Sálmarnir 89
1 Ég vil syngja um miskunn Drottins að eilífu! Ungir sem gamlir skulu fá að heyra um trúfesti þína.
Poučna pjesma. Ezrahijca Etana. O ljubavi Jahvinoj pjevat ću dovijeka, kroza sva koljena vjernost ću tvoju naviještati.
2 Elska þín og náð vara að eilífu og trúfesti þín stendur óhögguð eins og himinninn.
Ti reče: “Zavijeke je sazdana ljubav moja!” U nebu utemelji vjernost svoju:
3 Svo segir Drottinn Guð: „Ég hef gert sáttmála við Davíð, minn útvalda þjón.
“Savez sklopih s izabranikom svojim, zakleh se Davidu, sluzi svome:
4 Ég hef unnið þann eið, að afkomendur hans skuli sitja á konungsstóli héðan í frá og að eilífu!“
tvoje potomstvo održat ću dovijeka, za sva koljena sazdat ću prijestolje tvoje.”
5 Himinninn lofi máttarverk þín, Drottinn og herskarar englanna vegsami trúfesti þína.
Nebesa veličaju čudesa tvoja, Jahve, i tvoju vjernost u zboru svetih.
6 Því að hver á himnum kemst í samjöfnuð við Guð? Hinn mesti meðal englanna, hver er hann við hlið Drottins?!
TÓa tko je u oblacima ravan Jahvi, tko li je Jahvi sličan među sinovima Božjim?
7 Hinir voldugu englar nálgast hann með ótta og virðingu. Hann er ægilegur í þeirra augum.
Bog je strahovit u zboru svetih, velik i strašan svima oko sebe.
8 Drottinn, þú konungur hinna himnesku hersveita, enginn kemst í samjöfnuð við þig! Trúfestin er einkenni þitt!
Jahve, Bože nad Vojskama, tko je kao ti? Silan si, Jahve, i vjernost te okružuje.
9 Þú hefur hemil á ofstopa hafsins, stöðvar óveðursöldur. Með einu orði lægir þú þær.
Ti zapovijedaš bučnome moru, obuzdavaš silu valova njegovih;
10 Þú rotaðir skrímslið, það lá marflatt – og tvístraðir óvinum þínum með undramætti.
ti sasječe Rahaba i zgazi, snažnom mišicom rasu dušmane svoje.
11 Himinninn og jörðin, allt er það þitt. Þú skapaðir það.
Tvoja su nebesa i tvoja je zemlja, zemljin krug ti si sazdao i sve što je na njemu;
12 Þú skapaðir norðrið og suðrið líka. Tabor og Hermon kætast, hin háu fjöll, sem hönd þín gjörði.
sjever i jug ti si stvorio, Tabor i Hermon kliču imenu tvojemu.
13 Mikill er máttur þinn! Hægri hönd þín er upphafin í mætti og dýrð!
Tvoja je mišica snažna, ruka čvrsta, desnica dignuta.
14 Tvær eru undirstöður hásætis þíns: Réttvísi og réttlæti, og miskunn og trúfesti eru fylgdarsveinar þínir.
Pravda i Pravednost temelj su prijestolja tvoga, Ljubav i Istina koračaju pred tobom.
15 Sælir eru þeir sem heyra fagnaðarópið – þeir sem ganga í ljósinu sem stafar frá Drottni.
Blago narodu vičnu svetom klicanju, on hodi u sjaju lica tvojega, Jahve,
16 Þín vegna gleðjast þeir alla daga og fagna yfir þínum réttlátu verkum.
u tvom se imenu raduje svagda i tvojom se pravdom ponosi.
17 Þú ert styrkur þeirra. Þetta er undursamlegt! Já, við hressumst og gleðjumst því við vitum að þú hefur velþóknun á okkur!
Jer ti si ures moći njegove, po tvojoj milosti raste snaga naša.
18 Sjálfur Drottinn er okkar vörn og hann, hinn heilagi í Ísrael – sjálfur Guð – hefur gefið okkur konung.
Jer Jahve je štit naš, Svetac Izraelov kralj je naš.
19 Þú talaðir við spámann þinn í sýn og sagðir: „Ég hef fundið rétta manninn meðal fólksins, hann skal verða konungur!
Nekoć si u viđenju govorio pobožnima svojim: “Junaku stavih krunu na glavu, izabranika iz naroda izdigoh;
20 Það er Davíð, þjónn minn! Ég hef smurt hann minni heilögu olíu.
nađoh Davida, slugu svoga, svetim ga svojim uljem pomazah,
21 Ég vil veita honum kraft og styrkja hann á göngunni.
da ruka moja svagda ostane s njime i moja mišica da ga krijepi.
22 Óvinir hans skulu ekki fella hann, né illmennin kúga hann.
Neće ga nadmudriti dušmanin, niti oboriti sin bezakonja.
23 Ég mun láta hann sjá er ég eyði óvinum hans og þurrka út hatursmenn hans.
Razbit ću pred njim protivnike njegove, pogubit ću mrzitelje njegove.
24 Ég mun stöðugt vernda hann og blessa og umvefja hann elsku minni. Mín vegna mun hann verða mikill.
Vjernost moja i dobrota bit će s njime i u mome imenu rast će mu snaga.
