Sálmarnir 49
1 Hlustið nú háir og lágir, ríkir og fátækir.
Au maître-chantre. — Psaume des enfants de Coré. O peuples, écoutez tous; Prêtez tous l'oreille, habitants du monde,
2 Allir heimsbúar hlýðið á.
Enfants du peuple et enfants des grands, Le riche aussi bien que le pauvre!
3 Ég tala til ykkar vísdómsorð.
Ma bouche prononcera des paroles sages: Les pensées de mon coeur sont pleines de sens.
4 Með undirleik hörpu kveð ég um hyggindi, veiti svör við spurningum lífsins:
Je prêterai l'oreille aux sentences qu'il m'inspire; J'expliquerai mon énigme au son de la harpe.
5 Láttu ekki ógæfuna hræða þig, né óvini sem umkringja þig með illsku!
Pourquoi aurais-je peur aux jours de l'infortune, Quand la méchanceté de mes adversaires m'environne?
6 Auðæfum sínum treysta þeir og stæra sig af miklu ríkidæmi
Ils se confient en leurs biens; Ils se glorifient de la grandeur de leurs richesses.
7 en þó gæti enginn þeirra greitt Guði lausnargjald fyrir bróður sinn, keypt hann lausan.
Mais l'homme ne saurait racheter son frère, Ni payer à Dieu sa rançon:
8 Sál mannsins er dýrmætari en svo að hún verði keypt fyrir fé.
Le rachat d'une âme est trop cher; On ne saurait en payer le prix!
9 Auður alls heimsins hrekkur ekki til að kaupa einum manni líf og forða honum frá gröfinni.
Ils ne vivront pas toujours; Ils n'éviteront pas la vue du tombeau;
10 Þið auðmenn og vitringar og aðrir sem hreykið ykkur hátt, þið munuð farast eins og aðrir menn. Þið hafið enga kröfu til lífsins fremur en fífl og fáráðlingar. Þið verðið að eftirláta öðrum auð ykkar.
Oui, ils le verront! Les sages meurent; Le fou et l'insensé périssent également, Et ils laissent leurs biens à d'autres.
11 Hús og eignir bera nöfn ykkar rétt eins og þið ætlið að búa þar að eilífu!
Ils pensent que leurs maisons dureront éternellement, Que leurs demeures subsisteront d'âge en âge; Et ils donnent leurs noms à leurs terres.
12 Nei, maðurinn verður að deyja. Hann er eins og skepnurnar, þrátt fyrir frægð sína og frama.
Mais l'homme, même le plus opulent, n'a point de durée; Il est semblable aux bêtes vouées à la destruction.
13 Slík verða afdrif hinna hrokafullu en samt mun þeirra getið með virðingu þegar þeir eru dauðir.
La voie qu'ils suivent est celle de la folie: Pourtant, ceux qui viennent après eux Approuvent leurs discours. (Pause)
14 En þeir fá ekki umflúið dauðann. Þegar upp er staðið verða hinir vondu að þjóna hinum góðu. Vald auðsins er þeim gagnslaust í dauðanum og ekki taka þeir auðæfi sín með sér. (Sheol h7585)
Ils sont poussés vers le Séjour des morts comme un troupeau; La mort les conduit comme un berger. Quand vient le matin, les justes les foulent aux pieds; Leur beauté disparaîtra dans le tombeau! Ils n'auront pas d'autre demeure! (Sheol h7585)
Mais Dieu délivrera mon âme de l'étreinte du Séjour des morts; Car il me prendra sous sa garde. (Sheol h7585)
16 Vertu ekki gramur þótt einhver verði ríkur og reisi sér glæsihöll.
Ne crains point, quand un homme s'enrichit, Quand l'opulence de sa maison s'accroît.
17 Ekkert af því mun hann taka með sér í gröfina, ekki einu sinni frægð sína!
Car, en mourant, il n'emportera rien; Son opulence ne le suivra pas dans la tombe.
18 Í lifanda lífi telur hann sig heppinn og heimurinn klappar honum lof í lófa,
Tu as beau te proclamer heureux pendant ta vie, Ou t'attirer des louanges pour les joies que tu as en partage.
19 en þó deyr hann eins og aðrir og hverfur inn í myrkrið.
Tu t'en iras pourtant vers la génération de tes pères. Qui ne reverront jamais la lumière.
20 Sá sem elskar eigin lofstír deyr eins og skepnan, þrátt fyrir frægð sína og frama.
L'homme, même le plus opulent, qui n'a point d'intelligence, Est semblable aux bêtes vouées à la destruction!
