Opinberun Jóhannesar 16
1 Næst heyrði ég volduga rödd hrópa frá musterinu til englanna sjö: „Farið og hellið úr þessum sjö reiðiskálum Guðs yfir jörðina.“
തതഃ പരം മന്ദിരാത് താൻ സപ്തദൂതാൻ സമ്ഭാഷമാണ ഏഷ മഹാരവോ മയാശ്രാവി, യൂയം ഗത്വാ തേഭ്യഃ സപ്തകംസേഭ്യ ഈശ്വരസ്യ ക്രോധം പൃഥിവ്യാം സ്രാവയത|
2 Þá yfirgaf fyrsti engillinn musterið og hellti úr sinni skál yfir jörðina. Þá brutust út ljót og illkynja sár á þeim sem báru merki dýrsins og tilbáðu líkneski þess.
തതഃ പ്രഥമോ ദൂതോ ഗത്വാ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് പൃഥിവ്യാമ് അസ്രാവയത് തസ്മാത് പശോഃ കലങ്കധാരിണാം തത്പ്രതിമാപൂജകാനാം മാനവാനാം ശരീരേഷു വ്യഥാജനകാ ദുഷ്ടവ്രണാ അഭവൻ|
3 Annar engillinn hellti úr sinni skál yfir höfin. Þau urðu eins og blóð úr dauðum manni og lífvana.
തതഃ പരം ദ്വിതീയോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സമുദ്രേ ഽസ്രാവയത് തേന സ കുണപസ്ഥശോണിതരൂപ്യഭവത് സമുദ്രേ സ്ഥിതാശ്ച സർവ്വേ പ്രാണിനോ മൃത്യും ഗതാഃ|
4 Þriðji engillinn tæmdi sína skál í fljótin og uppspretturnar og þá breyttist vatnið í þeim í blóð.
അപരം തൃതീയോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വം നദീഷു ജലപ്രസ്രവണേഷു ചാസ്രാവയത് തതസ്താനി രക്തമയാന്യഭവൻ| അപരം തോയാനാമ് അധിപസ്യ ദൂതസ്യ വാഗിയം മയാ ശ്രുതാ|
5 Þá heyrði ég engil vatnanna segja: „Þú hinn heilagi, þú sem ert og sem varst, það er rétt af þér að senda þennan dóm,
വർത്തമാനശ്ച ഭൂതശ്ച ഭവിഷ്യംശ്ച പരമേശ്വരഃ| ത്വമേവ ന്യായ്യകാരീ യദ് ഏതാദൃക് ത്വം വ്യചാരയഃ|
6 því að blóði heilagra og spámannanna hefur verið úthellt á jörðinni. En nú hefur þú svarað með því að gefa þeim, sem myrtu þá, blóð að drekka og það eiga þeir sannarlega skilið.“
ഭവിഷ്യദ്വാദിസാധൂനാം രക്തം തൈരേവ പാതിതം| ശോണിതം ത്വന്തു തേഭ്യോ ഽദാസ്തത്പാനം തേഷു യുജ്യതേ||
7 Þá heyrði ég engilinn við altarið segja: „Já, Drottinn Guð, þú hinn almáttki, þínir dómar eru réttlátir og sannir.“
അനന്തരം വേദീതോ ഭാഷമാണസ്യ കസ്യചിദ് അയം രവോ മയാ ശ്രുതഃ, ഹേ പരശ്വര സത്യം തത് ഹേ സർവ്വശക്തിമൻ പ്രഭോ| സത്യാ ന്യായ്യാശ്ച സർവ്വാ ഹി വിചാരാജ്ഞാസ്ത്വദീയകാഃ||
8 Fjórði engillinn hellti úr sinni skál yfir sólina og olli því að hún brenndi mennina með eldi.
അനന്തരം ചതുർഥോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വം സൂര്യ്യേ ഽസ്രാവയത് തസ്മൈ ച വഹ്നിനാ മാനവാൻ ദഗ്ധും സാമർഥ്യമ് അദായി|
9 Þessi hræðilegi hiti brenndi þá, en þeir formæltu Guði sem hafði sent þessar plágur. Mennirnir sáu ekki að sér og gáfu ekki heldur Guði dýrðina.
തേന മനുഷ്യാ മഹാതാപേന താപിതാസ്തേഷാം ദണ്ഡാനാമ് ആധിപത്യവിശിഷ്ടസ്യേശ്വരസ്യ നാമാനിന്ദൻ തത്പ്രശംസാർഥഞ്ച മനഃപരിവർത്തനം നാകുർവ്വൻ|
10 Fimmti engillinn tæmdi úr sinni skál yfir hásæti dýrsins, sem reis upp úr hafinu og ríki þess myrkvaðist. Þeir sem fylgdu dýrinu, bitu þá í tungur sínar af kvöl.
തതഃ പരം പഞ്ചമോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വം പശോഃ സിംഹാസനേ ഽസ്രാവയത് തേന തസ്യ രാഷ്ട്രം തിമിരാച്ഛന്നമ് അഭവത് ലോകാശ്ച വേദനാകാരണാത് സ്വരസനാ അദംദശ്യത|
11 Og þeir formæltu Guði himnanna sem hafði leitt þessar plágur yfir þá. En ekki vildu þeir láta af illverkum sínum.
സ്വകീയവ്യഥാവ്രണകാരണാച്ച സ്വർഗസ്ഥമ് അനിന്ദൻ സ്വക്രിയാഭ്യശ്ച മനാംസി ന പരാവർത്തയൻ|
12 Sjötti engillinn hellti úr sinni skál yfir fljótið mikla Evfrat, svo að það þornaði upp. Eftir þetta gátu konungar austursins farið með heri sína vesturyfir, án nokkurrar hindrunar.
