Sálmarnir 90
1 Bæn guðsmannsins Móse. Drottinn, þú hefur verið okkur athvarf frá kynslóð til kynslóðar.
Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.
2 Áður en þú skapaðir fjöllin og jörðin varð til, varst þú, ó Guð – þú átt þér hvorki upphaf né endi!
Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.
3 Þú talar – og maðurinn verður aftur að dufti.
Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.
4 Þúsund ár eru eins og einn dagur fyrir þér, eins og klukkustund!
Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.
5 Við berumst með straumi tímans og hverfum líkt og í draumi.
Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.
6 Við erum eins og grasið sem grær að morgni en skrælnar að kvöldi, visnar og deyr.
Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.
7 Við föllum fyrir reiði þinni og hnígum fyrir bræði þinni.
Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.
8 Þú hefur breitt úr syndum okkar frammi fyrir þér – einnig hinum leyndu syndum – engin þeirra er þér hulin.
Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.
9 Reiði þín er enginn leikur. Er að undra þótt ævin sé erfið og dagarnir líði sem andvarp.
Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.
10 Ævi okkar er sjötíu ár og þegar best lætur áttatíu ár. En jafnvel bestu árin eru full af mæðu og hégóma. Þau eru horfin áður en varir og við á bak og burt!
Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.
11 Hver þekkir ógnir reiði þinnar, og hvert okkar óttast þig eins og ber?
Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?
12 Kenndu okkur að telja alla okkar daga og skilja hve ævin er stutt. Gefðu að við fáum notað hana til góðs.
Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
13 Ó, Drottinn, hve lengi er þess að bíða að þú dragir reiði þína í hlé og blessir okkur á nýjan leik?
Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.
14 Miskunna okkur á hverjum morgni að við megum gleðjast hvern einasta dag.
Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.
15 Já, gefðu okkur gleði í stað armæðu liðinna daga.
Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.
16 Leyfðu okkur aftur að reyna máttarverk þín svo að börn okkar sjái dýrð þína eins og við forðum.
Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.
17 Náð Drottins Guðs sé með okkur. Hann veiti okkur gæfu og gengi.
Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!
