II Samuel 22
1 Kinanta ni David ti linaon daytoy a kanta kenni Yahweh iti aldaw a panangispal ni Yahweh kenkuana manipud iti ima dagiti amin a kabusorna, ken manipud iti ima ni Saul.
David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
2 Nagkararag isuna, “Ni Yahweh ti dakkel a bato a sarikedkedko, ti mangispal kaniak.
«Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
3 Ti Dios ti dakkel a bato a sarikedkedko. Kumamkamangak kenkuana. Isuna ti salaknibko, ti sara iti pannakaisalakanko, ti kalasagko ken ti pagkamkamangak, ti mangisalakan kaniak manipud iti kinaranggas.
Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
4 Umawagak kenni Yahweh, a maikari a padayawan, ket maisalakanakto manipud kadagiti kabusorko.
Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
5 Gapu ta linikmotnak dagiti dalluyon ni patay. Kasla riningbawannak ti napegges a danum ti kinaawan serserbi.
Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
7 Iti pannakariribukko immawagak kenni Yahweh; immawagak iti Diosko; nangngegna ti timekko manipud iti templona, ket nakadanun kadagiti lapayagna ti panagkiddawko iti tulong.
Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
8 Ket naggingined ti daga ken nagunggon. Nagunggon ken nagindayon dagiti pundasion dagiti langlangit, gapu ta nakapungtot ti Dios.
Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
9 Rimmuar ti asuk manipud kadagiti abut ti agongna, ken rimmuar ti gumilgil-ayab nga apuy iti ngiwatna. Napasgedan dagiti beggang babaen iti daytoy.
Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
10 Linuktanna dagiti langlangit ket bimmaba isuna, ket adda napuskol a kinasipnget iti babaen dagiti sakana.
Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
11 Nagsakay isuna iti kerubin ket timmayab. Nakitada nga agtaytayab isuna a nakalugan kadagiti payyak ti angin.
Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
12 Ket pinagbalinna ti sipnget a kasla tolda iti aglawlawna, agur-urnong iti napigsa a tudo dagiti ulep iti tangatang.
Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
13 Manipud iti kimat iti sangoananna ket natinnag dagiti dumardarang a beggang.
Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
14 Naggurruod ni Yahweh manipud kadagiti langlangit. Nagpukkaw ti Kangangatoan.
Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
15 Nangibiat isuna kadagiti pana ken winarawarana dagiti kabusorna— kadagiti kanabsiit ti kimat, winarawarana ida.
Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
16 Ket nagparang dagiti pagayusan ti danum; nawaknitan dagiti pundasion ti lubong iti panagpukkaw ni Yahweh para iti gubat, iti napigsa nga anges manipud kadagiti abut ti agongna.
Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
17 Ginaw-atnak manipud iti ngato; ket iniggamannak! Ginuyodnak manipud iti naapres a danum.
Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
18 Inispalnak manipud iti napigsa a kabusorko, manipud kadagiti nanggura kaniak, gapu ta napigsada unay para kaniak.
Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
19 Dinarupdak iti aldaw ti pannakariribukko, ngem ni Yahweh ti timmulong kaniak.
Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
20 Inruarnak pay iti nalawa a nawaya a lugar. Insalakannak gapu ta naay-ayo isuna kaniak.
Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
21 Ginungunaannak ni Yahweh segun iti kinalintegko; insublinak iti sigud a kasasaadko segun iti kinadalus dagiti imak.
Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
22 Gapu ta tinungpalko dagiti wagas ni Yahweh ken saanak a nagtignay a sidadangkes babaen iti panangtallikodko iti Diosko.
For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
23 Ta saanko a tinallikudan dagiti amin a lintegna nga adda iti sangoanak; kasta met dagiti bilbilinna.
Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
24 Ket awan met pakababalawak iti imatangna, ken inyadayok ti bagik iti basol.
So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
25 Isu nga insublinak ni Yahweh iti sigud a kasasaadko segun iti kinalintegko, segun iti kinadalusko iti imatangna.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
26 Iti daydiay a napudno, ipakitam a napudnoka; iti maysa a tao nga awan pakababalawanna, ipakitam ti bagim nga awan pakababalawanna.
