برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است. |
همه دروغ میگویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب میدهند. |
ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر |
که میگویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست میآوریم. هر چه را که بخواهیم میگوییم و کسی نمیتواند مانع ما شود.» |
خداوند میگوید: «من برمیخیزم و به داد فقیران و درماندگان میرسم و آنها را از دست ظالمان نجات میبخشم.» |
وعدههای خداوند، مانند نقرهای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است. |
ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش میکنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد. |