Sálmarnir 81
1 Guð er okkar styrkur! Syngið lofsöng og fagnið fyrir Guði Ísraels!
Cantád a Dios nuestra fortaleza: cantád con júbilo al Dios de Jacob.
2 Syngið lofsöng og berjið bumbur, sláið strengi hörpunnar og látið gígjurnar hljóma!
Tomád la canción, y dad al adufe: a la arpa de alegría, con el salterio.
3 Lúðurinn hvelli! Komið til fagnaðar þegar tunglið er fullt og fjölmennið á hátíðir Drottins.
Tocád la trompeta en la nueva luna, en el día señalado: en el día de nuestra solemnidad.
4 Þetta er regla í Ísrael; boðorð frá Guði Jakobs.
Porque estatuto es de Israel: juicio del Dios de Jacob.
5 Við höldum hátíð og minnumst sigurs Drottins á Egyptum þegar við vorum þrælar þar í landi. Ég heyrði ókunna rödd sem sagði:
Por testimonio en José le ha constituido, cuando salió sobre la tierra de Egipto: donde oí lenguaje que no entendía.
6 „Ég vil varpa af þér byrðinni, losa af þér ánauðarfjötrana.“
Quité entonces su hombro de debajo de la carga: sus manos se quitaron de las ollas.
7 Og hann hélt áfram: „Þú hrópaðir í neyðinni og ég frelsaði þig. Ég svaraði þér úr þrumuskýi. Ég reyndi trú þína hjá Meríba, þar sem þorstinn var sár.
En la angustia llamaste, y yo te libré; te respondí en el secreto del trueno; te probé sobre las aguas de Meriba. (Selah)
8 Hlustaðu nú á mig, þjóð mín, þegar ég áminni þig. Ísrael, ó, að þú vildir hlýða mér.
Oye, pueblo mío, y protestarte he: Israel, si me oyeres;
9 Engum öðrum guðum mátt þú þjóna og ekki tilbiðja neina útlenda guði.
No habrá en ti dios ajeno: ni te encorvarás a dios extraño.
10 Því að það var ég, Drottinn, Drottinn Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi. Prófa þú mig einu sinni enn. Opnaðu munninn og sjáðu hvort ég muni ekki fylla hann. Þú munt vissulega fá hjá mér hverja þá blessun sem þú þarft!
Yo soy Jehová tu Dios, que te hice subir de la tierra de Egipto: ensancha tu boca, y henchirla he.
11 Nei, annars – þjóð mín vill ekki hlusta á mig. Ísrael kærir sig ekki um mig.
Mas mi pueblo no oyó mi voz: e Israel no me quiso a mí.
12 Þess vegna leyfi ég þeim að ráfa í blindni á vegum þrjósku sinnar og lifa eftir sínum eigin girndum.
Y dejélos a la dureza de su corazón; caminaron en sus consejos.
13 Aðeins ef þjóð mín vildi hlusta á mig! Ó, að Ísrael kysi nú að fylgja mér, ganga á mínum vegum!
¡O si mi pueblo me oyera, si Israel anduviera en mis caminos!
14 Þá mundi ég skjótlega brjóta óvini þeirra á bak aftur – reiða hnefann gegn kúgurum þeirra.
En nada derribara yo a sus enemigos: y volviera mi mano sobre sus adversarios.
15 Þá mundu hatursmenn Drottins skríða fyrir honum og ógæfa þeirra vara við.
Los aborrecedores de Jehová le hubieran mentido: y el tiempo de ellos fuera para siempre.
16 En ykkur mundi hann ala vel! Já, gefa ykkur hunang úr klettaskoru!“
Y Dios le hubiera mantenido de grosura de trigo: y de miel de la piedra te hubiera hartado.
