Sálmarnir 38
1 Drottinn, ekki refsa mér, þótt þú sért reiður.
“A psalm of David, to bring to remembrance.” O Lord, correct me not in thy wrath, nor chastise me in thy fury.
2 Örvar þínar standa í mér og hönd þín liggur þungt á mér.
For thy arrows have penetrated into me, and thy hand presseth down upon me.
3 Vegna reiði þinnar er ég sjúkur maður, heilsa mín er farin vegna synda minna.
There is no soundness in my flesh because of thy indignation: there is no peace in my bones because of my sin.
4 Syndir mínar líkjast flóði sem færir mig í kaf, eins og byrði sem ég kikna undan.
For my iniquities are passed over my head, as a heavy burden are they too heavy for me.
5 Ólykt leggur af sárum mínum – það er drep í þeim.
Foul, corrupt are my bruises because of my folly.
6 Ég er ráðþrota vegna synda minna. Ég ráfa um í angist liðlangan daginn.
I am bent double; I am bowed down to the utmost; all the day long I go about full of grief.
7 Lendar mínar brenna af sviða og líkami minn er helsjúkur.
For my loins are filled with a burning disease, and there is no soundness in my flesh.
8 Máttur minn er þrotinn og ég er örvæntingu nær.
I am made faint and crushed to the utmost; I cry aloud because of the groaning of my heart.
9 Drottinn, ég þrái bót á meini mínu! Þú heyrir kvein mín og andvörp.
Lord, before thee is all my longing; and my sighing is from thee not hidden.
10 Hjartað hamast í brjósti mér, kraftar mínir búnir og sjónin dvín.
My heart is restless, my strength hath left me; and the light of my eyes—that also is no more with me.
11 Ástvinir mínir og góðir grannar forðast sjúkdóm minn og böl og frændur mínir eru á bak og burt.
My lovers and my friends stand aloof from my plague; and my kinsmen stand afar off.
12 Óvinir mínir sæta færis að drepa mig. Liðlangan daginn sitja þeir á svikráðum, brugga mér banaráð.
They also that seek after my life lay snares; and they that wish for my mishap speak wicked falsehoods; and deceits do they devise all the day long.
13 En illráð þeirra verka ekki á mig!
But I, as a deaf man, hear not; and I am as a dumb man that cannot open his mouth.
14 Ég virði þá ekki viðlits. Áform þeirra rætast ekki,
Thus am I as a man that heareth not, and in whose mouth are no words of defence.
15 því að ég vona á þig, Drottinn, Guð minn. Kom þú og vernda mig.
For in thee, O Lord, do I hope: thou wilt answer, O Lord my God.
16 Þaggaðu niður í þeim sem hlæja að óförum mínum.
For I said, Perhaps they might rejoice over me: when my foot slippeth, they might magnify themselves over me.
17 Ég er að falli kominn og angist mín er enn hin sama.
For I am prepared for [my] downfall, and my pain is continually before me.
18 Ég játa syndir mínar og iðrast þess sem ég hef gert.
For I will tell of my iniquity; I will be grieved because of my sin.
19 En ofsóknum óvina minna linnir ekki og heift þeirra minnkar ekki. Þeir hata mig án ástæðu.
But my enemies are strong in life; and numerous are those that hate me wrongfully;
20 Þeir launa mér gott með illu, hata mig fyrir góðverk mín.
They also that repay [me] evil in lieu of good; they hate me bitterly because I pursue what is good.
21 Yfirgefðu mig ekki, Drottinn. Vík ekki frá mér!
Forsake me not, O Lord: O my God, be not far from me.
22 Komdu skjótt og hjálpaðu mér, þú frelsari minn!
Make haste to help me, O Lord, my salvation.
