Sálmarnir 89
1 Ég vil syngja um miskunn Drottins að eilífu! Ungir sem gamlir skulu fá að heyra um trúfesti þína.
En Maskil af Ezraiten Etan. Om HERRENS Naade vil jeg evigt synge, fra Slægt til Slægt med min Mund forkynde din Trofasthed.
2 Elska þín og náð vara að eilífu og trúfesti þín stendur óhögguð eins og himinninn.
Thi du har sagt: »En evig Bygning er Naaden!« I Himlen har du grundfæstet din Trofasthed.
3 Svo segir Drottinn Guð: „Ég hef gert sáttmála við Davíð, minn útvalda þjón.
Jeg slutted en Pagt med min udvalgte, tilsvor David, min Tjener:
4 Ég hef unnið þann eið, að afkomendur hans skuli sitja á konungsstóli héðan í frá og að eilífu!“
»Jeg lader din Sæd bestaa for evigt, jeg bygger din Trone fra Slægt til Slægt!« (Sela)
5 Himinninn lofi máttarverk þín, Drottinn og herskarar englanna vegsami trúfesti þína.
Og Himlen priser dit Under, HERRE, din Trofasthed i de Helliges Forsamling.
6 Því að hver á himnum kemst í samjöfnuð við Guð? Hinn mesti meðal englanna, hver er hann við hlið Drottins?!
Thi hvem i Sky er HERRENS Lige, hvo er som HERREN iblandt Guds Sønner?
7 Hinir voldugu englar nálgast hann með ótta og virðingu. Hann er ægilegur í þeirra augum.
En forfærdelig Gud i de Helliges Kreds, stor og frygtelig over alle omkring ham.
8 Drottinn, þú konungur hinna himnesku hersveita, enginn kemst í samjöfnuð við þig! Trúfestin er einkenni þitt!
HERRE, Hærskarers Gud, hvo er som du? HERRE, din Naade og Trofasthed omgiver dig.
9 Þú hefur hemil á ofstopa hafsins, stöðvar óveðursöldur. Með einu orði lægir þú þær.
Du mestrer Havets Overmod; naar Bølgerne bruser, stiller du dem.
10 Þú rotaðir skrímslið, það lá marflatt – og tvístraðir óvinum þínum með undramætti.
Du knuste Rahab som en fældet Kriger, splitted dine Fjender med vældig Arm.
11 Himinninn og jörðin, allt er það þitt. Þú skapaðir það.
Din er Himlen, og din er Jorden, du grunded Jorderig med dets Fylde.
12 Þú skapaðir norðrið og suðrið líka. Tabor og Hermon kætast, hin háu fjöll, sem hönd þín gjörði.
Norden og Sønden skabte du, Tabor og Hermon jubler over dit Navn.
13 Mikill er máttur þinn! Hægri hönd þín er upphafin í mætti og dýrð!
Du har en Arm med Vælde, din Haand er stærk, din højre løftet.
14 Tvær eru undirstöður hásætis þíns: Réttvísi og réttlæti, og miskunn og trúfesti eru fylgdarsveinar þínir.
Retfærd og Ret er din Trones Grundvold, Naade og Sandhed staar for dit Aasyn.
15 Sælir eru þeir sem heyra fagnaðarópið – þeir sem ganga í ljósinu sem stafar frá Drottni.
Saligt det Folk, der kender til Frydesang, vandrer, HERRE, i dit Aasyns Lys!
16 Þín vegna gleðjast þeir alla daga og fagna yfir þínum réttlátu verkum.
De lovsynger Dagen igennem dit Navn, ophøjes ved din Retfærdighed.
17 Þú ert styrkur þeirra. Þetta er undursamlegt! Já, við hressumst og gleðjumst því við vitum að þú hefur velþóknun á okkur!
Thi du er vor Styrkes Stolthed, du løfter vort Horn ved din Yndest;
18 Sjálfur Drottinn er okkar vörn og hann, hinn heilagi í Ísrael – sjálfur Guð – hefur gefið okkur konung.
thi vort Skjold er hos HERREN, vor Konge er Israels Hellige!
19 Þú talaðir við spámann þinn í sýn og sagðir: „Ég hef fundið rétta manninn meðal fólksins, hann skal verða konungur!
Du taled engang i et Syn til dine fromme: »Krone satte jeg paa en Helt, ophøjed en Yngling af Folket;
20 Það er Davíð, þjónn minn! Ég hef smurt hann minni heilögu olíu.
jeg har fundet David, min Tjener, salvet ham med min hellige Olie;
21 Ég vil veita honum kraft og styrkja hann á göngunni.
thi min Haand skal holde ham fast, og min Arm skal give ham Styrke.
22 Óvinir hans skulu ekki fella hann, né illmennin kúga hann.
Ingen Fjende skal overvælde ham, ingen Nidding trykke ham ned;
23 Ég mun láta hann sjá er ég eyði óvinum hans og þurrka út hatursmenn hans.
jeg knuser hans Fjender foran ham og nedstøder dem, der hader ham;
24 Ég mun stöðugt vernda hann og blessa og umvefja hann elsku minni. Mín vegna mun hann verða mikill.
med ham skal min Trofasthed og Miskundhed være, hans Horn skal løfte sig ved mit Navn;
25 Ríki hans mun ná frá Miðjarðarhafi til Evfratfljóts.
jeg lægger Havet under hans Haand og Strømmene under hans højre;
26 Hann mun segja við mig: „Þú ert faðir minn, Guð minn, klettur hjálpræðis míns.“
mig skal han kalde: min Fader, min Gud og min Frelses Klippe.
