Rómverjabréfið 1
1 Kæru vinir í Róm. Þetta bréf er frá mér, Páli, þjóni Jesú Krists. Guð hefur kallað mig til að boða trú og sent mig til að flytja gleðiboðskap Guðs.
ஈஸ்²வரோ நிஜபுத்ரமதி⁴ யம்’ ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³பி⁴ ர்த⁴ர்ம்மக்³ரந்தே² ப்ரதிஸ்²ருதவாந் தம்’ ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும்’ ப்ரு’த²க்க்ரு’த ஆஹூத: ப்ரேரிதஸ்²ச ப்ரபோ⁴ ர்யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸேவகோ ய: பௌல:
2 Langt er nú liðið síðan spámenn Guðs hétu því að þessi gleðiboðskapur yrði kunngerður.
ஸ ரோமாநக³ரஸ்தா²ந் ஈஸ்²வரப்ரியாந் ஆஹூதாம்’ஸ்²ச பவித்ரலோகாந் ப்ரதி பத்ரம்’ லிக²தி|
3 Gleðiboðskapurinn er um son Guðs, Jesú Krist, Drottin okkar sem fæddist sem lítið barn af ætt Davíðs konungs.
அஸ்மாகம்’ ஸ ப்ரபு⁴ ர்யீஸு²: க்²ரீஷ்ட: ஸா²ரீரிகஸம்ப³ந்தே⁴ந தா³யூதோ³ வம்’ஸோ²த்³ப⁴வ:
4 Upprisa hans frá dauðum sýnir, svo ekki verður um villst, að hann er hinn voldugi sonur Guðs, gæddur sama heilaga eðli og sjálfur Guð.
பவித்ரஸ்யாத்மந: ஸம்ப³ந்தே⁴ந சேஸ்²வரஸ்ய ப்ரபா⁴வவாந் புத்ர இதி ஸ்²மஸா²நாத் தஸ்யோத்தா²நேந ப்ரதிபந்நம்’|
5 Nú er svo komið, að vegna Krists, hefur Guð úthellt kærleika sínum yfir okkur óverðuga syndara. Eftir það hefur hann sent okkur út um allan heiminn, til að segja öllum, hvar sem þeir eru, frá því stórkostlega sem Guð hefur gert fyrir þá, svo að einnig þeir komist til trúar og læri að hlýða honum.
அபரம்’ யேஷாம்’ மத்⁴யே யீஸு²நா க்²ரீஷ்டேந யூயமப்யாஹூதாஸ்தே (அ)ந்யதே³ஸீ²யலோகாஸ்தஸ்ய நாம்நி விஸ்²வஸ்ய நிதே³ஸ²க்³ராஹிணோ யதா² ப⁴வந்தி
6 Kæru vinir í Róm, þið eruð í hópi þeirra sem Guð elskar. Jesús Kristur hefur einnig kallað ykkur til að verða Guðs börn og tilheyra hans heilögu þjóð. Náð og friður Guðs föður og Drottins Jesú Krists sé með ykkur öllum.
தத³பி⁴ப்ராயேண வயம்’ தஸ்மாத்³ அநுக்³ரஹம்’ ப்ரேரிதத்வபத³ஞ்ச ப்ராப்தா: |
தாதேநாஸ்மாகம் ஈஸ்²வரேண ப்ரபு⁴ணா யீஸு²க்²ரீஷ்டேந ச யுஷ்மப்⁴யம் அநுக்³ரஹ: ஸா²ந்திஸ்²ச ப்ரதீ³யேதாம்’|
8 Fyrst vil ég segja ykkur að þið eruð á allra vörum! Hvarvetna ræða menn um traust ykkar á Guði. Ég þakka Guði vegna Jesú Krists fyrir þessar góðu fréttir og fyrir hvert og eitt ykkar.
ப்ரத²மத: ஸர்வ்வஸ்மிந் ஜக³தி யுஷ்மாகம்’ விஸ்²வாஸஸ்ய ப்ரகாஸி²தத்வாத்³ அஹம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ நிமித்தம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம க்³ரு’ஹ்லந் ஈஸ்²வரஸ்ய த⁴ந்யவாத³ம்’ கரோமி|
9 Guð veit hversu oft ég bið fyrir ykkur. Dag og nótt legg ég ykkur og þarfir ykkar fram fyrir hann í bæn. Honum þjóna ég af heilum hug með því að flytja öðrum gleðifréttirnar um son hans.
