Job 11

1 Mgbe ahụ, Zofa onye Neama zara sị:

Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

2 “Ọ dịghị nzaghachi dịịrị ọtụtụ okwu niile ndị a? A ga-agụ onye ekwurekwu a dịka onye ikpe na-amaghị?

«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?

3 Okwu efu gị ndị a ha ga-eme ka mmadụ gba nkịtị? Ọ bụ na ọ dịghị onye ga-abara gị mba mgbe ị na-akwa emo?

Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?

4 Ị na-asị Chineke, ‘Okwukwe m enweghị ntụpọ, adịkwa m ọcha nʼanya gị.’

Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»

5 Ọ ga-adị m nnọọ mma ma a si na Chineke ga-ekwu okwu, na ọ ga-asaghe egbugbere ọnụ ya imegide gị.

Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,

6 Kpugheere gị ihe nzuzo niile nke amamihe, nʼihi na ezi amamihe nwere akụkụ abụọ. Mara nke a: Chineke echefuola ụfọdụ mmehie gị.

og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.

7 “I nwere ike ịchọpụta ihe omimi Chineke? I nwere ike ịnwapụta nsọtụ nke Onye pụrụ ime ihe niile?

Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?

8 Ha dị elu karịa eluigwe, gịnị ka ị pụrụ ime? Ha dị ogbu karịa ala ili, gịnị ka ị pụrụ ịma? (Sheol h7585)

Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)

9 Ọtụtụ ha dị ogologo karịa ụwa, dị obosara karịa oke osimiri.

Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.

10 “Ọ bụrụ na ọ bịa tụba gị nʼime ụlọ mkpọrọ, kpọkọta ndị ikpe, onye ga-egbochi ya?

Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?

11 Nʼezie, ya onwe ya na-amata ndị nduhie, mgbe ọ hụrụ ajọ ihe, ọ bụ na ọ dịghị amatakwa ya?

Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.

12 Onye nzuzu ga-aghọ onye maara ihe naanị mgbe nwa ịnyịnya ibu ọhịa mụrụ ghọrọ mmadụ.

Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.

13 “Ma ọ bụrụ na i were obi gị nye ya, setịpụ aka gị abụọ nye ya,

Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida

14 ọ bụrụ na i wezuga mmehie nke dị gị nʼaka, ghara ikwe ka ihe ọjọọ dịrị nʼụlọ ikwu gị

og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,

15 mgbe ahụ, ihere agaghị eme gị iwelite ihu gị, ị ga-eguzokwa chịm na-atụghị egwu.

då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;

16 Nʼezie ị ga-echefukwa nsogbu gị, na-echeta ya dịka mmiri gabigara agabiga.

då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.

17 Ndụ gị ga-amụke karịa etiti ehihie, ọchịchịrị ya ga-adịkwa ka ụtụtụ.

Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;

18 Ị ga-anọkwa nʼudo nʼihi na olileanya dị; ị ga-elegharịkwa anya gburugburu gị zuo ike na-atụghị ụjọ.

då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.

19 Ị ga-edina ala na-atụghị egwu onye ọbụla, ọtụtụ ndị mmadụ ga-achọ ịnata amara nʼihu gị.

Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.

20 Ma anya ndị na-emebi iwu ga-ada, ha agaghị achọta ụzọ mgbapụ; olileanya ha ga-abụ nkubi ume nke ọnwụ.”

Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»