Sálmarnir 50
1 Drottinn er alvaldur Guð. Hann kallar þjóð sína saman úr austri og vestri.
“A psalm of Asaph.” The mighty God, Jehovah, speaketh, and calleth the earth, From the rising of the sun to its going down.
2 Dýrð Guðs ljómar frá musteri hans á Síonfjalli.
Out of Zion, the perfection of beauty, God shineth forth.
3 Hann birtist í þrumugný, umlukinn eyðandi eldi og stormviðri.
Our God cometh, and will not be silent; Before him is a devouring fire, And around him a raging tempest.
4 Hann er kominn til að dæma lýð sinn. Hróp hans heyrist á himni og jörðu:
He calleth to the heavens on high, And to the earth, while he judgeth his people:
5 „Safnið saman þjóð minni sem með fórnunum á altari mínu hefur gert sáttmála við mig.“
“Gather together before me my godly ones, Who have made a covenant with me by sacrifice!”
6 Guð mun dæma réttláta dóma. Himinninn vitnar um réttlæti hans.
(And the heavens shall declare his righteousness, For it is God himself that is judge., Pause)
7 Hlusta þú, þjóð mín! Ég er þinn Guð! Taktu eftir úrskurði mínum:
“Hear, O my people, and I will speak! O Israel, and I will testify against thee! For I am God, thine own God.
8 Fórnir þínar tek ég gildar. Þar hefur þú sýnt trúfesti.
I reprove thee not on account of thy sacrifices; For thy burnt-offerings are ever before me.
9 En ég girnist þó ekki uxa þína og geitur,
I will take no bullock from thy house, Nor he-goat from thy folds;
10 því að öll dýr jarðarinnar tilheyra mér!
For all the beasts of the forest are mine, And the cattle on a thousand hills.
11 Hjarðirnar á fjöllunum og fuglar loftsins – allt er það mitt.
I know all the birds of the mountains, And the wild beasts of the field are before me.
12 Væri ég hungraður, segði ég þér ekki frá því – allt á jörðu er mitt, ekkert er undan skilið.
If I were hungry, I would not tell thee; For the world is mine, and all that is therein.
13 Nei, ég þrái ekki kjötfórnir þínar og blóðfórnir,
Do I eat the flesh of bulls, Or drink the blood of goats?
14 heldur þakklæti og orðheldni.
Offer to God thanksgiving, And pay thy vows to the Most High!
15 Ákallaðu mig á degi neyðarinnar og þá mun ég frelsa þig. Og þú skalt vegsama mig. Já, þetta skaltu gera.
Then call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me!”
16 En við hina óguðlegu segir Drottinn: „Hættið að þylja upp lögmál mitt og heimta af mér,
And to the wicked God saith, “To what purpose dost thou talk of my statutes? And why hast thou my laws upon thy lips?—
17 þið sem hafnið aga og lítilsvirðið boðorð mín.
Thou, who hatest instruction And castest my words behind thee!
18 Þið aðstoðið þjófinn og samneytið hórkörlum.
When thou seest a thief, thou art in friendship with him, And hast fellowship with adulterers.
19 Þið bölvið og ljúgið
Thou lettest loose thy mouth to evil, And thy tongue frameth deceit;
20 og baktalið bróður ykkar.
Thou sittest and speakest against thy brother; Thou slanderest thine own mother's son.
21 Þannig ferst ykkur og svo á ég að þegja?! Er ég þá eins og þið? Nei, ég mun hegna ykkur svo ekki verður um villst.
These things hast thou done, and I kept silence; Hence thou thoughtest that I was altogether like thyself: But I will reprove thee, and set it in order before thine eyes.
22 En þið sem gleymduð Guði, fáið eitt tækifæri enn, síðan læt ég eyðinguna koma og þá er allt um seinan.
Mark this, ye that forget God, Lest I tear you in pieces, and none deliver you!
23 Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig. Og þeir sem breyta eftir orðum mínum fá að sjá hjálpræði mitt.“
Whoso offereth praise honoreth me; And to him who hath regard to his ways Will I show salvation from God.”