அபரம் ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸாதா³த்³ ப³ஹுகாலாத் பரம்’ ஸாம்ப்ரதம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபம்’ யாதும்’ கத²மபி யத் ஸுயோக³ம்’ ப்ராப்நோமி, ஏதத³ர்த²ம்’ நிரந்தரம்’ நாமாந்யுச்சாரயந் நிஜாஸு ஸர்வ்வப்ரார்த²நாஸு ஸர்வ்வதா³ நிவேத³யாமி,
10 Ég vil að þið vitið að ég bið Guð stöðugt um að gefa mér tækifæri til að koma til ykkar.
ஏதஸ்மிந் யமஹம்’ தத்புத்ரீயஸுஸம்’வாத³ப்ரசாரணேந மநஸா பரிசராமி ஸ ஈஸ்²வரோ மம ஸாக்ஷீ வித்³யதே|
11 Ég þrái að hitta ykkur svo ég geti gefið ykkur eitthvað, sem styrkir trú ykkar á Drottin, og til að uppörvast með ykkur í trúnni.
யதோ யுஷ்மாகம்’ மம ச விஸ்²வாஸேந வயம் உப⁴யே யதா² ஸா²ந்தியுக்தா ப⁴வாம இதி காரணாத்³
யுஷ்மாகம்’ ஸ்தை²ர்ய்யகரணார்த²ம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ கிஞ்சித்பரமார்த²தா³நதா³நாய யுஷ்மாந் ஸாக்ஷாத் கர்த்தும்’ மதீ³யா வாஞ்சா²|
13 Kæru vinir, ég vil að þið vitið að oft hef ég ætlað að koma einhverju góðu til leiðar, á sama hátt og í öðrum kristnum söfnuðum meðal heiðinna þjóða.
ஹே ப்⁴ராத்ரு’க³ண பி⁴ந்நதே³ஸீ²யலோகாநாம்’ மத்⁴யே யத்³வத் தத்³வத்³ யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யேபி யதா² ப²லம்’ பு⁴ஞ்ஜே தத³பி⁴ப்ராயேண முஹுர்முஹு ர்யுஷ்மாகம்’ ஸமீபம்’ க³ந்தும் உத்³யதோ(அ)ஹம்’ கிந்து யாவத்³ அத்³ய தஸ்மிந் க³மநே மம விக்⁴நோ ஜாத இதி யூயம்’ யத்³ அஜ்ஞாதாஸ்திஷ்ட²த² தத³ஹம் உசிதம்’ ந பு³த்⁴யே|
14 Ég er í mikilli skuld við ykkur og alla aðra, hvort sem það eru menningarþjóðir eða ekki, bæði við menntaða og ómenntaða.
அஹம்’ ஸப்⁴யாஸப்⁴யாநாம்’ வித்³வத³வித்³வதாஞ்ச ஸர்வ்வேஷாம் ரு’ணீ வித்³யே|
15 Ég er því fyrir mitt leyti reiðubúinn að koma og boða fagnaðarerindið, einnig ykkur sem eruð í Róm.
அதஏவ ரோமாநிவாஸிநாம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே(அ)பி யதா²ஸ²க்தி ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும் அஹம் உத்³யதோஸ்மி|
16 Ég blygðast mín ekki fyrir fagnaðarerindið, því það er leið Guðs til eilífs lífs fyrir hvern þann sem trúir honum og treystir á hann. Fyrst var þessi boðskapur einungis fluttur Gyðingum, en nú er öllum opið að koma til Guðs á þennan hátt.
யத: க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸுஸம்’வாதோ³ மம லஜ்ஜாஸ்பத³ம்’ நஹி ஸ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸ²க்திஸ்வரூப: ஸந் ஆ யிஹூதீ³யேப்⁴யோ (அ)ந்யஜாதீயாந் யாவத் ஸர்வ்வஜாதீயாநாம்’ மத்⁴யே ய: கஸ்²சித்³ தத்ர விஸ்²வஸிதி தஸ்யைவ த்ராணம்’ ஜநயதி|
17 Þetta eru gleðifréttir, því þær segja okkur að Guð geri okkur hæfa til að lifa með sér, eða með öðrum orðum – geri okkur réttláta. Þetta gerist þegar við trúum á Krist og treystum því að hann hafi frelsað okkur. Trúin á Krist er því leiðin til Guðs, enda segir Biblían: „Sá sem leitar lífsins, finnur það með því að trúa á Guð.“
யத: ப்ரத்யயஸ்ய ஸமபரிமாணம் ஈஸ்²வரத³த்தம்’ புண்யம்’ தத்ஸுஸம்’வாதே³ ப்ரகாஸ²தே| தத³தி⁴ த⁴ர்ம்மபுஸ்தகேபி லிகி²தமித³ம்’ "புண்யவாந் ஜநோ விஸ்²வாஸேந ஜீவிஷ்யதி"|