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
27 Iti nadalus, ipakpakitam ti bagim a nadalus, ngem naungetka kadagiti nakillo.
Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
28 Isalsalakanmo dagiti agsagsagaba a tattao, ngem bumusor dagiti matam kadagiti napalangguad, ken ipabpababam ida.
For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
29 Ta sika ti silaw ko, Yahweh. Lawlawagan ni Yahweh ti kinasipngetko.
For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
30 Ta babaen kenka mabalinko a lagtoen ti maysa a bangen; babaen iti Diosko mabalinko a lagtoen ti maysa a pader.
Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
31 No maipanggep iti Dios, awan pagkurangan ti wagasna. Nasin-aw ti sao ni Yahweh. Isuna ket maysa a kalasag kadagiti amin a kumamkamang kenkuana.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
32 Ta siasinno ti Dios no di laeng ni Yahweh? Ken siansinno ti dakkel a bato no di laeng a ti Diostayo?
For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
33 Ti Dios ti kamangko, ken iturturongna iti dalanna ti tao nga awan iti pakapilawanna.
Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
34 Pappapartakenna dagiti sakak a kas iti ugsa ken ikabkabilnak kadagiti banbantay.
som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
35 Sansanayenna dagiti imak para iti gubat, ken dagiti takkiagko a mangpilko kadagiti bai a bronse.
som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
36 Intedmo kaniak ti kalasag ti panangisalakanmo, ken babaen iti pabormo pinagbalinnak a natan-ok.
Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
37 Nangaramidka iti nalawa a lugar iti babaek a para kadagiti sakak, isu a pulos a saan a maikaglis dagiti sakak.
Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
38 Kinamatko dagiti kabusorko ket dinadaelko ida. Saanak a nagsubli aginggana a nadadaelda.
Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
39 Inalun-on ken dinadaelko ida; saandan a makabangon. Napasagda iti siruk dagiti sakak.
Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
40 Ikkannak iti pigsa a kas iti barikes a pakigubat; ikabkabilmo iti babaek dagiti mangbusbusor kaniak.
Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
41 Intedmo kaniak dagiti teltel dagiti kabusorko; pinarmekko dagiti nanggura kaniak.
Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
42 Dimmawatda iti tulong; ngem awan ti nangisalakan kadakuada; immmawagda kenni Yahweh, ngem saanna ida a sinungbatan.
Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
43 Rinumekko ida a kas iti tapok iti daga, binayok ida a kasla pitak kadagiti kalsada.
Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
44 Inispalnak met manipud kadagiti panagsusuppiat dagiti tattaok. Pinagtalinaednak a kas panguloen dagiti nasion. Agserserbi kaniak dagiti tattao a saanko nga am-ammo.
Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
45 Napilitan a nagtamed kaniak dagiti ganggannaet.
Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
46 Apaman a nangngegandak, nagtulnogda kaniak. Agtigtigerger dagiti ganggannaet a rimmuar kadagiti paglemlemmenganda.
Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
47 Agbiag ni Yahweh! Maidaydayaw koma ti dakkel a batok. Maitan-ok koma ti Dios, ti dakkel a bato iti pannakaisalankanko.
Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
48 Daytoy ti Dios a mangipatpatungpal iti panangibales para kaniak, ti mangparparukma kadigiti tattao kaniak.
Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
49 Winayawayaannak manipud kadagiti kabusorko. Pudno, intag-aynak kadagiti bimmusor kaniak. Is-ispalennak manipud kadagiti naranggas a tattao.
og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
50 Isu nga agyamanak kenka, Yahweh, kadagiti nasion; agkantaak kadagiti kanta a pagdayaw iti naganmo.
Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
51 Ipapaay ti Dios ti naindaklan a balligi iti arina, ken ipakpakitana iti tulag ti di panagbalbaliw ti panunotna iti pinulotanna, kenni David ken kadagiti kaputotanna, iti agnanayon.”
For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
