Ilu 7
1 Na-agbaso okwu m nwa m, nọgide na ya, dokwaa iwu m niile nʼime obi gị.
Min Søn, vogt dig mine Ord, mine Bud maa du gemme hos dig;
2 Debe iwu m ka ị dị ndụ, chee ozizi m nche dịka ọ bụ mkpụrụ anya gị.
vogt mine Bud, saa skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
3 Kee ha na mkpịsịaka gị, deekwa ha nʼelu mbadamba nkume, bụ obi gị.
bind dem om dine Fingre, skriv dem paa dit Hjertes Tavle,
4 Hụ amamihe nʼanya dịka nwaagbọghọ ị hụrụ nʼanya; hụkwa inwe nghọta nʼanya dịka a ga-asị na ọ bụ nwanne gị.
sig til Visdommen: »Du er min Søster!« og kald Forstanden Veninde,
5 Kwee ka ha debe gị, ka ị ghara ijekwuru nwanyị na-akwa iko, ka ị gharakwa ịṅa ntị nʼokwu ire ụtọ ya.
at den maa vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
6 Nʼihi na otu ụbọchị, esi m na oghereikuku dị nʼụlọ m lepụ anya,
Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
7 hụ nʼetiti ndị na-enweghị uche, ahụtara m otu nwokorobịa nʼetiti ha, onye amamihe kọrọ,
og blandt de tankeløse saa jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
8 ka ọ na-aga nʼụzọ dị nso ebe nkuku ụlọ nʼakụkụ ụlọ nwanyị ihere na-adịghị eme,
han gik paa Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem paa Vej til hendes Hus
9 nʼoge anyasị, dịka chi na-eji, mgbe ọchịchịrị na-agbachi.
i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
10 Mgbe ahụ, nwanyị ahụ pụtara zute ya. O yi uwe dịka nwanyị akwụna, jiri aghụghọ na-abịakwute ya.
Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
11 (Ọ na-eme ụzụ na-aṅaghị ntị ịnụ ihe ọbụla. Ụkwụ ya anaghị anọgide nʼụlọ ya.
løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
12 Ọ na-akwụgharị ma nʼokporoụzọ ma nʼama; na-amịgharị nʼebe nzuzo niile.)
snart paa Gader, snart paa Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun;
13 O weere aka ya abụọ jikụọ nwokorobịa ahụ nʼolu, sutu ya ọnụ, were ihu nke ihere na-adịghị, sị:
hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
14 “Emezuru m nkwa niile m kwere taa, enwekwara m nri nke sitere nʼihe aja udo m chụrụ nʼụlọ m,
»Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
15 Ọ bụ gị ka m na-achọkwute, lee gị ka ị na-abịa.
gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
16 Agbasaala m akwa mara mma nʼelu ihe ndina m, bụ akwa ọcha mara mma tụrụ ọtụtụ agwa nke e ji ogho ndị Ijipt kpaa.
Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred,
17 Efesakwala m mmanụ isi ọma nke máá, aloos na sinamọn nʼelu nʼihe ndina m.
jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
18 Bịa, ka anyị were ịhụnanya ṅụjụbiga afọ anyị; ka anyị mee onwe anyị obi ụtọ site ugbu a ruo ụtụtụ echi.
kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
19 Nʼihi na di m anọghị nʼụlọ o jeela njem dị anya.
Thi Manden er ikke hjemme, paa Langfærd er han draget;
20 O ji akpa ego juru gaa njem, abalị ole na ole ga-agafekwa tupu ọ lọta.”
Pengepungen tog han med, ved Fuldmaane kommer han hjem!«
21 Otu a ka o si jiri okwu ire ụtọ ya megharịa nwokorobịa ahụ isi tutu o kwenyere ya. O nwekwaghị ike ịnapụta onwe ya site nʼokwu nrafu nke nwanyị ahụ.
Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
22 O sooro nwanyị ahụ dịka ehi a na-adọkpụ na-aga ebe a ga-egbu ya, dịka ele nke na-aba nʼọnya,
tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
23 nke na-eche ka e were àkụ gbata ya nʼobi. Nwoke ahụ dịka nnụnụ nke na-efeba nʼọnya na-amaghị ihe na-eche ya pụrụ iwepụ ndu ya.
til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
24 Geenụ ntị, ụmụ m, ma ọ bụghị naanị ige ntị, kama meekwanụ ihe m na-ekwu.
Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
25 Ekwela ka agụụ nke obi gị chịa gị; ejela nwanyị dị otu a nso; gbaara ya ọsọ, ka ọ ghara ịnwa gị nwetakwa gị.
Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild paa hendes Stier;
26 Nʼihi na o mebiela ndụ ọtụtụ mmadụ, ọtụtụ mmadụ amaala nʼọnya ya.
thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