18 Guð sýnir reiði sína frá himni gegn öllum vondum og syndugum mönnum sem hafna sannleikanum.
அதஏவ யே மாநவா: பாபகர்ம்மணா ஸத்யதாம்’ ருந்த⁴ந்தி தேஷாம்’ ஸர்வ்வஸ்ய து³ராசரணஸ்யாத⁴ர்ம்மஸ்ய ச விருத்³த⁴ம்’ ஸ்வர்கா³த்³ ஈஸ்²வரஸ்ய கோப: ப்ரகாஸ²தே|
19 Þessir menn þekkja sannleikann um Guð hið innra með sér, því Guð hefur lagt þeim þá þekkingu í brjóst.
யத ஈஸ்²வரமதி⁴ யத்³யத்³ ஜ்ஞேயம்’ தத்³ ஈஸ்²வர: ஸ்வயம்’ தாந் ப்ரதி ப்ரகாஸி²தவாந் தஸ்மாத் தேஷாம் அகோ³சரம்’ நஹி|
20 Mennirnir hafa frá upphafi virt fyrir sér jörðina, himininn og allt sem Guð hefur gert. Þeir hafa því verið sér meðvitandi um tilveru hans og hans mikla, eilífa mátt. Þess vegna hafa þeir enga afsökun (þegar þeir standa frammi fyrir honum á degi dómsins). (aïdios g126)
ப²லதஸ்தஸ்யாநந்தஸ²க்தீஸ்²வரத்வாதீ³ந்யத்³ரு’ஸ்²யாந்யபி ஸ்ரு’ஷ்டிகாலம் ஆரப்⁴ய கர்ம்மஸு ப்ரகாஸ²மாநாநி த்³ரு’ஸ்²யந்தே தஸ்மாத் தேஷாம்’ தோ³ஷப்ரக்ஷாலநஸ்ய பந்தா² நாஸ்தி| (aïdios g126)
21 Mennirnir vissu af Guði, en þó vildu þeir hvorki viðurkenna hann né tilbiðja né heldur þakka honum fyrir daglega umhyggju hans. Ekki leið á löngu uns þeir fóru að gera sér heimskulegar hugmyndir um Guð og hvers hann vænti af þeim. Afleiðingin varð sú að þeir blinduðust í heimsku sinni og lentu á villigötum.
அபரம் ஈஸ்²வரம்’ ஜ்ஞாத்வாபி தே தம் ஈஸ்²வரஜ்ஞாநேந நாத்³ரியந்த க்ரு’தஜ்ஞா வா ந ஜாதா: ; தஸ்மாத் தேஷாம்’ ஸர்வ்வே தர்கா விப²லீபூ⁴தா: , அபரஞ்ச தேஷாம்’ விவேகஸூ²ந்யாநி மநாம்’ஸி திமிரே மக்³நாநி|
22 Þeir töldu sig ekki þurfa á þekkingu frá Guði að halda og urðu því heimskingjar.
தே ஸ்வாந் ஜ்ஞாநிநோ ஜ்ஞாத்வா ஜ்ஞாநஹீநா அப⁴வந்
23 Í stað þess að tilbiðja hinn dýrlega, eilífa Guð, bjuggu þeir sér til goð sem líktust fuglum, ferfætlingum, skriðdýrum og dauðlegum mönnum.
அநஸ்²வரஸ்யேஸ்²வரஸ்ய கௌ³ரவம்’ விஹாய நஸ்²வரமநுஷ்யபஸு²பக்ஷ்யுரோகா³மிப்ரப்⁴ரு’தேராக்ரு’திவிஸி²ஷ்டப்ரதிமாஸ்தைராஸ்²ரிதா: |
24 Þess vegna hefur Guð gefið þeim lausan tauminn og leyft þeim að svala girndum sínum í afskræmdu kynlífi og gera hvað sem þá langaði til, einnig að meðhöndla líkama hvers annars á svívirðilegan og viðbjóðslegan hátt.
