Jonas 3
1 Nangngeg ni Jonas ti sao ni Yahweh iti maikadua a gundaway, kinunana,
Men HERRENS Ord kom for anden Gang til Jonas saaledes:
2 “Agrubbuatka, mapanka idiay Nineve, ti dakkel a siudad ket iwaragawagmo sadiay ti mensahe nga imbilinko kenka.”
»Staa op og gaa til Nineve, den store Stad, og udraab over den, hvad jeg tilsiger dig!«
3 Nagrubbuat ngarud ni Jonas ket napan idiay Nineve kas panagtulnog iti sao ni Yahweh. Ita, ti Nineve ket nalawa unay a siudad, maysa a lugar a daliasaten iti tallo nga aldaw.
Saa stod Jonas op og gik til Nineve efter HERRENS Ord. Men Nineve var selv for Gud en stor By, tre Dagsrejser stor.
4 Rinugian ni Jonas a serreken ti siudad ket kalpasan ti maysa nga aldaw a pannagnana, nagpukkaw ket kinunana, “Uppat a pulo nga aldaw manipud ita, madadaelto ti Nineve.”
Da nu Jonas var gaaet den første Dagsrejse ind i Byen, raabte han: »Om fyrretyve Dage skal Nineve styrtes i Grus!«
5 Namati iti Dios dagiti tattao ti Nineve ket inwaragawagda ti panagayunar. Nagkawesda amin iti nakersang a lupot, manipud iti katatan-okan agingga iti kanunumoan kadakuada.
Da troede Folkene i Nineve paa Gud, og de udraabte en Faste og klædte sig i Sæk, baade store og smaa;
6 Nakadanon a dagus ti damag iti ari ti Nineve. Timmakder isuna iti tronona, inussobna ti pagan-anayna, nagkawes iti nakersang a lupot ket nagtugaw iti dapo.
og da Sagen kom Nineves Konge for Øre, stod han op fra sin Trone, tog Kappen af, klædte sig i Sæk og satte sig i Støvet,
7 Nangiwaragawag isuna iti pakaammo a nagkuna, “Babaen iti turay ti ari ken dagiti opisialna iti Nineve, awan kadagiti tattao wenno ayup, wenno kadagiti taraken ti mangraman iti aniaman a banag ditoy Nineve. Saanyo ida a palubosan a mangan wenno uminom ti danum.
og han lod udraabe i Nineve: »Kongen og hans Stormænd gør vitterligt: Hverken Folk eller Fæ, Hornkvæg eller Smaakvæg, maa nyde noget, græsse eller drikke Vand;
8 Ngem masapul nga agabbong iti nakersang a lupot dagiti tao ken ayup ket masapul nga ipukkawda ti umawag iti Dios. Masapul a tallikudan ti tunggal maysa ti dakes a kababalinna ken ti kinaranggas dagiti imana.
men Folk og Fæ skal klædes i Sæk og opløfte et vældigt Skrig til Gud og omvende sig, hver fra sin onde Vej og den Uret, som hænger ved deres Hænder.
9 Siasino ti makaammo? Mabalin a maasi ti Dios ket baliwanna ti pangeddengna ket saanen nga agpungtot tapno saantayo a matay.”
Maaske vil Gud da angre og holde sin glødende Vrede tilbage, saa vi ikke omkommer.«
10 Nakita ti Dios ti inaramidda, a tinallikodanda dagiti dakes a kababalinda. Isu a binaliwan ti Dios ti pangngeddengna maipanggep iti panangdusa nga imbagana nga aramidenna kadakuada ket saannan nga inaramid daytoy.
Da Gud saa, hvad de gjorde, hvorledes de omvendte sig fra deres onde Vej, angrede han den Ulykke, han havde truet med at føre over dem, og gjorde ikke Alvor deraf.
