Opinberun Jóhannesar 9
1 Nú blés fimmti engillinn. Þá sá ég einhvern, sem hafði fallið frá himnum og niður til jarðarinnar, og var honum fenginn lykillinn að hinum botnlausu undirdjúpum. (Abyssos g12)
The fifth angel sounded his trumpet, and I saw a star that had fallen from heaven to earth, and the star was given the key to the pit of the abyss. (Abyssos g12)
2 Þegar hann opnaði þau gaus upp reykur, eins og úr stórum ofni, svo að sólin og loftið myrkvuðust. (Abyssos g12)
He opened the pit of the abyss, and from the pit rose smoke like the smoke of a burning furnace. The sun and the air were darkened by the smoke from the pit. (Abyssos g12)
3 Allt í einu flugu engisprettur út úr reyknum og settust á jörðina. Þeim var gefið vald til að stinga á sama hátt og sporðdrekar.
Then out of the smoke locusts descended upon the earth, and they were given power like that of the scorpions of the earth.
4 Þeim var sagt að hlífa grasi, plöntum og trjám, en ráðast hins vegar á fólk sem ekki hafði innsigli Guðs á enni sér.
They were told not to harm the grass of the earth or any green thing or any tree, but only those who do not have the seal of God on their foreheads.
5 Þeim var bannað að drepa, en þær máttu kvelja fólkið í fimm mánuði og líkjast kvalir þess, sviða eftir sporðdrekabit.
They were permitted to torment them for five months, but not to kill them, and their torment was like the torment of a scorpion when it stings someone.
6 Þá munu menn reyna að fremja sjálfsmorð, en án árangurs – dauðinn mun forðast þá! Menn munu óska þess að deyja, en dauðann verður hvergi að finna.
In those days people will seek death but will certainly not find it. They will long to die, but death will flee from them.
7 Engisprettur þessar líktust hestum búnum til bardaga. Á höfðinu báru þær eitthvað sem líktist gullkórónum og andlit þeirra voru eins og mannsandlit.
The locusts looked like horses prepared for battle, and on their heads they wore something like golden crowns; their faces were like human faces.
8 Þær höfðu sítt hár eins og konur, en tennur þeirra voru líkastar ljónstönnum.
They had hair like the hair of women, and their teeth were like the teeth of lions.
9 Þær voru klæddar brynjum, sem virtust vera úr járni, og vængjaþytur þeirra var eins og gnýr frá vögnum sem bruna fram til orrustu.
They had breastplates like breastplates of iron, and the sound of their wings was like the sound of many horses and chariots rushing into battle.
10 Þær höfðu hala sem gat stungið eins og broddar á sporðdrekum. Þar bjó valdið sem þeim hafði verið gefið til að kvelja mennina í fimm mánuði.
They have tails and stingers like scorpions, and in their tails they have the power to harm people for five months.
11 Foringi þeirra er konungur undirdjúpanna. Nafn hans er Abaddón á hebresku. Á grísku heitir hann Apollýón – eyðandinn. (Abyssos g12)
They have as king over them the angel of the abyss. His name in Hebrew is Abaddon, and in Greek his name is Apollyon. (Abyssos g12)
12 Hér endar fyrsti þáttur hörmunganna, en tveim er enn ólokið!
The first woe has passed. Behold, two woes are still to come after this.
13 Þegar sjötti engillinn þeytti lúðurinn, heyrði ég rödd sem kom frá fjórum hornum gullaltarisins, sem stendur fyrir framan hásæti Guðs.
Then the sixth angel sounded his trumpet, and I heard a single voice from the four horns of the golden altar before God
14 Röddin sagði við sjötta engilinn: „Slepptu hinum fjórum illu og voldugu öndum sem eru í haldi við fljótið mikla Evfrat.“
saying to the sixth angel who had the trumpet, “Release the four angels who are bound at the great river Euphrates.”
15 Þar höfðu þeir beðið þessarar stundar og talið mánuðina og dagana, en nú var þeim sleppt svo að þeir gætu drepið þriðjung alls mannkynsins.
So the four angels who were prepared for this hour, day, month, and year were released to kill a third of mankind.
16 Þeir stjórnuðu her sem í voru 200 milljónir manna – mér var sögð talan.
The number of the troops on horse was ten thousand times ten thousand; I heard their number.
17 Það næsta sem ég sá í sýninni, var að hestar þeirra geystust fram. Flestir riddaranna voru í eldrauðum brynjum, en þó voru sumir í bláum og aðrir í gulum. Höfuð hestanna líktust mest ljónshöfðum og reykur, eldur og glóandi brennisteinn vall út úr skoltum þeirra, svo að þriðjungur mannkynsins lét lífið.
Now this is what the horses and their riders looked like in my vision: The riders had breastplates that were fiery red, hyacinth blue, and sulfur yellow. The heads of the horses were like the heads of lions, and out of their mouths came fire, smoke, and sulfur.
By these three plagues a third of mankind was killed—by the fire, the smoke, and the sulfur that came out of the horses' mouths.
19 Þeir notuðu ekki aðeins kjaftinn til þess að drepa, heldur einnig töglin og þau líktust helst eitruðum höggormum, sem valda banvænum sárum.
For the power of the horses is in their mouths and in their tails, because their tails have heads like serpents, and with them they inflict harm.
20 En þrátt fyrir þessar plágur vildu þeir, sem lifðu þær af, ekki enn snúa sér til Guðs. Þeir vildu ekki hætta að tilbiðja illu andana né skurðgoð úr gulli, silfri, eir, steini og tré – sem hvorki geta séð, heyrt né gengið.
The rest of mankind, who were not killed by these plagues, did not repent from the works of their hands; they did not stop worshiping demons and idols of gold, silver, bronze, stone, and wood, which cannot see, hear, or walk.
21 Þeir vildu ekki iðrast og hætta manndrápum, kuldi, göldrum, lauslæti og þjófnaði.
Nor did they repent of their murders, sorceries, fornication, or thefts.
