Dagiti Aramid 27
1 Idi naikeddengen a masapul nga aglayag kamin a mapan idiay Italia, impaimada ni Pablo ken dadduma kadagiti balud iti senturion a managan Julio, a kameng ti Rehimiento Augustan.
And when it was determined that we should sail away into Italy, they committed both Paul and certain other prisoners to the centurion, Julius by name, of the band of Augustus.
2 Naglugan kami iti barko a naggapu idiay Adrumeto, a nakasaganan nga aglayag iti igid ti Asia. Isu a napan kami iti baybay. Kimmuyog kadakami ni Aristarco a naggapu idiay Tesalonica iti Macedonia.
And having embarked on an Adramyttium ship, about to sail to those places along Asia, we set sail; Aristarchus, the Macedonian of Thessalonica, being with us.
3 Iti simmaruno nga aldaw, dimteng kami iti siudad ti Sidon, sadiay ket nasayaat iti panangtrato ni Julio kenni Pablo, ket pinalubosanna a mapan kadagiti gagayemna tapno awatenna ti panangaywanda.
And on the following day we disembarked at Sidon; and Julius, treating Paul kindly, permitted him having gone to his friends to receive their benefactions.
4 Manipud sadiay, napan kami iti baybay ken naglayag kami iti aglawlaw ti Isla ti Cyprus a nasalakniban manipud iti angin, gapu ta ti angin ket maisupadi kadakami.
And having embarked from thence, we sailed under Cyprus, because the winds were contrary:
5 Idi naglayagkamin a bimmalasiw iti danum nga asideg iti Cilicia ken Pamfilia, dimteng kami idiay Mira, maysa a siudad iti Licia.
and having sailed through the sea which is opposite Cilicia and Pamphylia, we came down into Myra of Lycia.
6 Sadiay, nakasarak ti senturion iti maysa a barko a naggapu idiay Alejandria a mapan idiay Italia. Inlugannakami iti daytoy.
And there the centurion having found an Alexandrian ship sailing into Italy; transferred us into it.
7 Idi naglayagkami nga in-innayad iti adu nga al-aldaw, ken kamaudiananna ket simmangpetkami a nagparigat iti asideg ti Cnido, ta saannakami a palubosan ti angin a mapan iti dayta a dalan, isu a nagtuloykami a naglayag iti nalengdan nga igid iti Creta, bangir iti Salmon.
And sailing slowly during many days, and were come with difficulty over against Cnidus, the wind not favoring us, we sailed under Crete, opposite Salmone;
8 Nagparigat kami a naglayag iti igid, agingga a dimmanun kami iti maysa a lugar a managan Natalged a Sangladan, nga asideg iti siudad ti Lasea.
and, with difficulty passing by it, we came into a certain place called Fair Havens, near to which was the city Lasea.
9 Nagbayag kami sadiay, ket ti tiempo a panagayunar dagiti Judio ket naglabas metten, ket nagbalinen a napeggad ti aglayag. Isu a binallaagan ida ni Pablo,
And much time passing away, and navigation being already unsafe, because the Fast had already passed by, Paul exhorted them,
10 a kinunana “Lallaki, makitak nga iti umadani a panaglayagtayo ket addaan dunor ken dakkel a pukaw, saan laeng nga iti kargamento ken iti barko, ngem uray pay dagiti biagtayo.”
saying to them, Men, I perceive that this voyage is going to be with peril and much loss, not only with the cargo and the ship, but also of our lives.
11 Ngem ad-adda nga impangag ti senturion ti amo ken ti akinkukua iti barko, ngem dagiti banbanag nga imbaga ni Pablo.
But the centurion trusted the pilot and midshipman, rather than the things spoken by Paul.
12 Gapu ta ti sangladan ket saan a nalaka a pagyanan iti panawen ti lam-ek, kaaduan kadagiti aglaylayag ti nangibaga a masapul nga aglayag a pumanaw manipud sadiay, no babaen iti aniaman a pamuspusan ket madanonmi ti siudad ti Fenix, tapno sadiay a palabsen ti lam-ek. Ti Fenix ket isu iti sangladan idiay Creta, ket sumango daytoy iti amianan a daya ken abagatan a daya.
And the harbor being unsafe for spending the winter, most of them projected to the council to depart thence, if perchance they might be able, having arrived into Phoenix, to spend the winter there; a harbor of Crete, looking toward the southeast and the northeast.
13 Idi mangrugi nga agpayugpog a nainayad ti angin nga aggapu iti abagatan, pinanunot dagiti marino nga addan dagiti kasapulanda. Isu nga inngatodan ti angkla ket naglayagda iti igid ti Creta, asideg iti igid ti baybay.
