< Mak 1 >

1 Mmalite oziọma maka Jisọs Kraịst, Ọkpara Chineke.
As boas notícias sobre Jesus Cristo, o Filho de Deus, começam exatamente como o profeta Isaías [profetizou, quando ele escreveu aquilo que Deus disse a seu Filho. ]Ele escreveu assim, “Escutem, vou mandar meu mensageiro adiante de você; e, bem como as pessoas preparam o caminho para uma pessoa importante, ele vai preparar as pessoas para que estejam prontas receber você.
2 Dịka e dere ya rịị nʼakwụkwọ Aịzaya onye amụma sị, “Aga m ezipu onyeozi m nʼihu gị, onye ga-edozi ụzọ gị.”
3 “Otu onye na-eti mkpu nʼọzara, na-asị, ‘Dozienụ ụzọ maka Onyenwe anyị, meenụ ka okporoụzọ ya guzozie.’”
Ele vai chamar às pessoas que vão aonde ele está no deserto, ‘Como as pessoas preparam o caminho para um oficial importante, preparem-se para receber o Senhor, e como as pessoas endireitam as veredas para um oficial importante[, aprontem-se para a chegada Dele’”. ]
4 Jọn omee baptizim pụtara na-eme baptizim nʼọzara, ma na-ekwusa baptizim nke nchegharị maka mgbaghara mmehie.
João, [que as pessoas chamavam ]o Batizador, [aquele mensageiro vaticinado/dito anteriormente por Isaías], saiu para o deserto e pregava que, para Deus perdoar os pecados delas, as pessoas precisavam se arrepender antes de serem batizadas.
5 Ndị mmadụ si nʼakụkụ Judịa niile na ndị niile bi na Jerusalem pụrụ jekwuru ya. Ka ha na-ekwupụta mmehie ha, o mere ha baptizim nʼosimiri Jọdan.
Um bom número de pessoas que moravam na cidade de Jerusalém e em outras partes do distrito da Judeia foram ao deserto, onde João estava. Ali essas pessoas confessavam as coisas ruins que tinham feito, e João as batizava no Rio Jordão.
6 Uwe Jọn yi nʼahụ ya bụ nke e ji ajị ịnyịnya kamel mee. O kekwara ihe okike e ji akpụkpọ anụ mee nʼukwu ya. Nri ya bụ igurube na mmanụ aṅụ.
Bem como o profeta Elias tinha feito, João vestia roupas rudes feitas de pelo de camelo; usava cinto de couro e se alimentava de gafanhotos e mel.
7 O kwusara sị: “Onye dị ike karịa m na-abịa nʼazụ m. Onye m na-erughị ihudata ala tọpụ eriri akpụkpọụkwụ ya.
Ele pregava: - Daqui a pouco vai vir um homem muito importante; comparado com ele, eu não sou nada. Nem mereço [ser escravo dele], ajoelhando-me para descalçar as sandálias dele.
8 Eji m mmiri na-eme unu baptizim, ma ọ ga-eji Mmụọ Nsọ mee unu baptizim.”
Eu passo água em vocês quando batizo, mas Ele vai pôr seu Espírito Santo dentro de vocês.
9 Nʼoge ahụ, Jisọs sitere na Nazaret nke Galili bịa nʼosimiri Jọdan, ebe Jọn mere ya baptizim.
Durante aquele tempo, [quando João estava pregando], Jesus veio da [vila de ]Nazaré, no [distrito da ]Galileia. Ele foi aonde João estava pregando e foi batizado por João no [Rio ]Jordão.
10 Ma mgbe o si nʼime mmiri ahụ na-apụta, ọ hụrụ ka eluigwe meghere. Hụkwa Mmụọ Nsọ dị ka nduru ka ọ rịdatara bekwasị ya nʼisi ya.
Imediatamente depois que Jesus saiu da água, ele viu que Deus tinha aberto o céu e que o Espírito [de Deus ]vinha sobre ele em forma de pomba.
11 Otu olu si nʼeluigwe daa, “Ị bụ Ọkpara m hụrụ nʼanya, ihe gị dị m ezi mma.”
E Deus falou com ele do céu, dizendo: - Você é meu Filho que muito amo; estou bem contente com você.
