Job 18
1 Ket simmungbat ni Bildad a Suhita ket kinunana,
Then Bildad the Shuhite spoke up and said,
2 “Kaano nga isardengmo ti panagsaom? Utobem, ket kalpasanna, agsaokaminto.
“How long will you go on talking, hunting for the right words to say? Talk sense if you want us to reply!
3 Apay a naibilangkami a kas narungsot nga ay-ayup; apay a nagbalinkami a maag iti imatangmo?
Do you think we're dumb animals? Do we look stupid to you?
4 Sika a mangdangdangran iti bagim iti pungtotmo, rumbeng kadi a malipatan ti daga gapu kenka wenno rumbeng kadi a maikkat dagiti bato kadagiti lug-lugarda?
You tear yourself apart with your anger. Do you think the earth has to be abandoned, or the mountains moved, just because of you?
5 Pudno, maiddepto ti silaw ti nadangkes a tao; saanto nga agraniag ti ressak ti apuyna.
It's certain that the life of the wicked will end like a lamp that is snuffed out—their flame will shine no more.
6 Sumipngetto ti silaw iti toldana; maiddepto ti pagsilawanna iti ngatoenna.
The light in their home goes out, the lamp hanging above is extinguished.
7 Umababanto dagiti addang ti pigsana; ipababanto isuna dagiti bukodna a panggep.
Instead of taking strong strides they stumble, and their own plans cause them to fall.
8 Ta maipuruakto isuna iti iket babaen kadagiti bukodna a saka; magnanto isuna iti nauneg nga abut.
Their own feet trip them up and they are caught in a net; as they walk along they fall into a pit.
9 Mapalab-oganto isuna babaen iti mukodna; tenglento isuna iti silo.
A trap grabs them by the heel; a snare tightens around them.
10 Adda nakalemmeng a silo para kenkuana iti daga; ken palab-og a para kenkuana iti dalan.
A noose is hidden on the ground for them; a rope is stretched across the path to trip them.
11 Butbutngento isuna dagiti nakabutbuteng iti aglawlawna; kamatendanto isuna kadagiti mukodna.
Terrors scare the wicked, coming at them from every side, chasing them, biting at their heels.
12 Agbalinto a bisin ti kinabaknangna, ken nakasagananto ti didigra iti sibayna.
Hunger robs them of strength; disaster waits for them when they fall.
13 Maalun-onto dagiti paset ti bagina; wen, alun-onento ti umuna nga anak ti patay dagiti pasetna.
Disease devours their skin; deadly disease consumes their limbs.
14 Marangkayto isuna iti ruar ti toldana, ti pagtaenganna a pagtaltalekanna ita; maipanto isuna iti patay, ti ari dagiti nakabutbuteng.
They are torn from the homes they trusted in and taken to the king of terrors.
15 Agnaedto dagiti saanna a bukod a tattao iti toldana kalpasan a makitada a naiwaras ti asupre iti uneg ti pagtaenganna.
People they don't know will live in their homes; sulfur will be scattered where they used to live.
16 Magangonto dagiti ramutna iti baba; maputedto ti sangana iti ngato.
They wither away, roots below and branches above;
17 Mapukawto ti pakalaglagipanna manipud iti daga; awanto ti naganna iti kalsada.
the memory of them fades from the earth; nobody remembers their names any more.
18 Maipanto isuna iti sipnget manipud iti lawag ken mapatalawto iti daytoy a lubong.
They are thrown out of light into darkness, driven from the world.
19 Awanto ti anakna wenno anak ti anak kadagiti tattaona, wenno aniaman a nabatbati a kabagyan iti lugar a nagnaedanna.
They have no children or descendants among their people, and no survivors where they used to live.
20 Agbutengto iti maysa nga aldaw dagiti agnanaed iti laud iti mapasamak kenkuana; agbutengto dagiti agnanaed iti daya babaen iti daytoy.
People of the west are appalled at what happens to them. People of the east are shocked.
21 Awan duadua a kastoy dagiti pagtaengan dagiti saan a nalinteg a tattao, dagiti lugar dagiti saan a makaam-ammo iti Dios.”
This is what happens to the homes of the wicked, to the places of those who reject God.”
