Job 9
1 Ket simmungbat ni Job ket kinunana,
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 “Pudno nga ammok a kasta. Ngem kasano nga agbalin ti tao nga husto iti Dios?
Jeg ved forvist, at saaledes er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
3 No kayatna ti makisinnupiat iti Dios, saanna a masungbatan isuna iti maminsan iti sangaribu a daras.
Vilde Gud gaa i Rette med ham, kan han ikke svare paa et af tusind!
4 Nasirib ti puso ti Dios ken nabileg ti pigsana; siasino ti mangpatangken iti bagina a maibusor kenkuana ket nagballigi? -
Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
5 isuna a mangikkat kadagiti bantay a saanna a ballaagan ti siasinoman inton baliktadenna dagitoy iti pungtotna-
Han flytter Bjerge saa let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
6 isuna a manggun-gon ti daga iti ayanna ken mangpatigerger kadagiti pundasionna daytoy.
ryster Jorden ud af dens Fuger, saa dens Grundstøtter bæver;
7 Isu met laeng daytoy ti Dios a mangibagbaga iti init a saan nga agsingising, ket saan nga agsingising daytoy, ken ti mangak-akkob kadagiti bituen,
han taler til Solen, saa skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
8 isuna a mangbinbinnat kadagiti langit ken isuna a mangibadbaddek ken mangpaspasardeng kadagiti dalluyon iti baybay,
han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
9 isuna a mangar-aramid iti Oso, Orion, ti Pleiades, ken dagiti pannakaiyurnos dagiti bituen ti abagatan.
han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
10 Isu met laeng daytoy ti Dios a mangar-aramid kadagiti naindaklan a banbanag, saan a maawatan a banbanag- pudno, dagiti nakakaskasdaaw a banbanag a saan a mabilang.
han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
11 Kitaem, magna isuna iti abayko, ket saanko isuna a makita; lumabas pay isuna, ngem saanko a mabigbig isuna.
Gaar han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
12 No mangtiliw isuna iti biktima, siasino ti makalapped kenkuana? Siasino ti makaibaga kenkuana, 'Ania ti ar-aramidem?'
røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: »Hvad gør du?«
13 Saan nga ibabawi ti Dios ti pungtotna; nagrukob dagiti katulungan ni Rahab iti babaenna.
Gud lægger ikke Baand paa sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
14 Kasano a masungbatak isuna, makapiliak kadi kadagiti sasao a pagrason kenkuana?
hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
15 Uray no nalintegak, saanko a masungbatan isuna; mabalinko laeng ti dumawat iti asi iti ukomko.
Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, maa bede min Dommer om Naade!
16 Uray no immawagak ket sinungbatannak, saanak a mamati a dumdumngeg isuna iti timekko.
Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
17 Ta dinadaelnak babaen iti bagio ken pinaaduna dagiti sugatko nga awan ti gapgapuna.
han, som river mig bort i Stormen, giver mig Saar paa Saar uden Grund,
18 Saannak pay a palubosan nga aganges; ngem ketdi, pinunnonak iti kinasaem.
ikke lader mig drage Aande, men lader mig mættes med beske Ting.
19 No pagsasaritaantayo ti pigsa, apay, nabileg isuna! Ket no pagsasaritaantayo ti hustiya? 'Siasino,' kunana, 'ti mangidarum kaniak?
Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
20 Uray no nalintegak, ukomennak ti bukodko a ngiwat; uray no awan iti pakababalawak, paneknekan latta daytoy a nagbasolak.
Har jeg end Ret, maa min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
21 Awan pakababalawak, ngem awanen ti bibiangko iti bagik; kagurak ti bukodko a biag.
Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
22 Awan ti nagdumaanna daytoy, isu nga ibagbagak a dadaelenna a sangsangkamaysa dagiti awan pakababalawanna kenn nadangkes a tattao.
Lige meget; jeg paastaar derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
23 No dagus a mangpapatay ti didigra, agkatawa isuna iti pannakaparparigat dagiti awan basolna a tattao.
Naar Svøben kommer med Død i et Nu, saa spotter han skyldfries Hjertekval;
24 Naited ti daga kadagiti ima dagiti nadangkes a tattao; kalkaluban ti Dios dagiti rupa dagiti uk-ukomna. No saan nga isuna ti mangar-aramid iti daytoy, ket siasino ngarud?
Jorden gav han i gudløses Haand, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
25 Naparpartak dagiti al-aldawko ngem ti agtartaray a mensahero; tumaytayab dagiti al-aldawko; awan ti makitada a nasayaat iti sadinoman.
Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og saa ikke Lykke,
26 Napartakda a kas kadagiti bangka a naaramid iti badobadok a runo, ken kas kapartak ti agila a mangsippayut iti biktimana.
gled hen som Baade af Siv, som en Ørn, der slaar ned paa Bytte.
27 No ibagak a lipatekon ti maipanggep kadagiti irirririk, nga ikkatek ti naliday a rupak ket agragsakak,
Dersom jeg siger: »Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad, «
28 mabutengakto kadagiti amin a ladingitko gapu ta ammok a saannakto nga ibilang nga awan basolna.
maa jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
29 Maukomakto; apay, koma ngarud a padasek daytoy nga awan serserbina?
Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
30 No bugoak ti bagik iti danun ti niebe ken aramidek a nakadaldalus unay dagiti imak,
Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
31 ipurwaknak ti Dios iti kanal, ket karugitdakto dagiti bukodko a kawes.
du dypped mig dog i Pølen, saa Klæderne væmmedes ved mig.
32 Ta saan a tao ti Dios, a kas kaniak, a mabalinko isuna a sungbatan, a mabalinmi ti mapan iti pangukoman.
Thi du er ikke en Mand som jeg, saa jeg kunde svare, saa vi kunde gaa for Retten sammen;
33 Awan ti ukom iti nagbaetanmi a mabalin a mangipatay iti imana kadakami.
vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Haand paa os begge!
34 Awanen ti sabali nga ukom a makaikkat iti pang-or ti Dios kaniak, a makalapped iti panangbutbutengna kaniak. Ket agsaoakto ken saanak nga agbuteng kenkuana.
Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
35 Ngem kas kadagiti banbanag ita, saanko a maaramid dayta.
da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