And the south wind blowing, thinking they could achieve their purpose, lifting up a sail, they went coasting along near Crete.
14 Ngem kalpasan ti apagbiit a tiempo, ti napigsa nga angin, a maawagan iti Amian ket nangrugi a bimmaut kadakami manipud iti ballasiw ti isla.
Not long afterward a typhonic wind, called Euraquilo, set in against her;
15 Idi sinubang ti angin ti barko, binaybay-anmin daytoy nga inturongnakami.
and the ship having been seized, and being unable to resist the wind, having given away to it, we were borne along.
16 Naiturongkami iti nalengdan a paset ti bassit nga isla a maawagan Cauda; ket uray narigatan kami, nabaelanmi nga isalbar ti bangka.
And running under a certain island called Clauda, we were scarcely able to get possession of the boat:
17 Idi ginuyodda nga impangato, rineppetda ti barko babaen kadagiti taltali. Mabutengda a maisadsadkami iti kadaratan ti Sirte, isu nga imbabada ti angkla ti barko iti baybay ket naiturong daytoy.
which lifting up they used helps, under-girding the ship; and fearing lest they might fall into Syrtis, lowering the gear, they were thus carried along.
18 Binautbaot nakami ti nadawel nga angin, isu nga iti simmaruno nga aldaw, nangrugi dagiti marino nga agitapuak kadagiti kargamento.
And we being tossed violently by the storm, they were successively making the casting out,
19 Iti maikatlo nga aldaw, nangibelleng dagiti marino kadagiti maar-aramat iti barko babaen kadagiti im-imada.
and on the third day with their own hands they threw overboard the tackling of the ship;
20 Idi saan nga agraniag kadakami ti init ken bitbituen iti adu nga al-aldaw, ken saplisaplitan nakami latta ti nadawel a bagyo, aniaman a namnamami a makalasat ket napukaw.
and neither sun nor stars appearing for many days, and there being no small tempest on us, finally all hope of saving us was taken away.
21 Idi nabayagen a saanda a nangnangan, nagtakder ni Pablo kadagiti marino ket kinunana, “Dakayo a Lallaki, dimngegkayo koma ngamin kaniak, ket saantayo a naglayag manipud Creta, nga isu iti nakaalantayo kadagitoy a dunor ken pukaw.
And there being much fasting, Paul standing in their midst, said, O men, truly it behooved you obeying me, not to depart from Crete, and incur this injury and loss.
22 Ket ita, karitenkayo nga agbalinkayo a natured, ta awanto iti mapukaw a biag kadakayo, ngem ti laeng mapukaw ket ti barko.
And now I exhort you to take courage: for there will be no loss of the life of you, except the ship.
23 Ta idi rabii, maysa nga anghel ti Dios a makinkukua kaniak ken pagdaydayawak- ket nagtakder iti abayko
For the angel of God, whose I am, and whom indeed I serve, stood by me this night,
24 ket kinunana, “Saanka nga agbuteng, Pablo. Masapul nga agtakderka iti sangngoanan ni Ceasar, ken kitaem, ti Dios, iti kinasayaatna, ket intedna kenka dagiti amin a kaduam nga aglaylayag.
saying, Fear not, Paul; for it behooveth thee to stand before Caesar: and, behold, God has given thee all those sailing along with thee.
25 Ngarud, dakayo a lallaki, agbalinkayo a natured, gapu ta agtalekak iti Dios, a mapasamak dayta a kas naibaga kaniak.
Therefore cheer up, O men: for I believe God, that it shall be according to the manner which He has spoken to me.
26 Ngem masapul a maisadsadtayo iti maysa nga isla.”
But it behooves us to fall upon a certain island.
27 Idi nadanun ti maikasangapulo ket uppat a rabbi, kabayatan a naiturong kami iti daytoy a dalan ken iti Baybay Adriatico, idi agtengngan ti rabii, impagarup dagiti marino nga asidegdan iti daga.
And when it was the fourteenth night, we being borne along in the Adriatic Sea, about the middle of the night the sailors surmised that some country was coming to them.
28 Nangalada iti pangrukod iti danum ket nasarakanda a dua pulo a karukod ti kaunegna; kalpasan iti sumagmamano a kanito, nangalada iti ad-adu a pangrukod iti danum ket nasarakanda a sanga pulo ket lima a karukod ti kaunegna.
And having sounded, they found it twenty fathoms; and moving on a short distance, and sounding again, they found it fifteen fathoms;
29 Nagbutengda nga amangan no maidungpar kami iti kabatbatoan, isu nga imbabada ti uppat nga angkla manipud iti likod ti barko ken nagkararagda a bumigat koman.
and fearing lest they may fall out against rough places, casting four anchors from the stern, they were praying that the day should come.
