Job 31

1 Nakitulagak kadagiti matak; kasano ngarud ti rumbeng a panangmatmatko nga addaan tarigagay iti maysa a birhen?

Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;

2 Ta ania ti paset manipud iti Dios idiay ngato, ti tawid manipud iti Mannakabalin amin nga adda idiay ngato?

hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?

3 Ipagarupko idi a ti kalamidad ket para kadagiti saan a nalinteg a tattao, ken ti didigra ket para kadagiti agar-aramid iti kinadangkes.

Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?

4 Saan kadi a makitkita ti Dios dagiti wagasko ken saanna kadi a mabilang dagiti amin nga addangko?

Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?

5 No nagnaak iti kinaulbod, no nagdardaras ti sakak a mangallilaw,

Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —

6 (maitimbangak koma iti husto tapno maammoan ti Dios ti kinapudnok)

paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —

7 no ti addangko ket simmiasi manipud iti nalinteg a dalan, no sinurot ti pusok dagiti matak, no adda kimmapet a mansa iti kinarugit kadagiti imak,

er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,

8 ngarud, agmulaak koma ket maipakan koma iti sabali; pudno, maparut koma dagiti apit iti talonko.

da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!

9 No naguyugoy ti pusok iti sabali a babai, no naglemmengak a naguray iti likod ti ridaw ti kaarubak para iti asawana,

Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,

10 aggiling koma ngarud ti asawak iti trigo para iti sabali a lalaki ken makikaidda koma ti sabali a lalaki kenkuana.

saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!

11 Ta nakaam-amak dayta nga aramid; pudno, aramid dayta a madusa babaen kadagiti ukom.

Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,

12 Ta dayta ket apuy a mangikisap iti amin a banag para iti sheol ken manguram kadagiti amin nga apitko.

ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!

13 No saanko nga inkaskaso ti asug iti hustisia dagiti adipenko a lallaki wenno babbai idi nakisinnupiatda kaniak,

Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,

14 ania ngarud ti aramidek inton tumakder ti Dios a mangpabasol kaniak? Inton umay isuna a mangukom kaniak, kasanoakto a sumungbat kenkuana?

hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?

15 Saan kadi a ti nangaramid kaniak iti aanakan ti inak ket isu met ti nangaramid kadakuada? Saan kadi nga isuna met laeng iti nangsukog kadatayo amin iti aanakan ti inatayo?

Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?

16 No nilappedak dagiti nakurapay a tattao manipud iti tarigagayda wenno no pinaglidemko ti mata ti balo iti panagsangsangitna

Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,

17 wenno no kinnanko a sisiak ti taraonko ken saanko a pinalubusan a mangan met dagiti ulila—

var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —

18 (ngem, manipud iti kinaubingko kaduak a dimmakkel ti ulila a kas addaan iti ama ken tinarabayko ti inana, maysa a balo manipud iti aanakan ti bukodko nga ina) —

nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.

19 no nakakitaak ti maysa a napukaw ta awan pagan-anayna, wenno no nakakitaak iti tao nga agkasapulan nga awan pagan-anayna;

Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —

20 no saannak a binendisionan ti pusona gapu ta saan isuna a napudotan iti lupot a nagtaud iti buok ti karnerok,

visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.

21 no ingngatok dagiti imak a maibusor kadagiti ulila gapu ta nakitak ti tulongko iti ruangan ti siudad—

Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,

22 ket malip-ak koma ti abagak manipud iti nagsuopanna ken matukkol koma ti takkiagko manipud iti nagsaepanna.

saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!

23 Ta nakabutbuteng kaniak ti didigra a naggapu iti Dios; gapu iti kinatan-okna, awan ti maaramidko kadagitoy a banbanag,

Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!

24 No pinagbalinko a namnamak ti balitok ken no kinunak iti nasayaat a balitok, “Sika ti pagtaltalkak';

Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,

25 no nagrag-oak gapu ta adu ti kinabaknangko, gapu ta adu ti natagikua ti imak a sanikua.

var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,

26 no nakitak ti init idi nagraniag, wenno ti bulan a magmagna iti lawagna,

saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,

27 ken no sililimed a naguyugoy ti pusok, tapno agkak dagiti imak nga agrukbab kadakuada—

og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —

28 aramidto met daytoy a maikkan ti pannusa babaen kadagiti ukom, ta inlibakko ti Dios nga adda idiay ngato.

ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.

29 No nagrag-oak iti pannakadadael ti siasinoman a nanggura kaniak wenno kinabblaawak ti bagik no didigra ti nangkamakam kenkuana—

Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —

30 (pudno, saanko nga impalubos nga agbasol ti ngiwatko babaen ti panangdawatko iti biagna a mailunod)

nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.

31 no saan a pulos a kinuna dagiti lallaki iti toldak, 'Siasino ti makasarak iti tao a saan a napnek iti taraon ni Job?'

Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —

32 (saan a pulos a kasapulan nga agnaed ti ganggannaet iti kalsada ti siudad; ngem ketdi, kanayonko nga ilukat dagiti ruanganko para kadagiti agdaldaliasat)

nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.

33 no, kas kadagiti tattao, inlemmengko dagiti basolko babaen iti panangilemmeng iti basolko iti uneg ti tunikak—

Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet

34 gapu ta nagbutengak kadagiti adu a tattao, gapu ta ti panangtagibassit dagiti pamilya ti nangbuteng kaniak isu a nagulimekak ken saanak a rimmuar iti balayko.

af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —

35 O, no adda laeng koma dumngeg kaniak! Adtoy, daytoy ti pirmak; sungbatannak koma ti Mannakabalin amin! No adda laeng koma kaniak ti darum nga insurat dagiti kabusorko!

Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!

36 Awan duadua a silulukat nga ibaklayko daytoy iti abagak; ikabilko iti ulok a kasla maysa a korona.

Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,

37 Ipakaammok kenkuana ti bilang dagiti addangko; kas natalek a prinsipe, mapanak kenkuana.

svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.

38 No umkis ti dagak maibusor kaniak, ken agsangit dagiti guritna,

Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,

39 no kinnanko dagiti apitna a saanko a binayadan daytoy wenno pinukawko ti biag dagiti akinkukua,

har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,

40 ket agtubo koma ngarud dagiti siit imbes a trigo ken ruruot imbes a sebada.” Nalpasen dagiti sasao ni Job.

saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.