Rómverjabréfið 9
1 Æ! Ísrael, þjóð mín! Gyðingar, samlandar mínir. Ó, hve ég vildi að þeir hefðu tekið við Kristi!
Eu digo a verdade em Cristo. Não estou mentindo, minha consciência testemunhando comigo no Espírito Santo
2 Þetta veldur mér angist og kvöl, jafnt daga sem nætur.
que tenho grande tristeza e incessante dor em meu coração.
3 Bæði Kristur og heilagur andi vita að ég er ekki að hræsna þótt ég segi að ég sé fús að velja eilífa glötun, ef það gæti orðið þeim til hjálpræðis.
Pois eu mesmo poderia desejar ser amaldiçoado por Cristo por meus irmãos, meus parentes segundo a carne
4 Guð hefur verið þeim góður en samt vilja þeir ekki hlýða honum. Hann tók þá að sér sem útvalda þjóð og leiddi þá áfram í björtu og dýrlegu skýi og sýndi þeim blessun sína. Hann setti þeim lög og reglur til að fara eftir í daglegu lífi, svo að þeir þekktu vilja hans. Hann leyfði þeim að tilbiðja sig og hann gaf þeim mikil fyrirheit.
que são israelitas; de quem é a adoção, a glória, as alianças, a entrega da lei, o serviço e as promessas;
5 Forfeður þeirra voru miklar trúarhetjur og sjálfur var Kristur einn af þeim. Hann fæddist sem Gyðingur en nú er hann öllum æðri. Dýrð sé Guði um aldur og ævi! (aiōn g165)
de quem são os pais, e de quem é Cristo quanto à carne, que é sobre todos, Deus, bendito para sempre. Amém. (aiōn g165)
6 Já, en hefur Guð þá ekki getað staðið við loforðin sem hann gaf Gyðingunum? Jú, (en athugið að þessi loforð eru einungis ætluð þeim sem eru sannir Gyðingar). Ekki eru allir þeir, sem fæðast Gyðingar, sannir Gyðingar.
Mas não é como se a palavra de Deus tivesse dado em nada. Pois nem todos eles são de Israel.
7 Það eitt að þeir eru afkomendur Abrahams, gerir þá ekki að sönnum börnum Abrahams. Abraham átti mörg börn, en Gamla testamentið segir að loforðin séu aðeins ætluð Ísak syni hans og afkomendum hans.
Nem, porque são descendentes de Abraão, são todos crianças. Mas, “sua descendência será contabilizada como de Isaac”.
8 Þetta þýðir að ekki hafa allir afkomendur Abrahams verið börn Guðs, heldur þeir einir sem trúa loforðinu sem Guð gaf Abraham um hjálpræðið.
Ou seja, não são os filhos da carne que são filhos de Deus, mas os filhos da promessa são contados como herdeiros.
9 Loforðið var þannig: „Á næsta ári mun ég gefa ykkur, þér og Söru, son.“
Pois esta é uma palavra de promessa: “Na hora marcada eu virei, e Sara terá um filho”.
10 Og árin liðu og þessi sonur, Ísak, óx og þegar hann var orðinn fullorðinn, giftist hann konu sem hét Rebekka.
Não somente assim, mas Rebeca também concebida por um, por nosso pai Isaac.
11 Þegar Rebekka eignaðist tvíbura, sagði Guð henni að Esaú, barnið sem fæddist fyrst, myndi verða þjónn Jakobs, tvíburabróður síns.
Por ainda não ter nascido, nem ter feito nada de bom ou de ruim, para que o propósito de Deus, segundo a eleição, pudesse permanecer, não de obras, mas daquele que chama,
12 Gamla testamentið lýsir þessu svo: „Jakob mun ég blessa en ekki Esaú.“Þetta sagði Guð áður en drengirnir fæddust, áður en þeir höfðu tækifæri til að gera gott eða illt.
foi-lhe dito: “O mais velho servirá aos mais novos”.
13 Af þessu má sjá að Guð var að framkvæma fyrirætlun sína, sem hann hafði ákveðið löngu áður, en hann var ekki að launa drengjunum fyrir neitt, hvorki gott né illt.
Mesmo como está escrito, “Jacob eu amava, mas Esaú eu odiava”.
14 Var Guð ósanngjarn að fara þannig að? Nei, vissulega ekki.
O que devemos dizer então? Existe injustiça com Deus? Que nunca seja!
15 Guð sagði við Móse: „Vilji ég sýna einhverjum góðvild, þá geri ég það. Ég miskunna þeim sem mér sjálfum sýnist.“
Pois ele disse a Moisés: “Terei piedade de quem tenho piedade, e terei compaixão de quem tenho compaixão”.
16 Blessun Guðs veitist ekki þeim einum sem ákveðið hafa að öðlast hana og sem leggja á sig erfiði í þeim tilgangi, heldur þeim sem Guð hefur ákveðið að miskunna.
Então não é dele que quer, nem daquele que corre, mas de Deus que tem misericórdia.
17 Gott dæmi um þetta er Faraó Egyptalandskonungur. Guð sagði við Faraó, að hann hefði gefið honum konungdóm yfir Egyptalandi til þess eins að sýna á honum sinn mikla mátt, svo að allur heimurinn fengi að heyra um mátt Guðs og mikilleika.