27 Ég mun líta á hann sem frumgetinn son minn og gera hann fremstan meðal konunga jarðarinnar.
Jeg gør ham til førstefødt, den største blandt Jordens Konger;
28 Ég mun elska hann að eilífu og vera honum góður. Ég mun halda sáttmála minn við hann að eilífu.
jeg bevarer for evigt min Miskundhed mod ham, min Pagt skal holdes ham troligt;
29 Hann mun aldrei skorta erfingja og hásæti hans mun standa um eilífð eins og himinninn.
jeg lader hans Æt bestaa for evigt, hans Trone, saa længe Himlen er til.
30 Ef afkomendur hans hafna lögmáli mínu og óhlýðnast mér,
Hvis hans Sønner svigter min Lov og ikke følger mine Lovbud,
31 þá mun ég hegna þeim,
hvis de bryder min Vedtægt og ikke holder mit Bud,
32 en aldrei mun ég þó hætta að miskunna þeim,
da hjemsøger jeg deres Synd med Ris, deres Brøde med haarde Slag;
33 né bregðast loforði mínu.
men min Naade tager jeg ikke fra ham, min Trofasthed svigter jeg ikke;
34 Nei, sáttmála minn mun ég alls ekki rjúfa. Ekkert orða minna tek ég aftur.
jeg bryder ikke min Pagt og ændrer ej mine Læbers Udsagn.
35 Ég hef heitið Davíð því (og hinn heilagi Guð talar sannleika)
Ved min Hellighed svor jeg een Gang for alle — David sviger jeg ikke:
36 að konungsætt hans mun vara um aldir alda, já rétt eins og sólin!
Hans Æt skal blive for evigt, hans Trone for mig som Solen,
37 Konungdómur hans skal standa að eilífu eins og tunglið, – trúfasta vitnið á himninum!“
staa fast som Maanen for evigt, og Vidnet paa Himlen er sanddru.« (Sela)
38 En, – hvers vegna hefur þú þá útskúfað mér?! Hafnað þeim sem þú valdir til konungs?
Men du har forstødt og forkastet din Salvede og handlet i Vrede imod ham;
39 Hefur þú rofið sáttmálann við hann? Þú sem kastaðir kórónu hans í skítinn!
Pagten med din Tjener har du brudt, vanæret hans Krone og traadt den i Støvet;
40 Múra hans hefur þú brotið og rifið niður varnarvirkin.
du har nedbrudt alle hans Mure, i Grus har du lagt hans Fæstninger;
41 Allir vegfarendur ræna hann. Hann er til háðungar nágrönnum sínum.
alle vejfarende plyndrer ham, sine Naboer blev han til Spot.
42 Þú magnaðir óvini hans gegn honum, og nú kætast þeir!
Du har løftet hans Uvenners højre og glædet alle hans Fjender;
43 Þú slóst sverð hans til jarðar og neitaðir honum um hjálp í bardaganum.
hans Sværd lod du vige for Fjenden, du holdt ham ej oppe i Kampen;
44 Þú hefur bundið enda á vegsemd hans og hrint hásæti hans um koll.
du vristed ham Staven af Hænde og styrted hans Trone til Jorden,
45 Hann lítur út sem öldungur þótt ungur sé, og það er af þínum völdum. Þú hefur hulið hann skömm.
afkorted hans Ungdoms Dage og hylled ham ind i Skam. (Sela)
46 Ó, Drottinn, hve lengi á þetta ástand að vara? Ætlar þú að fela þig fyrir mér að eilífu? Hve lengi á reiði þín að brenna?
Hvor længe vil du skjule dig, HERRE, for evigt, hvor længe skal din Vrede lue som Ild?
47 Mundu hve mannsævin er stutt og að verk okkar flestra eru hégómleg og smá.
Herre, kom i Hu, hvad Livet er, til hvilken Tomhed du skabte hvert Menneskebarn!
48 Enginn maður lifir endalaust. Öll deyjum við að lokum. Og hver getur stigið upp úr gröf sinni? (Sheol h7585)
Hvo bliver i Live og skuer ej Død, hvo frelser sin Sjæl fra Dødsrigets Haand? (Sela) (Sheol h7585)
49 Drottinn, hvar er nú kærleikur þinn til mín? Hvar er gæskan sem þú lofaðir Davíð með eiði?
Hvor er din fordums Naade, Herre, som du i Trofasthed tilsvor David?
50 Veistu það, Drottinn, að öll þjóðin hæðist að mér!
Kom, Herre, din Tjeners Skændsel i Hu, at jeg bærer Folkenes Spot i min Favn,
51 Óvinir þínir spotta mig, manninn sem þú útvaldir til konungs.
hvorledes dine Fjender haaner, HERRE, hvorledes de haaner din Salvedes Fodspor.
52 En þrátt fyrir allt og allt, sé Drottinn lofaður um eilífð! Amen, amen.
Lovet være HERREN i Evighed, Amen, Amen!
