Sálmarnir 139
1 Drottinn, þú rannsakar mig út og inn og veist allt um mig.
Для дириґента хору. Псалом Давидів.
2 Hvort ég sit eða stend, það veist þú. Og þú lest hugsanir mínar úr fjarlægð!
Ти знаєш сиді́ння моє та встава́ння моє, думку мою розумієш здале́ка.
3 Þú veist hvert ég stefni og þekkir langanir mínar. Og hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það. Þú veist öllum stundum hvar ég er.
Доро́гу мою та лежа́ння моє виміря́єш, і Ти всі путі́ мої знаєш, —
4 Þú þekkir orðin á tungu minni áður en ég opna munninn!
бо ще сло́ва нема на моїм язиці́, а вже, Господи, знаєш те все!
5 Þú bæði fylgir mér og ferð á undan mér, leggur hönd þína á höfuð mitt og blessar mig.
Оточи́в Ти мене ззаду й спере́ду, і руку Свою надо мною поклав.
6 Þetta er stórkostlegt! Já, næstum of gott til að vera satt!
Дивне знання́ над моє розумі́ння, високе воно, — я його не подола́ю!
7 Hvert get ég farið frá anda þínum eða flúið frá augliti þínu?
Куди я від Духа Твого піду́, і куди я втечу́ від Твого лиця?
Якщо я на небо зійду́, — то Ти там, або постелю́ся в шео́лі — ось Ти! (Sheol h7585)
9 Ef ég svifi á skýjum morgunroðans og settist við fjarlæga strönd,
Понесу́ся на кри́лах зірни́ці, спочи́ну я на кінці моря,
10 einnig þar mundi hönd þín leiða mig og ég finna styrk þinn og vernd.
— то рука Твоя й там попрова́дить мене, і мене буде трима́ти прави́ця Твоя!
11 Og þótt ég reyndi að læðast frá þér inn í myrkrið, þá myndi nóttin lýsa eins og dagur!
Коли б я сказав: „Тільки те́мрява вкриє мене, і ніч — світло для мене“,
12 Því að myrkrið hylur ekkert fyrir Guði, dagur og nótt eru jöfn fyrir þér.
то мене не закриє від Тебе і те́мрява, і ніч буде світити, як день, і темно́та — як світло!
13 Öll líffæri mín hefur þú skapað, ofið þau í kviði móður minnar.
Бо Ти вчинив нирки мої, Ти ви́ткав мене в утро́бі матері моєї, —
14 Þökk, að þú skapaðir mig eins undursamlega og raun ber vitni! Þetta er dásamlegt um að hugsa! Handaverk þín eru stórkostleg – það er mér alveg ljóst.
Прославляю Тебе, що я дивно утво́рений! Дивні діла́ Твої, і душа моя відає ве́льми про це!
15 Þú varst til staðar þegar ég var myndaður í leyni.
І кості мої не сховались від Тебе, бо я вчи́нений був в укритті́, я ви́тканий був у глиби́нах землі!
16 Þú þekktir mig þegar ég var fóstur í móðurkviði og áður en ég sá dagsins ljós hafðir þú ákvarðað alla mína ævidaga – sérhver dagur var skráður í bók þína!
Мого за́родка бачили очі Твої, і до книги Твоєї записані всі мої члени та дні, що в них були вчи́нені, коли жодного з них не було́...
17 Hugsanir þínar, ó Guð, eru mér torskildar, en samt eru þær stórkostlegar!
Які дорогі́ мені стали думки́ Твої, Боже, як побі́льшилося їх число, -
18 Ef ég reyndi að telja þær, þá yrði það mér ofviða því að þær eru fleiri en sandkorn á sjávarströnd! Já, ég mundi vakna eins og af draumi, en hugur minn, hann væri enn hjá þér!
перелі́чую їх, — численні́ші вони від піску́! Як пробу́джуюся, — то я ще з Тобою.
19 Vissulega munt þú, Guð, útrýma níðingunum. Já, burt með ykkur, þið morðingjar!
Якби, Боже, врази́в Ти безбожника, а ви, кровожерці, відступітесь від мене!
20 Þeir guðlasta og hreykja sér upp gegn þér – hvílík heimska!
Вони називають підсту́пно Тебе, Твої вороги на марно́ту пускаються!
21 Drottinn, ætti ég ekki að hata þá sem þig hata? Og ætti ég ekki að hafa viðbjóð á þeim?
Отож, ненави́джу Твоїх ненави́сників, Господи, і Твоїх заколо́тників бри́джусь:
22 Jú, ég hata þá, því að þínir óvinir eru mínir óvinir.
повною не́навистю я нена́виджу їх, вони стали мені ворогами!
23 Prófaðu mig Guð. Rannsakaðu hjarta mitt og hugsanir mínar.
Ви́пробуй, Боже, мене, — і пізнай моє серце, досліди́ Ти мене, — і пізнай мої за́думи,
24 Sýndu mér það í fari mínu sem hryggir þig og leiddu mig svo áfram veginn til eilífs lífs.
і побач, чи не йду я дорогою злою, і на вічну дорогу мене попрова́дь!