Pois a Escritura diz ao Faraó: “Por este mesmo propósito vos fiz subir, para mostrar em vós meu poder, e para que meu nome seja proclamado em toda a terra”.
18 Af þessu sjáið þið að Guð er góður við suma vegna þess eins að hann kýs að vera það og einnig kemur hann því til leiðar að aðrir vilja ekki hlusta.
Portanto, ele tem misericórdia de quem deseja e endurece quem deseja.
19 „Já, en, “segir þú, „hvers vegna ásakar þá Guð þá um að vilja ekki hlusta? Var það ekki hann sjálfur sem olli því?“
Você me dirá então: “Por que ele ainda encontra falhas? Para quem resiste à sua vontade”?
20 Segðu þetta ekki. Telur þú þig geta gagnrýnt Guð? Á smíðisgripurinn að segja við smiðinn: „Af hverju gerðir þú mig svona?“
Mas de fato, ó homem, quem é você para responder contra Deus? Será que a coisa formada lhe perguntará quem a formou: “Por que você me fez assim?”
21 Leirkerasmiðurinn hefur jafnan rétt til að móta fagran skrautvasa og krukku undir rusl, úr leirnum.
Ou não tem o oleiro um direito sobre o barro, do mesmo caroço para fazer de uma parte um vaso para honra, e de outra para desonra?
22 Hefur Guð ekki fullkominn rétt til að sýna mátt sinn og reiði gegn þeim sem hann hefur umborið lengi og bíða þess eins að verða eyðileggingu að bráð?
E se Deus, disposto a mostrar sua ira e a fazer conhecer seu poder, suportasse com muita paciência vasos de ira preparados para a destruição,
23 Sömuleiðis hefur hann rétt til að hlífa öðrum – eins og til dæmis okkur. Hann skapaði okkur í þeim tilgangi að auðga okkur af allri dýrð sinni og þá er sama hvort við erum Gyðingar eða heiðingjar. Þetta gerði hann til að sýna okkur kærleika sinn, svo allir gætu séð hve dýrð hans er mikil.
e que pudesse fazer conhecer as riquezas de sua glória em vasos de misericórdia, que ele preparou de antemão para a glória -
nós, que ele também chamou, não só dos judeus, mas também dos gentios?
25 Munið þið eftir spádómi Hósea? Þar segir Guð að hann muni leita sér að öðrum börnum (sem ekki eru gyðingaættar) og hann muni elska þau, þótt enginn hafi elskað þau áður.
Como ele também diz em Oséias, “Vou chamá-los de 'meu povo', que não eram meu povo; e sua 'amada', que não era amada”.
26 Munið það sem eitt sinn var sagt um heiðingjana: „Ekki eruð þið mitt fólk, “og þeir sömu munu kallaðir verða „synir hins lifandi Guðs.“
“Será que no lugar onde foi dito a eles, “Vocês não são meu povo”. lá eles serão chamados 'filhos do Deus vivo'”.
27 Jesaja kallaði til Gyðinganna: „Enda þótt þið skiptið milljónum, þá mun aðeins lítill hluti ykkar frelsast!“
Isaías chora a respeito de Israel, “Se o número dos filhos de Israel for como a areia do mar, é o remanescente que será salvo;
28 „Drottinn mun fullnægja dómi sínum á jörðinni án tafar.“
pois ele terminará o trabalho e o encurtará em retidão, porque o Senhor fará um curto trabalho sobre a terra”.
29 Á öðrum stað segir Jesaja, að væri Guð ekki miskunnsamur myndu allir Gyðingar farast – hver einn og einasti – rétt eins og þeir sem bjuggu í borgunum Sódómu og Gómorru.
Como Isaías já disse antes, “A menos que o Senhor dos Exércitos nos tivesse deixado uma semente, teríamos nos tornado como Sodoma, e teria sido feito como Gomorra”.
30 Hvað finnst ykkur um það, að Guð hefur gefið heiðingjunum tækifæri til að fá fyrirgefningu syndanna með því að trúa, þótt þeir í raun hafi alls ekki leitað Guðs?
O que devemos dizer então? Que os gentios, que não seguiram a retidão, alcançaram a retidão, mesmo a retidão que é da fé;
31 Gyðingarnir lögðu hins vegar mikið á sig til að þóknast Guði með því að hlýða lögum hans, en án árangurs.
mas Israel, seguindo uma lei de retidão, não chegou à lei de retidão.
32 Hvers vegna? Vegna þess að þeir reyndu að frelsast með því að halda lögin og gera gott, í stað þess að treysta á leið trúarinnar. Þeir hafa hrasað um stóra hrösunarsteininn.
Por quê? Porque não a buscaram pela fé, mas como que por obras da lei. Eles tropeçaram na pedra de tropeço,
33 Guð varaði þá við með þessum orðum í Gamla testamentinu: „Ég hef lagt hornstein meðal Gyðinga, og um hann (Jesú) munu margir hrasa, en þeir sem á hann trúa verða aldrei fyrir vonbrigðum, né til skammar.“
mesmo como está escrito, “Eis que deposito em Sião uma pedra de tropeço e uma rocha de ofensa”; e ninguém que acredite nele ficará desapontado”.
