Job 3

1 Kalpasan daytoy, nagsao ni Job ket inlunodna ti aldaw a pannakaiyanakna.

After this opened Job his mouth, and cursed his day.

2 Kinunana:

And Job spake, and said,

3 “Mapukaw koma ti aldaw a pannakaiyanakko, ti rabii a nagkuna, 'Adda ubing a lalaki a naisikog.'

Let the day perish wherein I was born, and the night [in which] it was said, There is a man child conceived.

4 Agbalin koma a kinasipnget dayta nga aldaw; saan koma a malagip ti Dios manipud iti ngato daytoy, wenno saan koman a lawagan ti init daytoy.

Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.

5 Tagikuaen koma daytoy iti kinasipnget ken ti anniniwan ti patay; agnaed koma ti ulep iti daytoy; butbutngen koma nga agpayso daytoy dagiti amin a banag a mangpaspasipnget iti aldaw.

Let darkness and the shadow of death stain it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it.

6 Maipapan iti dayta a rabii, tiliwen koma daytoy iti nakaro a kinasipnget: saan koma nga agrag-o dayta kadagiti aldaw ti tawen; saan koma nga umay daytoy iti bilang dagiti bulan.

As [for] that night, let darkness seize upon it; let it not be joined unto the days of the year, let it not come into the number of the months.

7 Adtoy, aglupes koma dayta a rabii; awan koma ti naragsak a timek a dumteng iti daytoy.

Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein.

8 Ilunodda koma dayta nga aldaw, dagiti makaammo no kasano ti mangriing iti Leviatan.

Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.

9 Sumipnget koma dagiti bituen ti sardam iti dayta nga aldaw. Agsapul koma dayta nga aldaw iti lawag, ngem awan ti masarakanna; wenno saanna koma makita dagiti kalub ti mata ti parbangon,

Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but [have] none; neither let it see the dawning of the day:

10 gapu ta saanna nga inrikep ti aanakan ti inak, wenno saanna nga inlemmeng ti riribuk manipud kadagiti matak.

Because it shut not up the doors of my [mother’s] womb, nor hid sorrow from mine eyes.

11 Apay a saanak a natay idi rimuarak manipud iti aanakan? Apay a saanko nga inyawat ti espirituk idi impasngaynak ti inak?

Why died I not from the womb? [why] did I [not] give up the ghost when I came out of the belly?

12 Apay nga inawatnak dagiti tumengna? Wenno apay a pinasangbaynak dagiti susona tapno agsusoak kadagitoy?

Why did the knees prevent me? or why the breasts that I should suck?

13 Ta nakaiddaak koma itan a siuulimek; nakaturogak koman ken agin-inana

For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest,

14 a kadua dagiti ari ken dagiti mammagbaga iti daga, a nangipatakder kadagiti pagitaneman a para kadagiti bagida a madaddadaelen ita.

With kings and counsellors of the earth, which built desolate places for themselves;

15 Wenno nakaiddaak koman a kaduak dagiti prinsipe nga addaan idi iti balitok, a nangpunno kadagiti balbalayda iti pirak.

Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:

16 Wenno mabalin a natayak koman iti tiyan ti inak, kasla kadagiti maladaga a saan pulos a nakakita iti lawag.

Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants [which] never saw light.

17 Sadiay, agsardeng dagiti nadangkes manipud iti panangriribuk; agin-inana sadiay dagiti nabannog.

There the wicked cease [from] troubling; and there the weary be at rest.

18 Natalna a sangsangkamaysa sadiay dagiti balud; saanda a mangmangngeg ti timek ti agmanmando.

[There] the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor.

19 Adda sadiay dagiti nanumo ken natan-ok a tattao; nawaya sadiay ti adipen manipud iti amona.

The small and great are there; and the servant [is] free from his master.

20 Apay a naited ti lawag kenkuana nga agrigrigat; apay a naited ti biag iti maysa a tao a nanpnoan ti pait ti kararruana;

Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter [in] soul;

21 iti maysa a tao nga agkalkalikagum iti patay, ngem saan a dumteng; iti maysa a tao nga ad-adda nga agsapsapul iti patay ngem kadagiti agsapsapul iti nakalemmeng a gameng?

Which long for death, but it [cometh] not; and dig for it more than for hid treasures;

22 Apay a naited ti lawag iti maysa a tao nga agragrag-o iti kasta unay ket maragsakan inton masarakanna ti tanem?

Which rejoice exceedingly, [and] are glad, when they can find the grave?

23 Apay a naited ti lawag iti maysa a tao a ti dalanna ket nakalemmeng, iti maysa a tao nga inaladan ti Dios?

[Why is light given] to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?

24 Ta napasamak ti panagsenna-ayko imbes a ti pannangan; ti panagasogko ket naibukbok a kasla danum.

For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like the waters.

25 Ta ti banag a pagbutbutngak ket immay kaniak; ti pagbutbutngak ket immay kaniak.

For the thing which I greatly feared is come upon me, and that which I was afraid of is come unto me.

26 Saanak a makatalna, saanak a makaulimek, awan ti inanak; immay ketdi ti riribuk.”

I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came.