25 Ríki hans mun ná frá Miðjarðarhafi til Evfratfljóts.
Pružit ću njegovu ruku nad more, do Rijeke desnicu njegovu.
26 Hann mun segja við mig: „Þú ert faðir minn, Guð minn, klettur hjálpræðis míns.“
On će me zvati: 'Oče moj! Bože moj i hridi spasa mojega.'
27 Ég mun líta á hann sem frumgetinn son minn og gera hann fremstan meðal konunga jarðarinnar.
A ja ću ga prvorođencem učiniti, najvišim među kraljevima svijeta.
28 Ég mun elska hann að eilífu og vera honum góður. Ég mun halda sáttmála minn við hann að eilífu.
Njemu ću sačuvati dovijeka naklonost svoju i Savez svoj vjeran.
29 Hann mun aldrei skorta erfingja og hásæti hans mun standa um eilífð eins og himinninn.
Njegovo ću potomstvo učiniti vječnim i prijestolje mu kao dan nebeski.
30 Ef afkomendur hans hafna lögmáli mínu og óhlýðnast mér,
Ako li mu sinovi Zakon moj ostave i ne budu hodili po naredbama mojim,
31 þá mun ég hegna þeim,
ako li prestupe odredbe moje i ne budu čuvali zapovijedi mojih;
32 en aldrei mun ég þó hætta að miskunna þeim,
šibom ću kazniti nedjelo njihovo, udarcima ljutim krivicu njihovu,
33 né bregðast loforði mínu.
ali mu naklonosti svoje oduzeti neću niti ću prekršiti vjernosti svoje.
34 Nei, sáttmála minn mun ég alls ekki rjúfa. Ekkert orða minna tek ég aftur.
Neću povrijediti Saveza svojega i neću poreći obećanja svoga.
35 Ég hef heitið Davíð því (og hinn heilagi Guð talar sannleika)
Jednom se zakleh svetošću svojom: Davida prevariti neću:
36 að konungsætt hans mun vara um aldir alda, já rétt eins og sólin!
potomstvo će njegovo ostati dovijeka, prijestolje njegovo preda mnom kao sunce,
37 Konungdómur hans skal standa að eilífu eins og tunglið, – trúfasta vitnið á himninum!“
ostat će dovijeka kao mjesec, vjerni svjedok na nebu.”
38 En, – hvers vegna hefur þú þá útskúfað mér?! Hafnað þeim sem þú valdir til konungs?
A sada ti ga odbi i odbaci, silno se razgnjevi na pomazanika svoga.
39 Hefur þú rofið sáttmálann við hann? Þú sem kastaðir kórónu hans í skítinn!
Prezre Savez sa slugom svojim i krunu njegovu do zemlje ponizi.
40 Múra hans hefur þú brotið og rifið niður varnarvirkin.
Razvali sve zidine njegove, njegove utvrde u ruševine baci.
41 Allir vegfarendur ræna hann. Hann er til háðungar nágrönnum sínum.
Pljačkaju ga svi što naiđu, na ruglo je susjedima svojim.
42 Þú magnaðir óvini hans gegn honum, og nú kætast þeir!
Podiže desnicu dušmana njegovih i obradova protivnike njegove.
43 Þú slóst sverð hans til jarðar og neitaðir honum um hjálp í bardaganum.
Otupi oštricu mača njegova, u boju mu ne pomože.
44 Þú hefur bundið enda á vegsemd hans og hrint hásæti hans um koll.
Njegovu sjaju kraj učini, njegovo prijestolje na zemlju obori.
45 Hann lítur út sem öldungur þótt ungur sé, og það er af þínum völdum. Þú hefur hulið hann skömm.
Skratio si dane mladosti njegove, sramotom ga pokrio.
46 Ó, Drottinn, hve lengi á þetta ástand að vara? Ætlar þú að fela þig fyrir mér að eilífu? Hve lengi á reiði þín að brenna?
TÓa dokle ćeš, Jahve? Zar ćeš se uvijek skrivati? Hoće li gnjev tvoj k'o oganj gorjeti?
47 Mundu hve mannsævin er stutt og að verk okkar flestra eru hégómleg og smá.
Sjeti se kako je kratak život moj, kako si ljude prolazne stvorio!
48 Enginn maður lifir endalaust. Öll deyjum við að lokum. Og hver getur stigið upp úr gröf sinni? (Sheol h7585)
Tko živ smrti vidjeti neće? Tko će od ruke Podzemlja dušu sačuvati? (Sheol h7585)
49 Drottinn, hvar er nú kærleikur þinn til mín? Hvar er gæskan sem þú lofaðir Davíð með eiði?
Gdje li je, Jahve, tvoja dobrota iskonska kojom se Davidu zakle na vjernost svoju?
50 Veistu það, Drottinn, að öll þjóðin hæðist að mér!
Sjeti se, Jahve, sramote slugu svojih: u srcu nosim svu mržnju pogana
51 Óvinir þínir spotta mig, manninn sem þú útvaldir til konungs.
s kojom nasrću dušmani tvoji, Jahve, s kojom nasrću na korake pomazanika tvoga.
52 En þrátt fyrir allt og allt, sé Drottinn lofaður um eilífð! Amen, amen.
Blagoslovljen Jahve dovijeka! Tako neka bude. Amen!
