Job 17
1 Naibus ti espirituk, ken aggibusen dagiti al-aldawko; nakasaganan ti tanem a para kaniak.
Mi ånd er knekt, mitt liv er sløkt, no hev eg berre gravi att.
2 Pudno nga adda dagiti mananglalais a kaduak; masapul a kankanayon a makitkita ti matak iti pananggargarida.
Eg hæding finn på kvar ein kant, ved deira tråss lyt auga dvelja.
3 Mangtedka ita ti maysa a sapata, agbalinka koma a pammatalged a maipaay kaniak; siasino pay iti adda a tumulong kaniak?
Å, set eit pant for meg hjå deg! Kven elles skal meg handslag gjeva?
4 Ta linapdam O Dios dagiti pusoda manipud ti pannakaawat; saanmonto ngarud itan-ok ida kaniak.
Du stengde deira sjæl for skyn; difor vil du ikkje lyfta deim.
5 Ti mangakusar kadagiti gagayyemna a maipaay iti gunggona, kumapoyto dagiti mata dagiti annakna.
Den som gjev vener burt til plundring, hans søner sloknar augo på.
6 Ngem inaramidnak a maysa a balikas a kanayon nga us-usaren dagiti tattao, tuptupraanda ti rupak.
Eg er for folk til ordtak sett, som ein dei sputtar beint i syni.
7 Nakudrep met ti matak gapu iti ladingit; nakuttong dagiti amin a paset ti bagik a kas ti kinakuttong ti aniniwan.
Mitt auga sjukt av sorger er, og mine lemer er ein skugge.
8 Agsiddaawto dagiti nalinteg a lallaki gapu iti daytoy; makaungetto ti awan basolna a tao maibusor kadagiti nadangkes a lallaki.
Dei rettvise støkk yver slikt, og skuldfri harmast på ugudleg.
9 Agtalinaedto ti nalinteg a tao iti dalanna; ad-addanto pay a pumigsa dagiti addaan iti nadalus nga im-ima.
Men rettvis mann sin veg gjeng fram, og magti veks hjå reinhendt mann.
10 Ngem maipapan kadakayo amin, umaykayo ita; saanakto a makasarak iti masirib a tao kadakayo.
Men de - kom berre alle att! Eg ingen vismann finn hjå dykk.
11 Naglabasen dagiti al-aldawko, naggibusen dagiti panggepko, uray dagiti tartarigagayan ti pusok.
Og mine dagar dei kvarv burt; og mine planar slitna sund, dei som mitt hjarta emna på.
12 Baliwan dagitoy a tattao, dagitoy a mananglalais, ti rabii iti aldaw; ti lawag, kunada nga asideg iti kinasipnget.
Men dei gjer natti um til dag, som ljos var næmare enn myrkrer.
13 Agsipud ta kitkitaek ti sheol a kas balayko; agsipud ta inyukradko ti iddak iti kasipngetan, (Sheol h7585)
Eit hus i helheim er mi von, i myrkret reider eg mi seng. (Sheol h7585)
14 agsipud ta imbagak iti abut, 'Sika ti Amak,' ken iti igges, 'Sika ti inak ken kabsatko a babai,'
Til gravi ropar eg: «Min far!» til makken: «Mor mi! Syster mi!»
15 sadino ngaruden ti ayan ti namnamak? Maipapan ti namnamak, siasino ti makakita ti aniaman?
Kvar vert det då av voni mi? Mi von, kven augnar henne då?
