Sálmarnir 89
1 Ég vil syngja um miskunn Drottins að eilífu! Ungir sem gamlir skulu fá að heyra um trúfesti þína.
En Undervisning; af Ethan, Esrahiteren. Jeg vil synge om Herrens Naadegerninger evindelig, jeg vil kundgøre din Sandhed med min Mund fra Slægt til Slægt.
2 Elska þín og náð vara að eilífu og trúfesti þín stendur óhögguð eins og himinninn.
Thi jeg har sagt: Din Naade skal bygges op evindelig, i Himlene skal du grundfæste din Sandhed:
3 Svo segir Drottinn Guð: „Ég hef gert sáttmála við Davíð, minn útvalda þjón.
„Jeg har gjort en Pagt med min udvalgte, jeg har tilsvoret David, min Tjener:
4 Ég hef unnið þann eið, að afkomendur hans skuli sitja á konungsstóli héðan í frá og að eilífu!“
Evindelig vil jeg stadfæste din Sæd, og jeg har bygget din Trone fra Slægt til Slægt.‟ (Sela)
5 Himinninn lofi máttarverk þín, Drottinn og herskarar englanna vegsami trúfesti þína.
Og Himlene, Herre! skulle prise din underfulde Gerning og din Sandhed i de helliges Menighed.
6 Því að hver á himnum kemst í samjöfnuð við Guð? Hinn mesti meðal englanna, hver er hann við hlið Drottins?!
Thi hvem i Skyen kan maale sig med Herren? hvo er Herren lig iblandt Gudernes Børn?
7 Hinir voldugu englar nálgast hann með ótta og virðingu. Hann er ægilegur í þeirra augum.
en Gud saare frygtelig i de helliges hemmelige Raad og forfærdelig over alle, som ere trindt omkring ham!
8 Drottinn, þú konungur hinna himnesku hersveita, enginn kemst í samjöfnuð við þig! Trúfestin er einkenni þitt!
Herre, Gud Zebaoth! hvo er som du stormægtig, o Herre? og din Sandhed er trindt omkring dig.
9 Þú hefur hemil á ofstopa hafsins, stöðvar óveðursöldur. Með einu orði lægir þú þær.
Du hersker over det hovmodige Hav; naar dets Bølger rejse sig, da bringer du dem til at lægge sig.
10 Þú rotaðir skrímslið, það lá marflatt – og tvístraðir óvinum þínum með undramætti.
Du knuste Rahab, saa den blev som den ihjelslagne, du bortspredte dine Fjender med din stærke Arm.
11 Himinninn og jörðin, allt er það þitt. Þú skapaðir það.
Dig tilhøre Himlene, dig tilhører ogsaa Jorden, du har grundfæstet Jorderige og, hvad deri er.
12 Þú skapaðir norðrið og suðrið líka. Tabor og Hermon kætast, hin háu fjöll, sem hönd þín gjörði.
Du skabte Norden og Sønden, Thabor og Hermon fryde sig i dit Navn.
13 Mikill er máttur þinn! Hægri hönd þín er upphafin í mætti og dýrð!
Du har en Arm med Styrke, din Haand er stærk, din højre Haand er ophøjet.
14 Tvær eru undirstöður hásætis þíns: Réttvísi og réttlæti, og miskunn og trúfesti eru fylgdarsveinar þínir.
Retfærdighed og Dom ere din Trones Befæstning, Miskundhed og Sandhed gaa frem for dit Ansigt.
15 Sælir eru þeir sem heyra fagnaðarópið – þeir sem ganga í ljósinu sem stafar frá Drottni.
Saligt er det Folk, som kender Frydesangen; Herre! i dit Ansigts Lys vandre de.
16 Þín vegna gleðjast þeir alla daga og fagna yfir þínum réttlátu verkum.
I dit Navn skulle de fryde sig den ganske Dag, og i din Retfærdighed ophøjes de.
17 Þú ert styrkur þeirra. Þetta er undursamlegt! Já, við hressumst og gleðjumst því við vitum að þú hefur velþóknun á okkur!
Thi du er deres Styrkes Pris, og i din Velbehagelighed ophøjer du vort Horn.
18 Sjálfur Drottinn er okkar vörn og hann, hinn heilagi í Ísrael – sjálfur Guð – hefur gefið okkur konung.
Thi Herren er vort Skjold og den Hellige i Israel vor Konge.
19 Þú talaðir við spámann þinn í sýn og sagðir: „Ég hef fundið rétta manninn meðal fólksins, hann skal verða konungur!
Da talte du til din Hellige i et Syn og sagde: Jeg har beredet Hjælp ved en Kæmpe, jeg har ophøjet en udvalgt ud af Folket.
20 Það er Davíð, þjónn minn! Ég hef smurt hann minni heilögu olíu.
Jeg har fundet David, min Tjener, jeg har salvet ham med min hellige Olie.
21 Ég vil veita honum kraft og styrkja hann á göngunni.
Ved ham skal min Haand holde fast, og min Arm skal styrke ham.
22 Óvinir hans skulu ekki fella hann, né illmennin kúga hann.
Fjenden skal ikke plage ham, og en uretfærdig Mand skal ikke trænge ham.
23 Ég mun láta hann sjá er ég eyði óvinum hans og þurrka út hatursmenn hans.
Men jeg vil sønderknuse hans Modstandere for hans Ansigt og slaa dem, som hade ham.
24 Ég mun stöðugt vernda hann og blessa og umvefja hann elsku minni. Mín vegna mun hann verða mikill.
Men min Sandhed og min Miskundhed skulle være med ham, i mit Navn skal hans Horn ophøjes.
