Sálmarnir 95

1 Komið! Við skulum lofsyngja Drottni! Hrópum gleðióp til heiðurs kletti hjálpræðisins!

Vinde, cantemos alegres ao SENHOR; gritemos [de alegria] à rocha de nossa salvação.

2 Komum fram fyrir hann með þakkargjörð, syngjum honum lofgjörðarsálm.

Cheguemos adiante de sua presença com agradecimentos; cantemos salmos a ele.

3 Því að Drottinn er mikill Guð og æðri öllum sem menn kalla guði.

Porque o Senhor é o grande Deus, e maior Rei do que todos os deuses.

4 Hann hefur upphugsað djúp jarðar og hannað hin hæstu fjöll.

Na mão dele estão as profundezas da terra; e a ele pertencem os altos montes.

5 Hann gerði hafið og myndaði þurrlendið, allt er hans!

Dele [também] é o mar, pois ele o fez; e suas mãos formaram a [terra] seca.

6 Komið! Föllum fram fyrir Drottni, skapara okkar,

Vinde, adoremos, e prostremo-nos; ajoelhemo-nos perante o SENHOR, que nos fez.

7 því að hann er okkar Guð. Við erum hjörðin hans og hann er hirðir okkar. Ó, að þið vilduð heyra kall hans í dag og koma til hans.

Porque ele é o nosso Deus, e nós [somos] o povo do seu pasto, e as ovelhas de sua mão. Se hoje ouvirdes a voz dele,

8 Forherðið ekki hjörtu ykkar eins og Ísraelsmenn gerðu hjá Meriba og Massa í eyðimörkinni.

Não endureçais vosso coração, como em Meribá, como no dia da tentação no deserto,

9 Þar drógu feður ykkar orð mín í efa – sömu menn og sáu mig gera mörg kraftaverk. Þeir freistuðu mín, kvörtuðu og reyndu á þolinmæði mína.

Onde vossos pais me tentaram; eles me provaram, mesmo já tendo visto minha obra.

10 „Í fjörutíu ár hafði ég viðbjóð á þessari kynslóð, “segir Drottinn Guð. „Hjörtu þeirra allra voru langt í burtu frá mér og ekki vildu þeir halda lög mín.

Por quarenta anos aguentei com desgosto d [esta] geração, e disse: Este povo se desvia em seus corações; e eles não conhecem meus caminhos.

11 Þá hét ég því að þeir skyldu aldrei komast inn í fyrirheitna landið, staðinn sem ég hafði ætlað þeim til hvíldar.“

Por isso jurei em minha ira que eles não entrarão no meu [lugar] de descanso.