Ilu 9
1 Amamihe ewuola ụlọ ukwu ya nʼelu ogidi asaa.
Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem.
2 O doziela oriri ya nʼusoro, o gbuola anụ ya, gwaakwa mmanya.
Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
3 O zipụkwala ndị ozi ya ka ha gaa kpọọ mmadụ niile, site nʼebe dị elu nke obodo ka ha nọ na-akpọ oku na-asị,
Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis:
4 “Bịanụ nʼụlọ m, unu ndị niile na-enweghị uche” Ma nye ndị amamihe kọrọ, ọ na-asị,
Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
5 “Bịanụ, rie nri m, ṅụọkwa mmanya m gwakọtara.
Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
6 Hapụnụ ụzọ enweghị uche unu, ka unu were dị ndụ; gbasokwanụ ụzọ mmụọ ịghọta ihe.”
Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.
7 Onye ọbụla na-adọ onye na-akwa emo aka na ntị na-ewetara onwe ya nlelị; onye na-abara mmadụ ọjọọ mba na-enweta nkọcha.
Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
8 Abarala ndị na-akwa emo mba, ma ọ bụghị ya, ha ga-akpọ gị asị; baara ndị maara ihe mba, ha ga-ahụ gị nʼanya.
Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
9 Kuziere onye maara ihe ihe o kwesiri ịmụta, ọ ga-ama ihe karịa, kuziere onye ziri ezi ihe ọ ga-atụkwasị ihe ọ mụtara nʼamamihe ya.
Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
10 Nʼihi na ịtụ egwu Onyenwe anyị bụ mmalite amamihe, inwe ihe ọmụma banyere onye Nsọ ahụ bụkwa nghọta.
Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
11 Nʼihi na ọ bụ site na amamihe, ka ụbọchị gị ga-adị ogologo. A ga-etinyekwara gị ọtụtụ afọ na ndụ gị.
Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
12 Ị bụrụ onye nwere amamihe, amamihe gị ga-abara gị uru, ma ị bụrụ onye na-akwa emo, naanị gị ga-ata ahụhụ ya.
Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
13 Nwanyị dị nzuzu na-eme mkpọtụ, o nweghị uche; ihere adịghịkwa eme ya.
Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
14 Ọ na-anọ ọdụ nʼọnụ ụzọ ụlọ ya, nʼelu oche nʼebe dịkarịsịrị elu nʼobodo,
sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco,
15 na-akpọ ndị na-aga nʼụzọ oku, bụ ndị na-aga mkpa ha,
ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
16 “Ka ndị niile amamihe kọrọ bịa nʼụlọ m.” Ọ na-asịkwa ndị na-enweghị uche,
Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
17 “Mmiri e zutere nʼohi na-atọ ụtọ, nri e riri na nzuzo na-atọkarịkwa nʼụtọ.”
Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
