Sálmarnir 147
1 Hallelúja! Já, lofið Drottin! Það er gott að lofa Drottin! Indælt og rétt!
Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
2 Hann er að endurreisa Jerúsalem og flytja hina herleiddu heim.
Ædificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
3 Hann reisir upp hina niðurbeygðu og bindur um sár þeirra.
Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
4 Hann þekkir fjölda stjarnanna, já og hverja fyrir sig með nafni!
Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
5 Mikill er Drottinn! Vald hans er stórkostlegt! Þekking hans er takmarkalaus.
Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiæ eius non est numerus.
6 Drottinn styður auðmjúka, en varpar illmennum til jarðar.
Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
7 Syngið honum þakkarljóð, lofið Guð með hörpuleik.
Præcinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
8 Hann fyllir himininn skýjum, gefur steypiregn og klæðir fjöllin grænu grasi.
Qui operit cælum nubibus: et parat terræ pluviam. Qui producit in montibus fœnum: et herbam servituti hominum.
9 Hann fæðir hin villtu dýr og hrafnarnir krunka til hans eftir æti.
Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
10 Í hans augum kemst sprettharður foli varla úr sporunum og máttur mannsins má sín lítils.
Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
11 En hann gleðst yfir þeim sem elska hann og reiða sig á kærleika hans og gæsku.
Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
12 Lofa þú hann, Jerúsalem! Vegsama Guð þinn, Síon!
Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
13 Því að hann hefur gert múra þína öfluga og blessað börnin þín.
Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
14 Hann lætur frið haldast í landinu og fyllir hlöður þínar af úrvals hveiti.
Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
15 Hann sendir boð sín til jarðar, skipanir hans berast hratt eins og vindurinn.
Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo eius.
16 Skjannahvít mjöllin er frá honum komin og hrímið sem glitrar á jörðinni.
Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit.
17 Haglélið er líka hans verk og frostið sem bítur í kinnarnar.
Mittit crystallum suum sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
18 En síðan sendir hann hlýjan vorvind, snjórinn þiðnar og árnar ryðja sig.
Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit Spiritus eius, et fluent aquæ.
19 Hann kunngjörði Ísrael lögmál sitt og ákvæði
Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
20 – það hefur hann ekki gert við neina aðra þjóð, nei, þeim kennir hann ekki fyrirmæli sín. Hallelúja! Dýrð sé Drottni!
Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.
