Sálmarnir 52

1 Þennan sálm orti Davíð til að andmæla óvini sínum Dóeg sem síðar tók af lífi áttatíu og fimm presta og fjölskyldur þeirra (sjá: 1. Sam. 22.). Kallar þú þig hetju?! Þú sem hreykir þér af ódæði gegn þjóð Guðs og herðir þig gegn miskunn hans.

In finem, Intellectus David, Cum venit Doeg Idumæus, et nunciavit Sauli: Venit David in domum Achimelech. Quid gloriaris in malitia, qui potens es in iniquitate?

2 Þú ert eins og skeinuhættur hnífur, þú svikahrappur!

Tota die iniustitiam cogitavit lingua tua: sicut novacula acuta fecisti dolum.

3 Þú elskar illt meir en gott, lygi umfram sannleika.

Dilexisti malitiam super benignitatem: iniquitatem magis quam loqui æquitatem.

4 Rógburð elskar þú og annað skaðræðistal!

Dilexisti omnia verba præcipitationis, lingua dolosa.

5 En Guð mun koma þér á kné, draga þig út úr húsi þínu og uppræta af landi lifenda.

Propterea Deus destruet te in finem, evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo: et radicem tuam de terra viventium.

6 Hinir réttlátu munu sjá það og óttast Guð, síðan hlægja og segja:

Videbunt iusti, et timebunt, et super eum ridebunt, et dicent:

7 „Svo fer fyrir þeim sem fyrirlíta Guð og treysta á mátt sinn og megin, þeim sem þrjóskast í illsku sinni.“

ecce homo, qui non posuit Deum adiutorem suum: Sed speravit in multitudine divitiarum suarum: et prævaluit in vanitate sua.

8 Ég er sem grænt olífutré í garði Guðs. Ég treysti á miskunn hans meðan ég lifi.

Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei, speravi in misericordia Dei in æternum: et in sæculum sæculi.

9 Drottinn, ég vil vegsama þig að eilífu og þakka það sem þú hefur gert. Ég segi hinum trúuðu: Góður er Guð!

Confitebor tibi in sæculum quia fecisti: et expectabo nomen tuum, quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.