< Abụ Ọma 132 >

1 Abụ nrigo. O Onyenwe anyị, cheta Devid, nʼihe niile bụ ndị ọ gbakụtara azụ.
Canticum graduum. [Memento, Domine, David, et omnis mansuetudinis ejus:
2 Ọ ṅụrụ iyi nye Onyenwe anyị, kwee nkwa nye Onye dị ukwuu nke Jekọb:
sicut juravit Domino; votum vovit Deo Jacob:
3 “Agaghị m abanye nʼime ụlọ m maọbụ rigoo nʼihe ndina m,
Si introiero in tabernaculum domus meæ; si ascendero in lectum strati mei;
4 agaghị m arahụ ụra, egbugbere anya m agaghị atụ oru ụra,
si dedero somnum oculis meis, et palpebris meis dormitationem,
5 tutu ruo mgbe m chọtaara Onyenwe anyị ọnọdụ ebe obibi nye Onye dị ukwuu nke Jekọb.”
et requiem temporibus meis, donec inveniam locum Domino, tabernaculum Deo Jacob.
6 Anyị nụrụ ihe banyere ya nʼEfrata, anyị chọtara ya nʼubi niile nke Jearim.
Ecce audivimus eam in Ephrata; invenimus eam in campis silvæ.
7 “Ka anyị gaa na-ebe obibi ya; ka anyị kpọọ isiala nʼebe ihe mgbakwasị ụkwụ ya.
Introibimus in tabernaculum ejus; adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus.
8 ‘Bilie, Onyenwe anyị, bata nʼebe izuike gị, gị na igbe ọgbụgba ndụ nke ike gị.
Surge, Domine, in requiem tuam, tu et arca sanctificationis tuæ.
9 Ka ndị nchụaja gị yiri ezi omume gị dịka uwe; ka ndị gị kwesiri ntụkwasị obi bụọ abụ nʼihi ọṅụ.’”
Sacerdotes tui induantur justitiam, et sancti tui exsultent.
10 Nʼihi ohu gị, bụ Devid, agbakụtala onye gị e tere mmanụ azụ.
Propter David servum tuum non avertas faciem christi tui.
11 Onyenwe anyị ṅụrụ Devid iyi nʼeziokwu, bụ iyi nke ọ gaghị esi na ya laghachi azụ: “Otu nʼime ụmụ gị, ka m ga-eme ka ọ nọdụ nʼocheeze gị,
Juravit Dominus David veritatem, et non frustrabitur eam: De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.
12 ọ bụrụ na ụmụ ndị ikom gị edebe ọgbụgba ndụ m na ụkpụrụ niile m kuziri ha, mgbe ahụ ụmụ ha ga-anọdụ ala nʼocheeze gị ruo mgbe ebighị ebi.”
Si custodierint filii tui testamentum meum, et testimonia mea hæc quæ docebo eos, et filii eorum usque in sæculum sedebunt super sedem tuam.
13 Nʼihi na Onyenwe anyị ahọrọla Zayọn, ọ bụ ọchịchọ obi ya ime ya ebe obibi ya;
Quoniam elegit Dominus Sion: elegit eam in habitationem sibi.
14 “Ebe a bụ ebe izuike m ruo mgbe ebighị ebi, ebe a ka ocheeze m ga-adịkwa, nʼihi na ọ bụ ihe m chọrọ.
Hæc requies mea in sæculum sæculi; hic habitabo, quoniam elegi eam.
15 Aga m eji ọtụtụ nri dị iche iche gọzie ya; aga m eji nri mee ka afọ ju ndị ogbenye ya.
Viduam ejus benedicens benedicam; pauperes ejus saturabo panibus.
16 Aga m eji nzọpụta yinye ndị nchụaja ya niile dịka uwe, ndị nsọ ya ga-abụ abụ nʼihi ọṅụ.
Sacerdotes ejus induam salutari, et sancti ejus exsultatione exsultabunt.
17 “Nʼebe a ka m ga-eme ka mpi puputara Devid ma debekwa oriọna nʼihi onye m e tere mmanụ.
Illuc producam cornu David; paravi lucernam christo meo.
18 Aga m eyikwasị ndị iro ya ihere dịka uwe ma aga eji okpueze mara mma chọọ isi ya mma.”
Inimicos ejus induam confusione; super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea.]

< Abụ Ọma 132 >