Job 30

1 Ita, dagiti ub-ubing ngem siak ket awan ti ar-aramidenda no di ti manglais kaniak- dagitoy nga agtutubo a dagiti ammada ket pinagkedkedak koma nga agtrabaho a kadua dagiti asok iti arbanko.

Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:

2 Pudno, ti kinapigsa dagiti ima ti amada, kasano koma a natulongandak - dagiti lallaki a ti kinapigsa ti kinalakayda ket napukawen?

Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.

3 Narapisda gapu iti kinapanglaw ken bisin; nagkibkibda iti namaga a daga idiay kasipngetan ti let-ang ken iti disso nga awan matagtagitaona.

Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.

4 Nagpag-utda kadagiti naraboy a mulmula; dagiti ramut ti buyboy ti nagbalin a taraonda.

Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.

5 Napapanawda manipud kadagiti tattao a nangpukkaw kadakuada, a kasla iti panangpukkaw iti maysa a tao iti agtatakaw.

Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.

6 Isu a nagnaedda kadagiti tanap nga asideg iti karayan, kadagiti rukib ken kadagiti dadakkel a bato.

In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream.

7 Aggaraigida a kasla kadagiti asno iti nagbabaetan dagiti naraboy a mulmula; naguummongda iti sirok dagiti narabuy a mulmula.

Qui inter huiuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.

8 Kaputotan ida dagiti maag, wen, dagiti awan serserbina a tattao; napapanawda iti daga babaen kadagiti saplit.

Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.

9 Ngem ita, pinagbalindak dagiti annakda a lallaki a pakasaritaan para iti kanta ti panglais; pudno, maysaak itan a paga-angawan kadakuada.

Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.

10 Karuroddak ken ad-adaywandak; kanayonda a tuptupraan ti rupak.

Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.

11 Ta pinugsat ti Dios ti tali ti panak ket pinarigatnak, ken isu a napukaw amin ti panagteppel dagitoy a tattao iti sangoanak.

Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.

12 Iti makannawan nga imak ken tumakder dagiti naranggas a tattao; pappapanawendak ken igabsuonda kaniak dagiti wagas ti panangdadaelda.

Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.

13 Daddadaelenda ti dalanko; iyas-asidegda ti didigra kaniak, lallaki nga awan ti uray maysa a manganawa kadakuada.

Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et prævaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.

14 Umaydak darupen a kasla maysa nga armada manipud iti nalawa nga abot iti pader ti siudad; itulidda dagiti bagbagida kaniak iti katingngaan ti pannakadadael.

Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.

15 Ti buteng ti nanglapunos kaniak; naipanaw ti dayawko a kasla intayab ti angin; napukaw ti kinarang-ayko a kasla ulep.

Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.

16 Ita, maibukbukbok ti biagko manipud iti kaunggak; dagiti aldaw ti panagsagsagaba ti nangtengngel kaniak.

Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.

17 Iti rabii, agut-ot dagiti tulangko; saan a sumardeng ti ut-ot a kasla mangkibkibkib kaniak.

Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.

18 Ginammatan ti kinapigsa ti Dios ti pagan-anayko; naiputipot daytoy kaniak a kasla iti kwelyo ti nagayad a pagan-anayko.

In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me.

19 Impalladawnak iti kapitakan; nagbalinak a kasla tapok ken dapu.

Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.

20 Immasugak kenka, O Dios, ngem dinak sungsungbatan; timmakderak, ket kimmitaka laeng kaniak.

Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.

21 Nagbaliwkan ket nagbalinka a naulpit kaniak; babaen iti bileg ti imam, pinarigatnak.

Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.

22 Impangatonak iti angin ket impallatoknak daytoy; dinadaelnak iti bagio.

Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.

23 Ta ammok nga ipannakto iti patay, ti balay a nakaitudingan ti amin a sibibiag.

Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.

24 Nupay kasta, awan kadi ti tao a mangiyunnat iti imana a dumawat iti tulong no matinnag isuna? Awan kadi ti mariribukan a tao a dumawat iti tulong?

Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.

25 Saanak kadi a nagsangit para kenkuana a mariribukan? Saanak kadi a nagladingit para iti agkasapulan a tao?

Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.

26 Idi nagbirukak ti naimbag, ket dakes ti dimteng; idi nagurayak iti lawag, kinasipnget ketdi ti dimteng.

Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.

27 Mariribukan ti pusok ken saan nga agtalna; dimteng kaniak dagiti aldaw ti pannakaparigat.

Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, prævenerunt me dies afflictionis.

28 Ngimmisiten ti kudilko ngem saan a gapu iti init; nagtakderak iti taripnong ket dimmawatak iti tulong.

Mœrens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.

29 Kakabsatdak dagiti atap nga aso a kadua dagiti kullaaw.

Frater fui draconum, et socius struthionum.

30 Nangisit ti kudilko ken agregregda manipud iti bagik; kasla napuoran dagiti tulangko gapu iti pudot.

Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.

31 Ngarud, ti arpak ket nakatono kadagiti kanta a pangladingit, ti plautak a para iti panagkanta dagiti agdungdung-aw.

Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.