Sálmarnir 55
1 Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.
Kumutungamiri wokuimba nemitengeranwa ine hungiso. Rwiyo rweMasikiri rwaDhavhidhi. Rerekerai nzeve yenyu kumunyengetero wangu, imi Mwari; regai kushaya hanya nokukumbira kwangu;
2 Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.
ndinzwei, uye ndipindureiwo. Pfungwa dzangu dzinondinetsa uye ndiri kushushikana,
3 Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.
pandinonzwa inzwi romuvengi wangu, pandinodzvokorwa navakaipa; nokuti vanodururira matambudziko pamusoro pangu, uye vanondituka mukutsamwa kwavo.
4 Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.
Mwoyo wangu unorwadziwa mukati mangu; kutyisa kworufu kunondiwira.
5 Hvílík skelfing!
Kutya nokudedera zvakandibata; kutya kukuru kwakandifukidza.
6 Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.
Ini ndakati, “Haiwa, dai ndina mapapiro enjiva! Ndaibhururukira kure ndikandozorora hangu,
7 Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,
ndaitizira kure kwazvo, ndikandogara mugwenga; Sera
8 flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.
ndaikurumidza kundovanda panzvimbo yangu, kure nemafungu nedutu.”
9 Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?
Nyonganisai vakaipa, imi Ishe, kanganisai mutauro wavo, nokuti ndinoona mhirizhonga nokurwa muguta.
10 Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,
Masikati nousiku vanopoterera masvingo aro chinyararire; utsinye nokumanikidza zviri mukati maro.
11 morð og gripdeildir.
Masimba okuparadza azere muguta; kutyisidzira nenhema hazvibvi munzira dzaro.
12 Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.
Dai ndatukwa nomuvengi, ndaigona kushinga hangu; dai muvengi aindimukira, ndaigona kumuvanda hangu.
13 En það varst þú, vinur minn og félagi.
Asi ndiwe, munhu akaita seni, mumwe wangu, shamwari yangu yapedyo,
14 Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.
yandaimbofarira kuwadzana nayo pataifamba navazhinji mumba maMwari.
15 Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol h7585)
Rufu ngaruwane vavengi vangu vasingafungiri; ngavaburukire muguva vari vapenyu, nokuti kuipa kwakawana pokugara pakati pavo. (Sheol h7585)
16 En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!
Asi ini ndinodana kuna Mwari, uye Jehovha anondiponesa.
17 Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.
Madekwana, mangwanani namasikati ndinochema mukushushikana, uye iye anonzwa inzwi rangu.
18 Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.
Anondidzikinura ndisina kukuvara kubva pahondo inondirwisa, kunyange zvazvo vazhinji vachindipikisa.
19 Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.
Mwari, agere pachigaro choushe nokusingaperi, achavanzwa agovaninipisa, Sera ivo vanhu vasingamboshanduri nzira dzavo, uye vasingatyi Mwari.
20 En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.
Mumwe wangu anorova shamwari dzake; anoputsa sungano yake.
21 Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.
Mutauro wake unotsvedzerera samafuta, asi kurwa kuri mumwoyo make; mashoko ake anopfavisa kukunda mafuta, asi minondo yakavhomorwa.
22 Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.
Kanda kufunganya kwako pana Jehovha uye iye achakusimbisa; haazombotenderi vakarurama kuti vawire pasi.
23 Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. (questioned)
Asi imi, iyemi Mwari, muchaburutsira vakaipa pasi mugomba rokuora; vanhu vanokarira ropa navanyengeri havangararami hafu yamazuva avo. Asi kana ndirini, ndinovimba nemi.
