Ezekiel 15

1 Kalpasanna, immay kaniak ti sao ni Yahweh a kunana,

Og Herrens ord kom til meg; han sagde:

2 “Anak ti tao, kasano koma a nasaysayaat ti puon ti ubas ngem iti uray ania a kayo nga addaan kadagiti sang-sanga nga adda iti kakaykayoan iti kabakiran?

Menneskjeson! Kva fyremun hev vintreet framfor alle andre tre, den vintre-renningen som er millom trei i skogen?

3 Makaala kadi dagiti tattao iti kayo manipud iti puon ti ubas tapno usarenna? Wenno, makaaramidda kadi iti pasok manipud iti daytoy tapno pagibitinanda daytoy iti uray ania?

Brukar ein det til noko slag gagnved? eller lagar ein av det ein nabb til å hengja noko slag bunad på?

4 Saan! No maipuor daytoy iti apuy a kas pangparubrob, ken no rinunoten ti apuy dagiti pungto daytoy kasta met ti tengngana, adda kadi pay la pakausaranna?

Sjå, ein nører elden med det, og elden brenner båe endarne, og midluten vert sviden. Kann det då duga til noko yrke?

5 Kitaem! Idi saan pay a napuoran daytoy, awan a pulos ti pakausaranna; isu nga awan duadua nga inton rinunoten ti apuy, awan latta ngarud ti pakausaran daytoy!

Sjå, medan det var heilt, var det ikkje brukande til noko yrke: kor mykje minder når elden hev brent på det, og det er svide! Skulde det då vera brukande til yrke?

6 Isu a kastoy ti kuna ni Yahweh nga Apo: Saan a kas kadagiti kaykayo iti kabakiran, impaayko a kas pangparubrob iti apuy dagiti puon ti ubas; kastoyto met laeng ti aramidek kadagiti agnanaed iti Jerusalem.

Difor, so segjer Herren, Herren: Likeins som med veden av vintreet millom trei i skogen, som eg nører elden med, soleis gjer eg og med Jerusalems-buarne.

7 Ta sangoekto ida. Uray makarruarda manipud iti apuy, uramento latta ida ti apuy; isu a maammoanyonto a siak ni Yahweh inton sangoek ida.

Og eg vil setja mi åsyn mot deim; utor elden gjekk dei, men elden skal endå øyda deim ut. Og de skal sanna at eg er Herren, når eg set mi åsyn mot deim.

8 Kalpasanna, pagbalinekto a langalang ti daga, gapu ta nagbasolda— kastoy ti pakaammo ni Yahweh nga Apo!”

Og eg vil gjera landet til ei øydemark, for di dei hev svike meg, segjer Herren, Herren.