12 Ngwangwa, Mmụọ Nsọ duuru ya baa nʼime ọzara.
E imediatamente o Espírito [de Deus ]mandou Jesus ao deserto.
13 Ọ nọkwara nʼime ọzara ahụ iri ụbọchị anọ, ebe ekwensu nwara ya ọnwụnwa. Ya na ụmụ anụ ọhịa nọkwa. Ma ndị mmụọ ozi jeere ya ozi.
Ali ele foi tentado por Satanás durante quarenta dias e morava entre os animais selvagens. Mas os anjos cuidavam dele.
14 Mgbe e tinyesịrị Jọn nʼụlọ mkpọrọ, Jisọs gara na Galili, na-ekwusa oziọma Chineke.
Depois que [os soldados ]prenderam o João [porque ele tinha ralhado com o Rei Herodes por causa do pecado deste], Jesus foi ao distrito da Galileia. Então ele pregava as boas notícias que vieram de Deus.
15 Ọ sịrị, “Oge ahụ eruola, alaeze Chineke dị nso. Chegharịanụ ma kwerekwanụ nʼoziọma.”
Ele dizia: - [Já ]que o momento escolhido [por Deus ]acaba de chegar, e está chegando o momento quando Deus vai reinar supremo, arrependam-se e creiam nas boas notícias [para não serem rejeitados por Deus]!
16 Mgbe Jisọs na-aga nʼakụkụ osimiri Galili, ọ hụrụ Saimọn na Andru nwanne ya, ka ha na-awụnye ụgbụ ha nʼime mmiri nʼihi na ha bụ ndị ọkụ azụ.
Ao caminhar Jesus pelo Lago Galileia, viu dois homens, Simão e seu irmão menor André. Eles estavam jogando suas redes [de pescar ]no lago, pois eles [ganhavam dinheiro pela ]pesca e a venda de peixes.
17 Jisọs siri ha, “Bịanụ soro m, m ga-emekwa unu ndị ọkụ na-akụta mmadụ.”
Então Jesus disse a eles: - Bem como vocês costumavam pegar peixes, venham comigo e eu farei vocês pregadores para que essas pessoas também possam ser meus discípulos.
18 Ngwangwa ha hapụrụ ụgbụ azụ ha ma soro ya.
Imediatamente, eles largaram o trabalho com as redes e acompanharam Jesus.
19 Mgbe ọ gatụrụ nʼihu nke nta, ọ hụrụ Jemis nwa Zebedi na nwanne ya bụ Jọn ndị nọ nʼime ụgbọ mmiri, na-ekezi ụgbụ azụ ha.
Depois de andarem um pouco mais, Jesus viu outros homens; dois deles eram Tiago e seu irmão menor João, os quais eram filhos de Zebedeu. Eles estavam num barco, consertando suas redes.
20 Ngwangwa, ọ kpọrọ ha, ha hapụrụ nna ha Zebedi na ndị o goro ọrụ nʼime ụgbọ soro ya.
E imediatamente, ele chamou os dois [para irem com ele. ]Eles deixavam seu pai Zebedeu, [que ficou ]no barco com os empregados, e se foram com Jesus.
21 Ha gara Kapanọm, mgbe ụbọchị izuike ruru, ọ bara nʼime ụlọ ekpere ma malite izi ha ihe.
Jesus [e os discípulos ]chegaram na vila de Cafarnaum. No próximo sábado, após entrar na sinagoga, Jesus começou a ensinar [as pessoas ali reunidas].
22 Ozizi ya juru ha anya nke ukwuu, nʼihi na o ziri ha ihe dịka onye nwere ikike, ọ bụghị dị ka nke ndị ozizi iwu.
Elas se admiravam do ensino dele, pois ensinava com autoridade; especificamente, ele não ensinava somente o que os outros ensinavam, como os professores da lei que Deus tinha dado a Moisés.