25 Ríki hans mun ná frá Miðjarðarhafi til Evfratfljóts.
Og jeg vil udstrække hans Haand til Havet og hans højre Haand til Floderne.
26 Hann mun segja við mig: „Þú ert faðir minn, Guð minn, klettur hjálpræðis míns.“
Han skal paakalde mig og sige: Du er min Fader, min Gud og min Frelses Klippe.
27 Ég mun líta á hann sem frumgetinn son minn og gera hann fremstan meðal konunga jarðarinnar.
Og jeg vil gøre ham til den førstefødte, til den højeste over Kongerne paa Jorden.
28 Ég mun elska hann að eilífu og vera honum góður. Ég mun halda sáttmála minn við hann að eilífu.
Jeg vil bevare ham min Miskundhed evindelig, og min Pagt skal holdes ham trolig.
29 Hann mun aldrei skorta erfingja og hásæti hans mun standa um eilífð eins og himinninn.
Og jeg vil lade hans Sæd bestaa evindelig, og hans Trone, saa længe Himmelens Dage vare.
30 Ef afkomendur hans hafna lögmáli mínu og óhlýðnast mér,
Dersom hans Børn forlade min Lov, og de ikke vandre i mine Befalinger,
31 þá mun ég hegna þeim,
dersom de vanhellige mine Skikke og ikke holde mine Bud:
32 en aldrei mun ég þó hætta að miskunna þeim,
Da vil jeg hjemsøge deres Overtrædelse med Riset og deres Misgerning med Plager.
33 né bregðast loforði mínu.
Men min Miskundhed vil jeg ikke tage fra ham og ikke svige min Sandhed.
34 Nei, sáttmála minn mun ég alls ekki rjúfa. Ekkert orða minna tek ég aftur.
Jeg vil ikke vanhellige min Pagt og ikke forandre det, som er gaaet over mine Læber.
35 Ég hef heitið Davíð því (og hinn heilagi Guð talar sannleika)
Eet har jeg svoret ved min Hellighed, jeg vil ikke lyve for David:
36 að konungsætt hans mun vara um aldir alda, já rétt eins og sólin!
Hans Sæd skal blive evindelig, og hans Trone som Solen for mig;
37 Konungdómur hans skal standa að eilífu eins og tunglið, – trúfasta vitnið á himninum!“
den skal befæstes som Maanen evindelig; og Vidnet i Skyen er trofast. (Sela)
38 En, – hvers vegna hefur þú þá útskúfað mér?! Hafnað þeim sem þú valdir til konungs?
Men nu har du forkastet og foragtet ham, du er fortørnet paa din Salvede.
39 Hefur þú rofið sáttmálann við hann? Þú sem kastaðir kórónu hans í skítinn!
Du har tilintetgjort Pagten med din Tjener, du har vanhelliget hans Krone ned i Støvet.
40 Múra hans hefur þú brotið og rifið niður varnarvirkin.
Du har nedrevet alle hans Mure, du har bragt Ødelæggelse over hans Befæstninger.
41 Allir vegfarendur ræna hann. Hann er til háðungar nágrönnum sínum.
Alle, som gik forbi paa Vejen, have plyndret ham, han er bleven til Spot for sine Naboer.
42 Þú magnaðir óvini hans gegn honum, og nú kætast þeir!
Du har ophøjet hans Modstanderes højre Haand, du har glædet alle hans Fjender.
43 Þú slóst sverð hans til jarðar og neitaðir honum um hjálp í bardaganum.
Ja, du lader hans skarpe Sværd vige tilbage og har ikke ladet ham bestaa i Krigen.
44 Þú hefur bundið enda á vegsemd hans og hrint hásæti hans um koll.
Du har ladet hans Glans høre op og kastet hans Trone til Jorden.
45 Hann lítur út sem öldungur þótt ungur sé, og það er af þínum völdum. Þú hefur hulið hann skömm.
Du har forkastet hans Ungdoms Dage, du har skjult ham med Haan. (Sela)
46 Ó, Drottinn, hve lengi á þetta ástand að vara? Ætlar þú að fela þig fyrir mér að eilífu? Hve lengi á reiði þín að brenna?
Hvor længe, Herre! vil du skjule dig evindelig? hvor længe skal din Harme brænde som Ild?
47 Mundu hve mannsævin er stutt og að verk okkar flestra eru hégómleg og smá.
Kom i Hu, hvad en Levetid er, til hvilken Forfængelighed du har skabt alle Menneskens Børn?
48 Enginn maður lifir endalaust. Öll deyjum við að lokum. Og hver getur stigið upp úr gröf sinni? (Sheol h7585)
Hvo er den Mand, som lever og ikke skal se Døden? som kan fri sin Sjæl fra Dødsrigets Vold? (Sela) (Sheol h7585)
49 Drottinn, hvar er nú kærleikur þinn til mín? Hvar er gæskan sem þú lofaðir Davíð með eiði?
Herre! hvor ere dine forrige Naadegerninger, som du tilsvor David i din Sandhed?
50 Veistu það, Drottinn, að öll þjóðin hæðist að mér!
Herre! kom dine Tjeneres Forsmædelse i Hu, som jeg bærer i min Barm, den fra alle de mange Folkefærd,
51 Óvinir þínir spotta mig, manninn sem þú útvaldir til konungs.
med hvilken dine Fjender have bespottet, Herre! med hvilken de have bespottet din Salvedes Fodspor.
52 En þrátt fyrir allt og allt, sé Drottinn lofaður um eilífð! Amen, amen.
Lovet være Herren evindelig! Amen, ja, amen.
