Sálmarnir 7
1 Ég treysti þér, Drottinn, Guð minn, að þú frelsir mig frá þeim sem ofsækja mig.
Ko e Sikaiona ʻa Tevita, ʻaia naʻa ne hiva ʻaki kia Sihova, ko e meʻa ʻi he ngaahi lea ʻa Kusi mei he faʻahinga ʻo Penisimani. ʻE Sihova ko hoku ʻOtua, ʻoku ou falala pe kiate koe: ke ke fakamoʻui au meiate kinautolu kotoa pē ʻoku fakatangaʻi au, mo ke fakahaofi au.
2 Þeir vilja ráðast á mig úr launsátri eins og ljón, særa mig og draga burt hálfdauðan. Láttu það ekki takast!
Telia naʻa ne haehae hoku laumālie ʻo hangē ko e laione, ʻo haehae ia ke fakaikiiki, ʻoka ʻikai ha fakahaofi.
3 En Drottinn, ef ég hefði illt fyrir stafni
ʻE Sihova ko hoku ʻOtua, kapau naʻaku fai eni; kapau ʻoku ai ha angahala ʻi hoku nima;
4 – ef ég launaði gott með illu eða beitti nágranna mína órétti,
Kapau ne u totongi kovi kiate ia naʻe nofo ʻi he melino mo au; ʻio, naʻaku fakamoʻui ia ʻaia kuo hoko ko hoku fili taʻehanoʻuhinga:
5 þá væri réttlátt að þú létir óvini mína eyða mér, fella mig og fótum troða.
Tuku ke tuli hoku laumālie ʻe he fili, pea maʻu ia; ʻio, tuku ke ne molomoloki hifo ʻeku moʻui ʻi he kelekele, pea fakatokoto hoku ongoongolelei ʻi he efu. (Sila)
6 En Drottinn! Rís þú upp í reiði gegn ofstopa óvina minna. Vakna þú Drottinn! Láttu mig ná rétti mínum!
Tuʻu hake, ʻE Sihova, ʻi ho houhau, ke ke hiki hake koe, ko e meʻa ʻi he lili ʻo hoku ngaahi fili: pea ke ʻā hake koeʻuhi ko au ki he fakamaau ʻaia naʻa ke fekau.
7 Safnaðu saman öllum þjóðum. Taktu þér sæti hátt uppi yfir þeim og dæmdu syndir þeirra.
Pehē ʻe kāpui koe ʻe he fakataha ʻoe kakai: ko ia ko e meʻa ʻiate kinautolu ke ke hāʻele hake ki ʻolunga.
8 En mig, Drottinn, lýstu mig réttlátan svo allir heyri, auglýstu réttlæti mitt og ráðvendni.
ʻE fakamaau ʻe Sihova ʻae kakai: ke ke fakamaau au, ʻE Sihova, ʻo fakatatau ki heʻeku māʻoniʻoni, pea hangē ko ʻeku angatonu ʻoku ʻiate au.
9 Stöðvaðu alla illsku, Drottinn, og blessa þá sem í einlægni tilbiðja þig. Því að þú, réttláti Guð, kannar hugarfylgsni mannanna og rannsakar viðhorf þeirra og tilgang.
Tuku ke ngata ʻae kovi ʻoe angakovi, ka ke fakatuʻumaʻu ʻae angatonu: he ʻoku ʻahiʻahiʻi ʻe he ʻOtua māʻoniʻoni ʻae ngaahi loto mo e ngaahi konga loto.
10 Guð er skjöldur minn. Hann mun vernda mig. Hann frelsar þá sem hjartahreinir eru.
ʻOku ʻi he ʻOtua ʻa hoku fakaū, ʻaia ʻoku ne fakamoʻui ʻae kakai angatonu ʻi loto.
11 Guð er fullkomlega réttlátur dómari og dag hvern gremst honum illska hinna vondu.
ʻOku fakamaau ʻe he ʻOtua ʻae māʻoniʻoni, pea ʻoku houhau ʻae ʻOtua ki he angakovi ʻi he ʻaho kotoa pē.
12 Ef þeir iðrast ekki mun hann bregða sverði og eyða þeim. Hann hefur spennt boga sinn
Kapau ʻe ʻikai te ne tafoki, te ne fakamata ʻa ʻene heletā; kuo ne teteke ʻene kaufana, ʻo teuteu ia.
13 og lagt eldlegar örvar á streng, – banvænar örvar.
Kuo ne teuteu foki kiate ia ʻae ngaahi meʻa fakapō; ʻoku ne tuʻutuʻuni ʻene ngaahi ngahau ki he kau fakatanga.
14 Hinn illi bruggar launráð og íhugar vélabrögð sín. Hann lætur til skarar skríða með lygum og svikum.
Vakai, ʻoku langā ia ʻi he angakovi, pea kuo ne tuʻituʻia ʻae angapauʻu, pea fanauʻi ʻe ia ʻae kākā.
15 Hann falli á eigin bragði.
Naʻa ne ngaohi ʻae luo, ʻo keli ia, pea kuo tō ia ki he luo naʻa ne ngaohi.
16 Ofbeldið sem hann ætlaði öðrum, verði honum sjálfum að fjörtjóni.
ʻE foki ki hono ʻulu ʻoʻona ʻa ʻene angapauʻu, pea ʻe tō hifo ki hono tumuʻaki ʻoʻona ʻa ʻene ngāue fakamālohi.
17 Ég lofa og vegsama Drottinn, því hann er góður. Ég vil lofsyngja nafni Drottins, honum sem er öllum drottnum æðri.
Te u fakafetaʻi kia Sihova ʻo fakatatau ki heʻene māʻoniʻoni: pea te u hiva ʻaki ʻae fakafetaʻi ki he huafa ʻo Sihova ʻoku māʻolunga taha pe.