23 Ma nʼotu oge ahụ, otu nwoke nọ nʼime ụlọ ekpere ahụ nke mmụọ na-adịghị ọcha bi nʼime ya, tiri mkpu nʼoke olu,
De repente, [enquanto ele ensinava], apareceu na sinagoga um homem dominado por um espírito mau. O homem gritou:
24 sị, “Gịnị ka anyị na gị nwekọrọ, gị Jisọs onye Nazaret? Ị bịala ịla anyị nʼiyi? Amaara m onye ị bụ, Onye Nsọ nke Chineke.”
– Jesus, [que vem da vila ]de Nazaré, nós não temos nada em comum. [Portanto, não mexa conosco, os espíritos maus]! Não nos destrua [ainda]! Sei quem é você. Sei que você é o Santo [que vem ]de Deus.
25 Ma Jisọs baara ya mba sị ya, “Mechie ọnụ sikwa nʼime ya pụta!”
Jesus repreendeu [o espírito mau], dizendo: - Fique calado! Saia [desse homem]!
26 Mmụọ ahụ na-adịghị ọcha seere ya, mee ka ahụ ya maa jijiji, o tiri mkpu nʼoke olu, ma sikwa nʼime ya pụta.
O espírito mau sacudiu o homem; gritou em voz alta, e depois saiu do homem [e do local].
27 Ha niile bụ ndị nọ nʼọnọdụ ihe iju anya ma na-ajụrịtara onwe ha ajụjụ sị, “Gịnị bụ nke a? Ozizi ọhụrụ ya na ikike! Ọ na-enye ọ bụladị mmụọ na-adịghị ọcha iwu. Ha na-erubekwara ya isi.”
Todas as pessoas ali reunidas ficaram espantadas, e passaram a falar entre si, dizendo: - É incrível! Ele ensina de uma maneira nova e com autoridade; não somente faz coisas milagrosas como também manda nos espíritos maus e eles lhe obedecem!
28 Akụkọ banyere ya gbasara ngwangwa ruo akụkụ niile nke Galili.
As pessoas contaram imediatamente a [muitos outros], por todo o distrito da Galileia, o que [Jesus tinha feito].
29 Ngwangwa ha hapụrụ ụlọ ekpere ahụ, ha na Jemis na Jọn soro banye nʼụlọ Saimọn na Andru.
Depois de saírem da sinagoga, [Jesus, Simão e André], em companhia de Tiago e João, foram logo para casa de Simão e André.
30 Nʼoge a, nne nwunye Saimọn dina nʼakwa ndina. Ahụ ọkụ jikwa ya. Ha mere ka ọ mata banyere ya.
A sogra de Simão estava de cama porque tinha febre. Alguém informou Jesus da doença dela.
31 Ọ gakwuru ya, jide ya nʼaka selite ya elu. Ahụ ọkụ ahụ hapụrụ ya. Ọ malitekwara ile ha ọbịa.
Ele foi ter com ela e a levantou pela mão. Ela ficou boa da febre [na hora, e passou a ]servir [uma refeição ]a eles.
32 Nʼoge uhuruchi, mgbe anwụ dara, ha kpọtaara ya ndị niile ahụ na-esighị ike na ndị mmụọ ọjọọ bi nʼime ha.
À tardinha, depois do pôr-do-sol, algumas pessoas levaram a Jesus muitos doentes e outros que tinham espíritos maus.
33 Obodo ahụ niile gbakọrọ nʼọnụ ụzọ.
Parecia que todos os habitantes da vila estavam reunidos à porta da casa.
34 Ọ gwọrọ ọtụtụ ndị bu ọrịa dị iche iche, ọ chụpụkwara ọtụtụ mmụọ ọjọọ ma o kweghị ka mmụọ ọjọọ ndị ahụ kwuo okwu nʼihi na ha matara onye ọ bụ.
E Jesus curou muitos doentes de todo tipo de doenças e expulsou muitos espíritos maus das pessoas; ele não deixava os espíritos maus falarem sobre ele, porque eles sabiam que ele tinha vindo de Deus.
35 Nʼisi ụtụtụ, mgbe ọchịchịrị ka gbachiri, o biliri, ga ebe ọ ga-anọrọ onwe ya, naanị ya. Nʼebe ahụ kwa ka ọ nọ kpee ekpere.
