Amos 6

1 Asi pay dagiti nanam-ay idiay Sion ken dagiti natalged iti katurturodan a pagilian ti Samaria, dagiti mabigbigbig a lallaki iti kangrunaan kadagiti nasion, a pagpatpatulongan ti balay ti Israel!

Ve Zions sorgløse mænd og de trygge på Samarias bjerg, I ædle blandt førstegrødefolket, hvem Israels Hus søger til;

2 Ibagbaga dagiti mangidadaulo kadakayo, “Mapankayo idiay Calne ket kitaenyo; manipud sadiay, mapankayo idiay Hamath, ti dakkel a siudad; kalpasanna, sumalogkayo idiay Gat a lugar dagiti Filisteo. Nasaysayaat kadi dagidiay ngem ti dua a pagarianyo? Nalawlawa kadi ti beddengda ngem ti beddengyo?

(drag over til Kalne og se, derfra over til det store Hamat og ned til Filisternes Gat: Er de bedre end disse Riger, deres Område større end eders?)

3 Asi pay dagiti mangitantantan iti aldaw ti didigra ken mangpapaasideg iti trono ti kinaranggas.

I, som afviser Ulykkesdagen og bringer Urettens Sæde nær.

4 Agid-iddada kadagiti kama a naaramid babaen iti marfil ken agul-uldagda kadagiti sofada. Sidsidaenda ti karne dagiti urbon a karnero manipud iti arban ken ti karne dagiti baka a nagappu iti kulungan.

De ligger på Elfenbenslejer, henslængt på deres Bænke; af Hjorden æder de Lam og Kalve fra Fedesti;

5 Agkankantada iti minamaag a kanta iti tokar ti arpa; agim-imbentoda kadagiti instrumento a kas iti inaramid ni David.

de kvidrer til Harpeklang og opfinder Strengeleg som David;

6 Agin-inomda iti arak kadagiti mallukong ken sapsapoanda dagiti bagbagida kadagiti kanginaan a lana, ngem saanda nga agladingit iti pannakadadael ni Jose.

de drikker Vinen af Kander og salver sig med ypperste Olie, men sørger ej over Josefs Skade.

7 Isu a maitalawdan a kas balud a kadua dagiti umuna a maitalaw, ket sumardengton dagiti parambak dagiti agul-uldag.

Derfor skal de nu føres bort forrest i landflygtiges Flok. Dagdrivernes Skrål får Ende, lyder det fra HERREN, Hærskarers Gud.

8 Siak, nga Apo a ni Yahweh, ti nangisapata iti daytoy— daytoy ti imbaga ni Yahweh nga Apo, ti Dios a mannakabalin amin: “Kagurgurak ti kinapalangguad ni Jacob; kagurgurak dagiti sarikedkedna. Ngarud, iyawatkonto ti siudad ken amin nga adda iti daytoy.”

Den Herre HERREN svor ved sig selv: Afsky har jeg for Jakobs Hovmod, hans Borge vækker mit Had; jeg prisgiver Byen og dens fylde.

9 Ket mapasamakto a no adda iti nabati a sangapulo a tao iti maysa a balay, mataydanto amin.

Og er der end hele ti Mænd i eet Hus de skal dog dø.

10 No umay ti kabagian ti maysa tao a mangala kadagiti bangkayda— ti tao a mangpuor kadagiti bangkay kalpasan nga irruarna dagitoy manipud iti balay— no ibagana iti tao nga adda iti uneg ti balay, “Adda kadi kaduam?” Ket no ibaga dayta a tao, “Awan”, ket ibagananto, “Agulimekka, ta masapul a saanta nga ibalikas ti nagan ni Yahweh.”

Og levnes der een, så trækkes han frem af sin Slægtning og den, som røer når Ligene hentes af Huse. Og han siger til ham inderst i Huset: "Er der flere hos dig?" Hin svarer: "Ingen!" Da siger han: "Tys!" Thi HERRENs Navn tør de ikke nævne.

11 Ta kitaenyo, mangtedto ni Yahweh iti bilin, ket marumekto ti dakkel a balay kasta met ti bassit a balay.

Thi HERREN, se, han byder og slår det store Hus i Stykker, det lille Hus i Splinter.

12 Makataray kadi dagiti kabalio kadagiti kabatbatoan a deraas? Pagaradoen kadi iti maysa a tao ti baka sadiay? Ngem pinagbalinyo a sabidong ti hustisia ken pinagbalinyo a napait ti bunga ti kinalinteg.

Løber mon Heste på Klipper, pløjes mon Havet med Okser? Men I vender Retten til Gift og Retfærds Frugt til Malurt;

13 Dakayo nga agragragsak gapu ta sinakopyo ti Lodebar, nga ibagbagayo, “Saankadi a pinarmekmi ti Karnaim babaen iti bukodmi a pigsa?”

I glæder jer over Lodebar og siger: "Mon ikke det var ved vor Styrke, vi tog Karnajim?

14 “Ngem kitaenyo, mangibangonakto iti maysa a nasion maibusor kadakayo, balay iti Israel”—daytoy ti imbaga ni Yahweh nga Apo, a Dios a mannakabalin-amin. “Parigatendakayonto manipud iti Lebo Hamat agingga iti waig ti Araba.”

Thi se, jeg rejser et Folk imod eder, Israels Hus, lyder det fra HERREN, Hærskarers Gud; Trængsel bringer det eder fra Egnen ved Hamat til Arababækken.