Sálmarnir 18
1 Þennan sálm orti Davíð eftir að Drottinn hafði frelsað hann undan óvinum hans, þeirra á meðal Sál konungi. Drottinn – ég elska þig! Þú hefur gert stórkostlega hluti fyrir mig!
Au chef des chantres. Par le serviteur de l’Eternel, David, qui prononça en l’honneur du Seigneur les paroles de ce cantique, lorsque l’Eternel l’eut délivré de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül. Il dit: Je t’aime, ô Eternel, qui es ma force!
2 Drottinn er vígi mitt, þar er ég öruggur. Enginn getur veitt mér eftirför og unnið á mér. Hann er felustaður minn, frelsari og varðborg, kletturinn þar sem enginn getur náð mér! Hann er skjöldur minn. Styrkur hans er eins og uxans sem mundar horn sín í vígahug!
Seigneur, tu es mon rocher et ma forteresse, un libérateur pour moi; mon Dieu tutélaire en qui je m’abrite, mon bouclier, mon puissant sauveur, mon rempart!
3 Mér nægir að ákalla hann – lof sé Guði! – og ég frelsast undan öllum óvinum mínum.
Gloire, m’écrié-je, à l’Eternel, et je suis délivré de mes ennemis!
4 Ég var bundinn hlekkjum dauðans og holskeflur óguðlegra risu ógnandi gegn mér.
Déjà m’enveloppaient les liens de la mort, les torrents de la perdition me faisaient frémir;
j’étais enlacé dans les réseaux de la tombe, surpris dans les filets de la mort. (Sheol h7585)
6 Þá hrópaði ég til Drottins. – Hróp mitt náði eyrum hans á himnum!
Dans ma détresse, j’invoque le Seigneur, je fais appel à mon Dieu; de son sanctuaire il entend ma voix, mon cri est monté à ses oreilles.
7 Þá lyftist jörðin og nötraði og undirstöður fjallanna skulfu vegna bræði hans. Hvílíkur landskjálfti! Já, Drottinn reiddist.
Soudain la terre oscille et tremble, les fondements des montagnes sont ébranlés, secoués par la colère de Dieu.
8 Eldsblossar gengu út af munni hans svo að jörðin sviðnaði og reykur streymdi um nasir hans.
Des vapeurs s’exhalent, signe de son courroux; de sa bouche sort un feu dévorant, jaillissent de brûlantes étincelles.
9 Hann sveigði himininn og steig niður mér til bjargar! Skýjasorti var undir fótum hans.
Il incline les cieux et descend; sous ses pieds une brume épaisse.
10 Hann steig á bak kerúbi og sveif til mín með hraða vindsins.
Porté sur les chérubins, il vole, il plane sur les ailes du vent.
11 Hann skýldi sér með myrkri, leyndi komu sinni með regnsorta og dimmu skýi.
Des ténèbres il se fait une mystérieuse retraite, il s’enveloppe, comme d’un pavillon, des eaux obscures, d’opaques nuages.
12 En svo birtist hann í skýjunum! Hvílík hátign! Eldingar leiftruðu og haglið dundi!
De l’éclat qui l’entoure s’élancent ses nuées, la grêle et des flammes ardentes.
13 Himnarnir nötruðu í þrumugný Drottins. Guð allra guða hafði talað!
Il tonne dans les cieux, l’Eternel, le Dieu suprême fait entendre sa voix, la grêle et les flammes ardentes.
14 Hann sendi út eldingar sínar sem örvar og tvístraði óvinum mínum. Sjá, hvernig þeir flýðu!
Il décoche ses flèches et il les disperse, il lance des éclairs et les frappe de stupeur.
15 Þá hljómaði skipun Drottins – og hafið hopaði og það sá í mararbotn!
Le lit des fleuves s’est découvert, les fondements de la terre ont été mis à nu, à ta voix impérieuse, ô Eternel, au souffle du vent de ta colère.
16 Þá seildist Drottinn niður frá himnum, greip mig og frelsaði mig úr neyðinni. Hann bjargaði mér úr hyldýpi dauðans.
Il étend d’en haut sa main, me saisit, me retire du sein des grandes eaux;
17 Hann frelsaði mig frá ofurafli óvinarins, úr höndum þeirra sem hötuðu mig, því í greipum þeirra mátti ég mín einskis.
il me délivre de mon puissant ennemi, de mes adversaires trop forts pour moi.
18 Þeir réðust á mig þegar ég mátti mín einskis, en Drottinn studdi mig.
Ils étaient à l’affût de mes malheurs, mais l’Eternel a été mon appui.
19 Hann leiddi mig í öruggt skjól, því að hann hefur velþóknun á mér.
Il m’a mis au large, m’a sauvé parce qu’il m’aime.
20 Drottinn launaði mér réttlæti mitt og hreinleika.
Le Seigneur me traite selon ma droiture, il récompense la pureté de mes mains.
21 Því að ég hef hlýtt boðorðum hans og ekki syndgað með því að snúa í hann baki.
C’Est que je suis fidèle aux voies du Seigneur, jamais je n’ai trahi mon Dieu.
22 Ég gætti lögmáls hans í hvívetna og lítilsvirti enga grein þess.
Toutes ses lois me sont présentes, ses statuts, je ne m’en écarte point.
23 Ég lagði mig fram við að halda það og forðaðist ranglæti.
Attaché à lui sans réserve, je me suis tenu en garde contre mes fautes.
24 Þess vegna hefur Drottinn launað mér með blessun, því að ég gerði það sem rétt var og gætti hreinleika hjarta míns. Allt þetta þekkti hann, enda vakir hann yfir hverju skrefi mínu.
