< Sálmarnir 147 >
1 Hallelúja! Já, lofið Drottin! Það er gott að lofa Drottin! Indælt og rétt!
Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.
2 Hann er að endurreisa Jerúsalem og flytja hina herleiddu heim.
Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.
3 Hann reisir upp hina niðurbeygðu og bindur um sár þeirra.
Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen
4 Hann þekkir fjölda stjarnanna, já og hverja fyrir sig með nafni!
Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.
5 Mikill er Drottinn! Vald hans er stórkostlegt! Þekking hans er takmarkalaus.
Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.
6 Drottinn styður auðmjúka, en varpar illmennum til jarðar.
Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -
7 Syngið honum þakkarljóð, lofið Guð með hörpuleik.
So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,
8 Hann fyllir himininn skýjum, gefur steypiregn og klæðir fjöllin grænu grasi.
ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,
9 Hann fæðir hin villtu dýr og hrafnarnir krunka til hans eftir æti.
und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!
10 Í hans augum kemst sprettharður foli varla úr sporunum og máttur mannsins má sín lítils.
Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.
11 En hann gleðst yfir þeim sem elska hann og reiða sig á kærleika hans og gæsku.
Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -
12 Lofa þú hann, Jerúsalem! Vegsama Guð þinn, Síon!
Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!
13 Því að hann hefur gert múra þína öfluga og blessað börnin þín.
Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,
14 Hann lætur frið haldast í landinu og fyllir hlöður þínar af úrvals hveiti.
und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.
15 Hann sendir boð sín til jarðar, skipanir hans berast hratt eins og vindurinn.
Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.
16 Skjannahvít mjöllin er frá honum komin og hrímið sem glitrar á jörðinni.
Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.
17 Haglélið er líka hans verk og frostið sem bítur í kinnarnar.
Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.
18 En síðan sendir hann hlýjan vorvind, snjórinn þiðnar og árnar ryðja sig.
Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.
19 Hann kunngjörði Ísrael lögmál sitt og ákvæði
Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.
20 – það hefur hann ekki gert við neina aðra þjóð, nei, þeim kennir hann ekki fyrirmæli sín. Hallelúja! Dýrð sé Drottni!
So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!