Sálmarnir 44

1 Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:

Al capo de’ musici. Dei figliuoli di Core. Cantico. O Dio, noi abbiamo udito coi nostri orecchi, i nostri padri ci hanno raccontato l’opera che compisti ai loro giorni, ai giorni antichi.

2 Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.

Tu con la tua mano scacciasti le nazioni e stabilisti i nostri padri; distruggesti dei popoli per estender loro.

3 Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.

Poiché essi non conquistarono il paese con la loro spada, né fu il loro braccio che li salvò, ma la tua destra, il tuo braccio, la luce del tuo volto, perché li gradivi.

4 Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!

Tu sei il mio re, o Dio, ordina la salvezza di Giacobbe!

5 Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.

Con te noi abbatteremo i nostri nemici, nel tuo nome calpesteremo quelli che si levan contro a noi.

6 Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.

Poiché non è nel mio arco che io confido, e non è la mia spada che mi salverà;

7 Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.

ma sei tu che ci salvi dai nostri nemici e rendi confusi quelli che ci odiano.

8 Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!

In Dio noi ci glorieremo, ogni giorno e celebreremo il tuo nome in perpetuo. (Sela)

9 En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.

Ma ora ci hai reietti e coperti d’onta, e non esci più coi nostri eserciti.

10 Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.

Tu ci fai voltar le spalle davanti al nemico, e quelli che ci odiano ci depredano.

11 Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.

Ci hai dati via come pecore da mangiare, e ci hai dispersi fra le nazioni.

12 Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.

Tu vendi il tuo popolo per un nulla, e non ti sei tenuto alto nel fissarne il prezzo.

13 Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.

Tu ci fai oggetto d’obbrobrio per i nostri vicini, di beffe e di scherno per quelli che ci stan d’intorno.

14 Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.

Tu ci rendi la favola delle nazioni, e i popoli scuotono il capo, quando si tratta di noi.

15 Ég verð fyrir stöðugum skömmum,

Tuttodì l’onta mia mi sta dinanzi, e la vergogna mi cuopre la faccia

16 mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.

all’udire chi mi vitupera e m’oltraggia, al vedere il nemico ed il vendicativo.

17 Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.

Tutto questo ci è avvenuto. Eppure non t’abbiam dimenticato e non siamo stati infedeli al tuo patto.

18 Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!

Il nostro cuore non si è rivolto indietro, e i nostri passi non si sono sviati dal tuo sentiero,

19 Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.

perché tu ci avessi a fiaccare cacciandoci in dimore di sciacalli, perché tu avessi a stender su noi l’ombra della morte.

20 Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,

Se avessimo dimenticato il nome del nostro Dio, e avessimo teso le mani verso un dio straniero,

21 hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.

Dio non l’avrebbe egli scoperto? Poich’egli conosce i segreti del cuore.

22 En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!

Anzi è per cagion tua che siamo ogni dì messi a morte, e reputati come pecore da macello.

23 Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?

Risvegliati! Perché dormi, o Signore? Destati, non rigettarci in perpetuo!

24 Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?

Perché nascondi la tua faccia e dimentichi la nostra afflizione e la nostra oppressione?

25 Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.

Poiché l’anima nostra è abbattuta nella polvere; il nostro corpo aderisce alla terra.

26 Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.

Lèvati in nostro aiuto, e liberaci, per amor della tua benignità.