30 Mangkitkita dagiti marino iti wagas tapno panawanda ti barko ken ibabada ti bangka iti baybay, ket impammarangda nga impurwakda dagiti angkla manipud iti parupa ti barko.
And the sailors seeking to escape from the ship, and lowering the boat into the sea, with a pretext as about to cast anchors from the prow,
31 Ngem kinuna ni Pablo iti senturion ken kadagiti soldado, “Malaksid a dagitoy a lallaki ket agtalinaedda iti barko, saankayo a maisalakan.
Paul said to the centurion and the soldiers, Unless these may remain in the ship, you are not able to be saved.
32 Ket dagiti soldado, pinutedda dagiti taltali ti bangka ket binay-anda a maiyanud.
Then the soldiers cut the ropes away from the boat, and let it fall out.
33 Idi lumawagen, ginuyugoy ida amin ni Pablo a mangalada iti sangkabassit a makan. Kinunana, “Daytoy nga aldaw ti maikasangapulo ket uppat nga aldaw a naguraykayo ken saan a nangan; awan a pulos ti kinnanyo.
But until the day was about to come, Paul exhorted all to take food, saying, Already this day you remain in a state of solicitude, the fourteenth day, receiving nothing.
34 Isu a kiddawek kadakayo a mangan kayo iti uray sangkabassit a makan, ta daytoy ket para iti pannakailasatyo; ket awanto ti uray maysa a buok iti uloyo a mapukaw.”
Therefore I exhort you to take food: for this is for your safety: for not a hair of your head shall perish.
35 Idi naibagana daytoy, nangala iti tinapay ket nagyaman iti Dios iti imatang ti tunggal maysa. Ket nangpirsay iti tinapay ket nangrugi a nangan.
And having spoken these words, and taken bread, he gave thanks to God in the presence of all, and breaking it, began to eat.
36 Ket napabilegda amin ket nangalada met iti makan.
And all becoming cheerful, themselves also took food.
37 Dua gasut pito pulo ket innem kami amin iti barko.
And we were two hundred and seventy-six souls in the ship.
38 Idi nakapangandan, pinalag-ananda ti barko babaen iti panangibellengda iti trigo iti baybay.
And having been revived by the food, they lightened the ship, casting the wheat over into the sea.
39 Idi bumigaten, saanda a nailasin ti daga, ngem adda nakitada nga igid iti baybay, ket nagtututongda a no mabalin ket iturongda ti barko sadiay.
And when it was day, they did not recognize the land: but discovered a certain gulf having a shore, into which they determined, if possible, to thrust out the ship.
40 Isu a pinutedda dagiti angkla ket imbatida dagitoy iti baybay. Iti dayta met laeng a kanito, pinalukayanda dagiti tali iti timon ken inngatoda ti layag tapno iduron ti angin; isu a naiturongda iti igid ti baybay.
And having knocked off the anchors, they left them in the sea, at the same time loosing the bands of the rudders, and raising up the main sail to the blowing wind, they made for the shore.
41 Ngem nakagtengda iti lugar a nagsabatan ti ayus iti dua a danum, ket naiturong ti barko iti daga. Naisadsad ti parupa ti barko sadiay ken nagtalinaed a saan nga aggaraw, ngem ti likodna ket nangrugi a madadael gapu iti nadawel a dalluyon.
And having fallen into a place where two seas met, they broke the ship, and indeed the prow, sticking fast, remained motionless, but the stern was torn off by the violence (of the wind).
42 Ti panggep dagiti soldado ket patayenda dagiti balud tapno awan kadakuada ti makalanguy nga umadayo ken makalibas.
And the counsel of the soldiers was that they should kill the prisoners, lest some one, having outswum them, might escape:
43 Ngem ti senturion ket kayatna nga isalakan ni Pablo, isu a pinasardengna ti panggepda; ket imbilinna a dagiti makalangoy ket umuna a lumagto manipud iti barko ken mapanda iti daga.
but the centurion, wishing to save Paul, forbade them from their counsel; and commanded that those who were able to swim, having first thrown themselves overboard, to go to the land;
44 Ket dagiti nabati a lallaki, masapul a sumarunoda, dadduma ket agpataw iti tabla, ken dadduma ket agpatawda kadagiti banbanag a naggapu iti barko. Iti kasta a wagas, napasamak a dakami amin ket nakagteng a sitatalged iti daga.
and the rest, some on planks, and others on some parts from the ship. And thus it came to pass that all came safe to the land.
