Sálmarnir 38
1 Drottinn, ekki refsa mér, þótt þú sért reiður.
Dawut yazghan küy: — (Eslime üchün) I Perwerdigar, ghezipingde tenbih bermigeysen, Qehringde méni jazalimighaysen!
2 Örvar þínar standa í mér og hönd þín liggur þungt á mér.
Chünki oqliring méni zeximlendürüp sanjidi, Qolung üstümdin qattiq basti.
3 Vegna reiði þinnar er ég sjúkur maður, heilsa mín er farin vegna synda minna.
Qattiq gheziping tüpeylidin etlirimde héch saqliq yoq, Gunahim tüpeylidin ustixanlirimda aram yoqtur.
4 Syndir mínar líkjast flóði sem færir mig í kaf, eins og byrði sem ég kikna undan.
Chünki gunahlirim boyumdin tashti; Ular kötürelmigüsiz éghir yüktek méni bésiwaldi.
5 Ólykt leggur af sárum mínum – það er drep í þeim.
Exmeqliqimdin jarahetlirim sésip, shelwerep ketti.
6 Ég er ráðþrota vegna synda minna. Ég ráfa um í angist liðlangan daginn.
Azabtin bellirim tolimu pükülüp ketti, Kün boyi ghemge pétip yürimen!
7 Lendar mínar brenna af sviða og líkami minn er helsjúkur.
Chatiraqlirim otqa toldi, Etlirimning saq yéri yoqtur.
8 Máttur minn er þrotinn og ég er örvæntingu nær.
Men tolimu halsirap, ézilip kettim; Qelbimdiki azab-qayghu tüpeylidin hörkireymen.
9 Drottinn, ég þrái bót á meini mínu! Þú heyrir kvein mín og andvörp.
Reb, barliq arzuyum köz aldingdidur; Uh tartishlirim Sendin yoshurun emes;
10 Hjartað hamast í brjósti mér, kraftar mínir búnir og sjónin dvín.
Yürikim jighildap, halimdin kettim; Közlirimning nuri öchti.
11 Ástvinir mínir og góðir grannar forðast sjúkdóm minn og böl og frændur mínir eru á bak og burt.
Yar-buraderlirimmu méni urghan waba tüpeylidin, özlirini mendin tartti; Yéqinlirimmu mendin yiraq qachti.
12 Óvinir mínir sæta færis að drepa mig. Liðlangan daginn sitja þeir á svikráðum, brugga mér banaráð.
Jénimni almaqchi bolghanlar tuzaq quridu; Manga ziyanni qestligenler zehirini chachmaqta; Ular kün boyi hiyle-mikirlerni oylimaqta.
13 En illráð þeirra verka ekki á mig!
Lékin men gas ademdek anglimaymen, Gacha ademdek aghzimni achmaymen;
14 Ég virði þá ekki viðlits. Áform þeirra rætast ekki,
Berheq, men angliyalmaydighan gaslardek bolup qaldim; Aghzimda qilidighan reddiye-tenbih yoq.
15 því að ég vona á þig, Drottinn, Guð minn. Kom þú og vernda mig.
Chünki ümidimni Sen Perwerdigargha baghlidim; Reb Xudayim, Sen iltijayimgha ijabet qilisen.
16 Þaggaðu niður í þeim sem hlæja að óförum mínum.
Chünki men: — «Ular méning üstümge chiqip maxtanmighay; Bolmisa, putlirim téyilip ketkende, ular shadlinidu» — dédim men.
17 Ég er að falli kominn og angist mín er enn hin sama.
Chünki men deldengship, tügishey dep qaldim, Azabim köz aldimdin ketmeydu.
18 Ég játa syndir mínar og iðrast þess sem ég hef gert.
Chünki men öz yamanliqimni iqrar qilimen; Gunahim üstide qayghurimen.
19 En ofsóknum óvina minna linnir ekki og heift þeirra minnkar ekki. Þeir hata mig án ástæðu.
Lékin düshmenlirim jushqun hem küchlüktur; Qara chaplap, manga nepretlen’genlerning sani nurghundur.
20 Þeir launa mér gott með illu, hata mig fyrir góðverk mín.
Wapagha japa qilidighanlar bolsa, men bilen qarshilishidu; Chünki men yaxshiliqni közlep, intilimen.
21 Yfirgefðu mig ekki, Drottinn. Vík ekki frá mér!
I Perwerdigar, mendin waz kechmigeysen! I Xudayim, mendin yiraqlashmighaysen!
22 Komdu skjótt og hjálpaðu mér, þú frelsari minn!
I Reb, méning nijatliqim, Manga chapsan yardem qilghaysen!
