Opinberun Jóhannesar 8
1 Þegar lambið hafði rofið sjöunda innsiglið, varð þögn á himni um það bil hálfa stund.
Asari e tacik a paawng navah, kalvan kho vah suimilam atangawn hane cing ati awh.
2 Eftir það sá ég að englunum sjö, sem standa frammi fyrir Guði, voru fengnir sjö lúðrar.
Cathut hmalah kangdout e kalvantami sari touh koe mongka sari touh a poe e ka hmu.
3 Þá kom enn einn engill, hélt sá á glóðarkeri úr gulli, og tók hann sér stöðu við altarið. Honum var fengið mikið af reykelsi, sem hann blandaði við bænir Guðs barna, til að fórna á gullaltarinu frammi fyrir hásætinu.
Kalvantami buet touh a tho teh sui tongben ka patuem niteh thuengnae khoungroe teng a kangdue. Bawitungkhung hmalah kaawm e sui khoungroe van tami kathoungnaw e ratoumnae hoi rei hnawng hanlah hmuituinaw hmaisawi hane a poe.
4 Ilmurinn af reykelsinu blandaðist bænunum og steig upp til Guðs úr hendi engilsins sem stóð við altarið.
Hmuitui sawi e hmaikhu teh tami kathoungnaw e ratoumnae hoi cungtalah kalvantami e kut dawk hoi Cathut hmalah a luen.
5 Engillinn fyllti nú glóðarkerið af eldi frá altarinu og fleygði því niður á jörðina. Þá komu þrumur og eldingar og jörðin nötraði.
Kalvantami ni thuengnae tawngben dawk hoi hmai a sin teh talai van a rabawk navah keitat, khoparit, sumpapalik teh Tâlî a no.
6 Englarnir sjö bjuggu sig síðan undir að blása í lúðrana.
Kalvantami sari touh ni mongka sari touh ueng hanlah a kârakueng awh.
7 Fyrsti engillinn blés og kom þá hagl og eldur, blóði blandað, og var því varpað niður á jörðina. Eldurinn læsti sig um þriðjung jarðarinnar og þriðjungur trjánna brann, og grasið eyddist.
Apasuek e kalvantami ni mongka a ueng navah, thi hoi kâ kalawt e roun hoi hmai talai van a rabawk teh talai pung thum touh dawk pung touh, thingkung pung thum touh dawk pung touh, ka hring e phovai pueng a kak.
8 Næsti engill þeytti lúðurinn og þá var einhverju, sem líktist stóru brennandi fjalli, varpað í hafið og eyddi það þriðjungi allra skipa. Þriðjungur hafsins varð rauður sem blóð og þriðjungur fiskanna drapst.
Apâhni e kalvantami ni mongka a ueng navah, hmai ka kang e monpui patetlah kaawm e teh tuipui thung tâkhawng lah ao. Hattoteh tuipui pung thum pung touh thi lah ao.
Tuipui thung kahring e moithang pung thum pung touh a due. Lawng pung thum pung touh a kamko.
10 Nú blés þriðji engillinn í sinn lúður og þá féll stór brennandi stjarna af himni. Kom hún yfir þriðjung allra fljóta og yfir uppsprettur vatnanna.
Apâthum e kalvantami ni mongka a ueng navah, hmaito patetlah ka ang e Âsi pui buet touh kalvan hoi a bo teh, palang pui pung thum touh dawk pung touh, hoi tuiphueknaw dawkvah a bo.
11 Stjarnan var kölluð „Remma, “því að hún mengaði þriðjung alls vatns á jörðinni og margir dóu.
Hote Âsi e min teh khanae telah a kaw awh. Palang pui pung thum touh dawk pung touh, a kha dawkvah tami moi a due.
12 Fjórði engillinn blés og jafnskjótt myrkvaðist þriðjungur sólarinnar, sömuleiðis þriðjungur tunglsins og stjarnanna. Við þetta minnkaði dagsbirtan um þriðjung og nóttin varð enn dimmari en áður.
Apali e kalvantami ni mongka a ueng navah, kanî pung thum touh dawk pung touh, thapa pung thum touh dawk pung touh, Âsi pung thum pung touh sao ni a payawp dawkvah pung thum pung touh kho lah a hmo. Khodai pung thum touh dawk pung touh, karum pung thum pung touh angnae awmhoeh.
13 Meðan ég var að virða þetta fyrir mér, sá ég örn sem flaug um himininn, og sagði hann hárri röddu: „Vei! Vei! Vei, íbúum jarðarinnar, því að þegar englarnir, sem eftir eru, hafa blásið í lúðra sína munu hryllilegir atburðir gerast og þeir eru skammt undan.“
Hathnukkhu ka khet navah, kamleng e mataw buet touh ni, kalvantami kathum touh ni a ueng hane kaawm rae, mongka lawk kecu dawk talai van kaawm e taminaw teh yawthoe yawthoe yawthoe lah ao awh telah kacaipounglah a dei e ka thai.