Oui, le Seigneur m’a rémunéré selon ma droiture, selon la pureté de mes mains, dont ses yeux sont témoins.
25 Drottinn, þú miskunnar þeim sem auðsýna miskunn og ert góður við ráðvanda.
Tu te montres aimant pour qui t’aime, loyal envers l’homme loyal,
26 Þú blessar hjartahreina en snýrð þér frá þeim sem yfirgefa þig.
sincère avec les cœurs purs, mais artificieux avec les pervers!
27 Þú hlífir hinum hógværu, en ávítar stolta og hrokafulla.
Oui, tu viens en aide à un peuple humilié, et tu abaisses les yeux hautains.
28 Já, þú lætur lampa minn skína. Drottinn, Guð minn, hefur lýst upp myrkrið sem umlukti mig.
Oui, tu fais briller ma lumière! L’Eternel, mon Dieu, illumine mes ténèbres.
29 Með þinni hjálp stekk ég yfir múra og brýt niður borgarveggi óvinarins.
Soutenu par lui, j’attaque un bataillon; grâce à mon Dieu, j’escalade un rempart.
30 Drottinn, hann er mikill Guð! Fullkominn í öllum hlutum! Orð hans standast öll. Skjöldur er hann öllum þeim sem til hans leita.
Dieu puissant! parfaite est sa voie; la parole du Seigneur est infaillible, il est le bouclier de quiconque espère en lui.
31 Því hver er hinn sanni Guð nema Drottinn? Og hver er bjargið nema hann?
Qui est Dieu, hormis l’Eternel? Qui un rocher tutélaire, si ce n’est notre Dieu?
32 Hann styrkir mig og verndar hvar sem ég fer.
Ce Dieu me ceint de force, et me fait suivre une voie parfaite.
33 Hann gerir fætur mína fima sem geitanna á fjöllunum. Hann tryggir mér fótfestu á hæstu tindum.
Il rend mes pieds agiles comme ceux des biches, et m’installe sur mes hauteurs.
34 Hann æfir hendur mínar til hernaðar og gerir mér kleift að spenna eirbogann.
Il instruit mes mains aux combats, mes bras à manier l’arc d’airain.
35 Þú fékkst mér skjöld hjálpræðis þíns. Hægri hönd þín, Drottinn, styður mig, mildi þín hefur gert mig mikinn.
Tu me prêtes le bouclier de ton secours, ta droite est mon appui, ta bienveillance fait ma supériorité.
36 Þú lagðir veg fyrir fætur mína og þar mun ég ekki hrasa.
Tu donnes de l’aisance à mes pas, et empêches mes talons de chanceler.
37 Ég veitti óvinum mínum eftirför, elti þá uppi og eyddi þeim.
Je poursuis mes ennemis, je les atteins; point de relâche que je ne les aie détruits.
38 Ég tók þá einn af öðrum – þeir gátu enga vörn sér veitt – allir lágu í valnum að lokum.
Je les abats, ils ne pourront plus se relever, ils gisent désormais à mes pieds.
39 Hjálpin frá þér var eins og brynja í bardaganum. Óvini mína beygðir þú undir mig.
C’Est toi qui m’as armé de vaillance pour la guerre, qui fais plier sous moi mes agresseurs;
40 Þú stökktir þeim á flótta og ég eyddi öllum þeim sem ofsóttu mig.
mes ennemis, tu les fais fuir devant moi, et mes adversaires, j’en fais justice.
41 Þeir hrópuðu á hjálp, en fengu enga. Þeir æptu til Drottins, en hann ansaði ekki,
Ils s’adressent, à bout de ressources, à l’Eternel…: point de réponse!
42 en ég muldi þá mélinu smærra og dreifði þeim upp í vindinn. Ég fleygði þeim burt eins og rusli á haug.
Je les écrase comme la poussière qu’emporte le vent, comme la fange des rues, je les pulvérise.
43 Þú veittir mér sigur í sérhverri orustu. Þjóðirnar komu og þjónuðu mér. Jafnvel þær sem ég þekkti ekki komu nú og veittu mér lotningu.
Tu me fais triompher des factions du peuple, tu me places à la tête des nations; des peuplades inconnues deviennent mes tributaires.
44 Útlendingar sem aldrei höfðu mig augum litið lýstu sig reiðubúna til þjónustu.
Au seul bruit de mon nom, ils se soumettent à moi, les fils d’un sol étranger me rendent hommage.
45 Skjálfandi stigu þeir niður úr virkjum sínum.
Les fils de l’étranger perdent courage, ils tremblent au fond de leurs retraites.
46 Guð lifir! Lofaður sé hann, klettur hjálpræðis míns.
Vivant est le Seigneur, et béni mon rocher! Glorifié le Dieu qui me protège!
47 Hann er sá Guð sem endurgeldur þeim sem ofsækja mig og auðmýkir þjóðir fyrir augum mér.
O Dieu, c’est toi qui me procures vengeance, qui fais tomber des peuples à mes pieds;
48 Hann frelsar mig frá óvinum mínum. Hann sér til þess að þeir ná ekki til mín og bjargar mér undan öflugum andstæðingum.
qui m’arraches à mes ennemis, me fais triompher de mes agresseurs, et échapper aux hommes de violence.
49 Fyrir þetta, Drottinn minn, lofa ég þig í áheyrn þjóðanna.
Je te rends donc grâce, Seigneur, à la face des peuples, et je chante ta gloire,
50 Oftsinnis hefur þú frelsað mig – það var kraftaverk í öll skiptin! Þú gerðir mig að konungi, þú hefur elskað mig og auðsýnt mér gæsku og eins muntu gera við afkomendur mína.
ô toi qui assures de grandes victoires à ton roi, qui combles de bienfaits ton oint David et sa postérité à jamais!
