Job 20

1 Mgbe ahụ, Zofa onye Neama zara sị:

Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

2 “Enweghị udo nke echiche m na-akpali m izaghachi nʼihi na anọ m na mwute dị ukwuu.

«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.

3 Anụla m okwu mkparị nke ileda anya nye m, ma nghọta m na-akpalịte m ịzaghachi gị.

Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.

4 “Nʼezie, ị maara otu ọ dị site na mgbe ochie, ya bụ kemgbe e debere mmadụ nʼụwa.

Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,

5 Obi ụtọ nke onye na-emebi iwu na-adị nwa mgbe nta, ọṅụ nke ndị na-amaghị Chineke na-anọ naanị nwa oge.

ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?

6 Nʼagbanyeghị na ịnya isi ya ga-eru eluigwe, na isi ya ga-emetụkwa igwe ojii;

Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,

7 ọ ga-ala nʼiyi ebighị ebi, dịka nsị ya onwe ya nyụrụ; ndị maara ya ga-ajụ, ‘Olee ebe ọ nọ?’

han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.

8 Ọ ga-efelaga dịka nrọ, agaghị achọtakwa ya mgbe ọbụla, dịka ọhụ abalị nke e chefuru echefu.

Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.

9 Anya hụrụ ya na mbụ agaghị ahụkwa ya ọzọ, ebe obibi ya agaghị elegidekwa ya anya ọzọ.

Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.

10 Ụmụ ya ga-achọ ihuọma site nʼaka ndị ogbenye; aka ya abụọ kwa ga-enyeghachi akụ ya.

Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.

11 Ọkpụkpụ ya nke jupụtara nʼike okorobịa ga-eso ya bụrụ ihe a ghanyere na ntụ.

Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.

12 “Ọ bụ ezie na ihe ọjọọ na-atọ ya ụtọ nʼọnụ, na ọ na-ezokwa ya nʼokpuru ire ya;

Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,

13 ọ bụ ezie na ọ pụghị nʼịhapụ ya, ọ na-edebe ya nʼọnụ ya,

sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,

14 ma nri ọ na-eri ga-aghọ ihe gbara ụka nʼafọ ya, ọ ga-aghọkwa elo agwọ nʼime afọ ya.

so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.

15 Ọ ga-agbọpụta akụnụba niile o lodara; Chineke ga-eme ka o si nʼafọ ya gbọpụtachaa ha.

Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.

16 Ọ ga-amịcha elo agwọ, eze agwọ ajụala ga-egbu ya.

Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.

17 Ọ gaghị anụ ụtọ mmiri si nʼiyi, bụ iyi nke na-asọ asọ nke jupụtara na mmanụ aṅụ na mmiri ara ehi rahụrụ arahụ.

Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.

18 Ihe ọ rụpụtara ka ọ ga-eji kwụghachi ụgwọ o ji na-erighị ma otu. Uru ọ zụtara nʼahịa agaghị abụrụ ya ihe ọṅụ.

Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.

19 Nʼihi na ọ kpagburu ndị ogbenye, hapụ ha na-enweghị olileanya ọbụla, ọ nakọtakwara ụlọ nke ọ na-ewughị.

Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.

20 “Nʼezie, ọ gaghị enwe izuike site nʼoke ọchịchọ ya; ọ gaghị azọpụtakwa onwe ya site nʼụlọakụ ya.

Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.

21 Ọ dịghị ihe fọdụụrụ ya iripịa, ọganihu ya agaghị adịgide.

Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.

22 Nʼetiti ihe niile o nwere ka mkpagbu ga-abịakwasị ya, oke ịta ahụhụ ga-adakwasị ya.

I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.

23 Mgbe o rijuru afọ ka Chineke ga-eme ka iwe ya dị ọkụ megide ya, iti aka Chineke ga-adakwasị ya dịka mmiri ozuzo.

Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.

24 Ọ bụrụ na o si na ngwa agha e ji igwe kpụọ gbalaga, àkụ nke e ji ọla bronz kpụọ ọnụ ya ga-amapu ya ahụ.

Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;

25 Nʼazụ ya ka ọ na-esi mịpụta ya, site nʼumeju ya ka a ga-esi mịpụta ọnụ ya na-egbu amụma. Oke egwu dị iche iche ga-abịakwasị ya.

ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.

26 Oke ọchịchịrị nọ na-echere akụnụba ya, ọkụ nke a na-afụnwughị afụnwu ga-erepịa ya ọ ga-erechapụkwa ihe niile fọdụrụ nʼụlọ ikwu ya.

Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.

27 Eluigwe ga-ekpughe ikpe ọmụma ya ụwa niile ga-ebili megide ya.

Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.

28 Idee mmiri ga-ebupu ụlọ ya; oke mmiri okwukwo nʼụbọchị iwe Chineke.

Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.

29 Nke a bụ oke nke Chineke debeere ndị na-emebi iwu, ya bụkwa ihe nketa nke Chineke kwadooro ha.”

Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»