இத்த²ம்’ த ஈஸ்²வரஸ்ய ஸத்யதாம்’ விஹாய ம்ரு’ஷாமதம் ஆஸ்²ரிதவந்த: ஸச்சிதா³நந்த³ம்’ ஸ்ரு’ஷ்டிகர்த்தாரம்’ த்யக்த்வா ஸ்ரு’ஷ்டவஸ்துந: பூஜாம்’ ஸேவாஞ்ச க்ரு’தவந்த: ; (aiōn g165)
25 Í stað þess að trúa því sem þeir vita að er sannleikurinn um Guð, kjósa þeir að trúa lyginni! Afleiðingin er sú að þeir tilbiðja það sem Guð hefur skapað, í stað þess að tilbiðja Guð, skaparann. (aiōn g165)
இதி ஹேதோரீஸ்²வரஸ்தாந் குக்ரியாயாம்’ ஸமர்ப்ய நிஜநிஜகுசிந்தாபி⁴லாஷாப்⁴யாம்’ ஸ்வம்’ ஸ்வம்’ ஸ²ரீரம்’ பரஸ்பரம் அபமாநிதம்’ கர்த்தும் அத³தா³த்|
26 Þess vegna hefur Guð ofurselt mennina svívirðilegum girndum. Þeir ganga jafnvel svo langt að konurnar snúast gegn eðli sínu og leita kynferðislegrar fullnægju hver með annarri.
ஈஸ்²வரேண தேஷு க்வபி⁴லாஷே ஸமர்பிதேஷு தேஷாம்’ யோஷித: ஸ்வாபா⁴விகாசரணம் அபஹாய விபரீதக்ரு’த்யே ப்ராவர்த்தந்த;
27 Sama er að segja um karlmennina. Í stað þess að hafa eðlileg mök við konurnar, brenna þeir af girnd hver til annars og lifa í skömm hver með öðrum. Af þessu hafa þeir uppskorið þá bölvun sem þeir eiga sannarlega skilið.
ததா² புருஷா அபி ஸ்வாபா⁴விகயோஷித்ஸங்க³மம்’ விஹாய பரஸ்பரம்’ காமக்ரு’ஸா²நுநா த³க்³தா⁴: ஸந்த: புமாம்’ஸ: பும்’பி⁴: ஸாகம்’ குக்ரு’த்யே ஸமாஸஜ்ய நிஜநிஜப்⁴ராந்தே: ஸமுசிதம்’ ப²லம் அலப⁴ந்த|
28 Þar eð mennirnir höfnuðu Guði með þessum hætti og vildu ekki við hann kannast, lét hann þá fara sína leið, svo að þeir gætu gert allt það sem illska þeirra gat fundið upp á.
தே ஸ்வேஷாம்’ மந: ஸ்வீஸ்²வராய ஸ்தா²நம்’ தா³தும் அநிச்சு²காஸ்ததோ ஹேதோரீஸ்²வரஸ்தாந் ப்ரதி து³ஷ்டமநஸ்கத்வம் அவிஹிதக்ரியத்வஞ்ச த³த்தவாந்|
29 Og þeir urðu ranglátir, vondir, ágjarnir, hatursfullir, öfundsjúkir, manndráparar, þrasgjarnir, lygnir og bitrir.
அதஏவ தே ஸர்வ்வே (அ)ந்யாயோ வ்யபி⁴சாரோ து³ஷ்டத்வம்’ லோபோ⁴ ஜிகா⁴ம்’ஸா ஈர்ஷ்யா வதோ⁴ விவாத³ஸ்²சாதுரீ குமதிரித்யாதி³பி⁴ ர்து³ஷ்கர்ம்மபி⁴: பரிபூர்ணா: ஸந்த:
30 Þeir tala illa hver um annan og hata Guð, eru hrokafullir, gorta af sjálfum sér, finna sífellt upp á nýjum leiðum til að syndga og eru foreldrum sínum óhlýðnir.
கர்ணேஜபா அபவாதி³ந ஈஸ்²வரத்³வேஷகா ஹிம்’ஸகா அஹங்காரிண ஆத்மஸ்²லாகி⁴ந: குகர்ம்மோத்பாத³கா: பித்ரோராஜ்ஞாலங்க⁴கா
31 Þeir misskilja hver annan, eru heimskir, óáreiðanlegir, kærleikslausir og miskunnarlausir.
அவிசாரகா நியமலங்கி⁴ந: ஸ்நேஹரஹிதா அதித்³வேஷிணோ நிர்த³யாஸ்²ச ஜாதா: |
32 Þeir vita vel að fyrir þessa glæpi hefur Guð kveðið upp yfir þeim dauðadóm en samt halda þeir áfram á sömu braut og hvetja aðra til að gera hið sama.
யே ஜநா ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ கர்ம்ம குர்வ்வந்தி தஏவ ம்ரு’தியோக்³யா ஈஸ்²வரஸ்ய விசாரமீத்³ரு’ஸ²ம்’ ஜ்ஞாத்வாபி த ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ கர்ம்ம ஸ்வயம்’ குர்வ்வந்தி கேவலமிதி நஹி கிந்து தாத்³ரு’ஸ²கர்ம்மகாரிஷு லோகேஷ்வபி ப்ரீயந்தே|