Jesus se levantou [bem cedo no dia seguinte], enquanto ainda estava escuro. Ele saiu [da casa e da vila], e foi para um lugar onde não havia gente; lá ele começou a orar.
36 Saimọn na ndị ya na ha nọ pụrụ na-achọgharị ya.
Simão e seus companheiros foram procurar Jesus e lá o encontraram. Logo eles disseram a ele:
37 Ma mgbe ha hụrụ ya, ha sịrị ya, “Mmadụ niile na-achọgharị gị!”
– [Já que ]muitas pessoas [de Cafarnaum ]estão procurando você, [volte conosco para ajudá-las].
38 Ọ zaghachiri ha sị, “Ka anyị gaanụ ebe ọzọ, nʼobodo ndị ọzọ dị anyị gburugburu, ka m zisakwaara ha oziọma. Ọ bụ nʼihi nke a ka m ji bịa.”
Ele disse a eles: [– Não], vamos às vilas que ficam perto daqui para eu pregar lá também, pois foi para [pregar a muitas pessoas ]que vim [ao mundo].
39 Ya mere, ọ pụrụ jegharịa na Galili niile na-ekwusa oziọma nʼụlọ ekpere ha niile, na-achụpụkwa mmụọ ọjọọ.
Ele andava por todo [o distrito da ]Galileia, pregando nas sinagogas e expulsando espíritos maus das pessoas.
40 Otu onye ekpenta bịakwutere ya gbuo ikpere nʼala rịọọ ya sị, “Ọ bụrụ na ị chọrọ, ị pụrụ ime ka m dị ọcha.”
Um dia um leproso veio a Jesus. Ele se ajoelhou diante de Jesus e fez o seguinte pedido a ele: - Se você quiser me curar, [faça por favor, pois sei que ]é capaz de fazer.
41 Ebe o jupụtara nʼọmịiko, Jisọs setịpụrụ aka ya metụ ya sị, “Achọrọ m, dị ọcha!”
Por ter pena dele, Jesus [deixou de lado os tabus contra contatos com leprosos], estendeu a mão e tocou no leproso; depois disse a ele: - Já que estou disposto [a curar você], seja curado!
42 Ngwangwa ekpenta ya hapụrụ ya, e mekwara ka ọ dị ọcha.
Imediatamente o homem deixou de ser leproso e foi curado.
43 Mgbe ahụ, Jisọs ji ịdọ aka na ntị zilaga ya,
Para ele fazer as coisas necessárias para garantir contatos com as demais pessoas, Jesus falou severamente com ele antes de o mandar embora.
44 ọ gwara ya sị, “Hụkwa na ọ dịghị onye ọbụla ị ga-agwa ihe a. Kama gaa gosi onye nchụaja onwe gị. Chụọkwa aja dị ka Mosis nyere nʼiwu, maka ime ka ị dị ọcha gị, ka ọ bụrụ ihe ama nye ha.”
Jesus disse: - Não conte a ninguém [o que aconteceu]. Ao invés disso, vá ao sacerdote [em Jerusalém ]e peça para ele [fazer um exame em você para verificar a sua cura]. Leve para ele aquilo que Moisés mandou que [os curados oferecessem, como sacrifício a Deus ]e também para que [os moradores, depois de ouvirem o que o sacerdote diz], possam saber que [você foi curado].
45 Ma ọ pụrụ malite ịkọsa akụkọ banyere ọgwụgwọ ya ebe niile. Nʼihi ya Jisọs enwekwaghị ike ịbanye nʼobodo, kama ọ gara nọrọ nʼebe zoro ezo. Ma ndị mmadụ na-abịakwutekwa ya site nʼebe niile dị iche iche.
Porém, depois que o homem se foi e [consultou o sacerdote], ele começou a contar a muitas pessoas como Jesus o tinha curado. Como resultado, Jesus já não podia entrar abertamente em nenhuma vila [por causa das multidões que o cercavam]. Ao invés disso, ele ficava fora [das vilas], em lugares [onde não havia gente]. E as pessoas vinham a ele de toda aquela região.

< Mak 1 >