< Sálmarnir 77 >
1 Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
Przewodnikowi chóru dla Jedutuna. Psalm Asafa. [Wzniosłem] swój głos do Boga i zawołałem; [wzniosłem] swój głos do Boga i mnie wysłuchał.
2 Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
W dniu mego utrapienia szukałem Pana, moje ręce wyciągałem w nocy nieustannie, moja dusza nie dała się pocieszyć.
3 Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
Gdy wspominałem Boga, byłem strwożony; rozmyślałem, a mój duch był ogarnięty utrapieniem. (Sela)
4 Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
Ty zatrzymujesz otwarte powieki mych oczu, jestem [tak] zaniepokojony, że nie potrafię mówić.
5 Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
Rozpamiętuję dni przeszłe [i] dawne lata.
6 Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
Przypominam sobie mój śpiew; nocą rozmyślam w sercu i mój duch docieka:
7 Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
Czy Pan odrzuci na wieki i już więcej nie okaże łaski?
8 Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
Czy jego miłosierdzie ustało na zawsze i jego obietnica nigdy się nie spełni?
9 Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
Czy Bóg zapomniał o litości? Czy w gniewie stłumił swoją łaskawość? (Sela)
10 „Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
I powiedziałem: To jest moja niemoc; [jednak będę wspominał] lata prawicy Najwyższego.
11 Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
Będę wspominał dzieła PANA, będę wspominał twoje dawne cuda.
12 Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
Będę rozmyślał o wszystkich twoich dziełach i o twoich czynach będę mówił.
13 Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
Boże, święta jest twoja droga; który bóg jest tak wielki, jak [nasz] Bóg?
14 Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
Ty [jesteś] Bogiem, który czyni cuda; dałeś poznać narodom swoją moc.
15 Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
Odkupiłeś [swoim] ramieniem twój lud, synów Jakuba i Józefa. (Sela)
16 Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
Widziały cię wody, o Boże, widziały cię wody [i] ulękły się, poruszyły się głębiny.
17 Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
Chmury spłynęły wodą, niebiosa wydały gromy i poleciały twoje strzały.
18 Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
Huk twego grzmotu wśród obłoków, błyskawice oświetliły świat, ziemia poruszyła się i zatrzęsła.
19 Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
Twoja droga [wiodła] przez morze, twoje ścieżki przez wielkie wody i nie było znać twoich śladów.
20 Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
Prowadziłeś swój lud jak stado owiec ręką Mojżesza i Aarona.