തതഃ പരം ഷഷ്ഠോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വം ഫരാതാഖ്യോ മഹാനദേ ഽസ്രാവയത് തേന സൂര്യ്യോദയദിശ ആഗമിഷ്യതാം രാജ്ഞാം മാർഗസുഗമാർഥം തസ്യ തോയാനി പര്യ്യശുഷ്യൻ|
13 Þá sá ég þrjá illa anda, sem líktust froskum, stökkva út úr gini drekans, dýrsins og falsspámannsins sem þjónaði því.
അനന്തരം നാഗസ്യ വദനാത് പശോ ർവദനാത് മിഥ്യാഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച വദനാത് നിർഗച്ഛന്തസ്ത്രയോ ഽശുചയ ആത്മാനോ മയാ ദൃഷ്ടാസ്തേ മണ്ഡൂകാകാരാഃ|
14 Þessir illu andar, sem höfðu vald til að gera kraftaverk, ráðguðust nú við leiðtoga heimsins um að safna liði til að berjast við Drottin á hinum mikla degi, er Guð, hinn alvaldi, mun dæma heiminn.
ത ആശ്ചര്യ്യകർമ്മകാരിണോ ഭൂതാനാമ് ആത്മാനഃ സന്തി സർവ്വശക്തിമത ഈശ്വരസ്യ മഹാദിനേ യേന യുദ്ധേന ഭവിതവ്യം തത്കൃതേ കൃത്സ്രജഗതോ രാജ്ഞാഃ സംഗ്രഹീതും തേഷാം സന്നിധിം നിർഗച്ഛന്തി|
15 „Taktu eftir: Ég kem öllum að óvörum eins og þjófur! Þeir sem bíða mín, hljóta blessun, þeir sem eru klæddir og viðbúnir. Þeir þurfa ekki að ganga um naktir sér til blygðunar.“
അപരമ് ഇബ്രിഭാഷയാ ഹർമ്മഗിദ്ദോനാമകസ്ഥനേ തേ സങ്ഗൃഹീതാഃ|
16 Og þeir söfnuðu öllum herjum heimsins saman á stað, sem kallast á hebresku Harmageddón – eða Meggiddófjallið.
പശ്യാഹം ചൈരവദ് ആഗച്ഛാമി യോ ജനഃ പ്രബുദ്ധസ്തിഷ്ഠതി യഥാ ച നഗ്നഃ സൻ ന പര്യ്യടതി തസ്യ ലജ്ജാ ച യഥാ ദൃശ്യാ ന ഭവതി തഥാ സ്വവാസാംസി രക്ഷതി സ ധന്യഃ|
17 Sjöundi engillinn hellti úr sinni skál yfir loftið og heyrðist þá hrópað hárri röddu frá hásæti musterisins á himnum: „Það er fullkomnað!“
തതഃ പരം സപ്തമോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വമ് ആകാശേ ഽസ്രാവയത് തേന സ്വർഗീയമന്ദിരമധ്യസ്ഥസിംഹാസനാത് മഹാരവോ ഽയം നിർഗതഃ സമാപ്തിരഭവദിതി|
18 Þá komu þrumur og eldingar og svo miklir jarðskjálftar að aldrei hefur annað eins orðið í sögu mannkyns.
തദനന്തരം തഡിതോ രവാഃ സ്തനിതാനി ചാഭവൻ, യസ്മിൻ കാലേ ച പൃഥിവ്യാം മനുഷ്യാഃ സൃഷ്ടാസ്തമ് ആരഭ്യ യാദൃങ്മഹാഭൂമികമ്പഃ കദാപി നാഭവത് താദൃഗ് ഭൂകമ്പോ ഽഭവത്|
19 Stórborgin Babýlon klofnaði í þrjá hluta og borgir um víða veröld jöfnuðust við jörðu. Þá minntist Guð allra synda Babýlonar og refsaði henni. Hann lét hana drekka bikar heiftarreiði sinnar í botn, já, til hins síðasta dropa.
തദാനീം മഹാനഗരീ ത്രിഖണ്ഡാ ജാതാ ഭിന്നജാതീയാനാം നഗരാണി ച ന്യപതൻ മഹാബാബിൽ ചേശ്വരേണ സ്വകീയപ്രചണ്ഡകോപമദിരാപാത്രദാനാർഥം സംസ്മൃതാ|
20 Þá hurfu eyjar og fjöllin jöfnuðust út. Síðan kom gífurlegt hagl frá himni – hvert korn vóg fimmtíu kíló – og féll á fólkið sem þá formælti Guði.
ദ്വീപാശ്ച പലായിതാ ഗിരയശ്ചാന്തഹിതാഃ|
ഗഗനമണ്ഡലാച്ച മനുഷ്യാണാമ് ഉപര്യ്യേകൈകദ്രോണപരിമിതശിലാനാം മഹാവൃഷ്ടിരഭവത് തച്ഛിലാവൃഷ്ടേഃ ക്ലേശാത് മനുഷ്യാ ഈശ്വരമ് അനിന്ദമ് യതസ്തജ്ജാതഃ ക്ലേശോ ഽതീവ മഹാൻ|
