< Sálmarnir 139 >

1 Drottinn, þú rannsakar mig út og inn og veist allt um mig.
Kumqondisi wokuhlabela. ElikaDavida. Ihubo. Oh Thixo, usungihlolile usungazi.
2 Hvort ég sit eða stend, það veist þú. Og þú lest hugsanir mínar úr fjarlægð!
Uyakwazi lapho ngihlala lalapho ngiphakama; uyayibona imicabango yami lanxa ukhatshana.
3 Þú veist hvert ég stefni og þekkir langanir mínar. Og hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það. Þú veist öllum stundum hvar ég er.
Uyananzelela ukuphuma kwami lokulala phansi kwami; uzazi kuhle zonke izindlela zami.
4 Þú þekkir orðin á tungu minni áður en ég opna munninn!
Ilizwi lingakabi khona elimini lwami usulazi lonke, wena Thixo.
5 Þú bæði fylgir mér og ferð á undan mér, leggur hönd þína á höfuð mitt og blessar mig.
Uyangihonqolozela emuva laphambili; ubekile isandla sakho phezu kwami.
6 Þetta er stórkostlegt! Já, næstum of gott til að vera satt!
Ukwazi okunje kungumangaliso kimi, kuphakeme kakhulu ngeke ngikufinyelele.
7 Hvert get ég farið frá anda þínum eða flúið frá augliti þínu?
Ngingaya ngaphi ngisuke eMoyeni wakho na? Ngingabalekela ngaphi ngisuke kuwe na?
8 Fari ég til himna, þá ertu þar, til dánarheima, þá ertu líka þar! (Sheol h7585)
Ngingakhuphukela emazulwini, ukhona lapho; nxa ngilala ezinzikini, ukhona lapho. (Sheol h7585)
9 Ef ég svifi á skýjum morgunroðans og settist við fjarlæga strönd,
Aluba ngindiza ngamaphiko okusa, aluba ngisehlela ngaphetsheya kolwandle,
10 einnig þar mundi hönd þín leiða mig og ég finna styrk þinn og vernd.
lalapho isandla sakho sizangikhokhela, isandla sakho sokunene sizangibamba singiqinise.
11 Og þótt ég reyndi að læðast frá þér inn í myrkrið, þá myndi nóttin lýsa eins og dagur!
Nxa ngisithi, “Ngempela ubumnyama buzangifihla ukukhanya kube yibusuku eduze kwami,”
12 Því að myrkrið hylur ekkert fyrir Guði, dagur og nótt eru jöfn fyrir þér.
lalobo bumnyama kabukuba mnyama kuwe; ubusuku buzakhanya njengemini, ngoba ubumnyama buyikukhanya kuwe.
13 Öll líffæri mín hefur þú skapað, ofið þau í kviði móður minnar.
Ngoba wadala ingaphakathi yobuyimi; wangiphetha kuhle ndawonye esiswini sikamama.
14 Þökk, að þú skapaðir mig eins undursamlega og raun ber vitni! Þetta er dásamlegt um að hugsa! Handaverk þín eru stórkostleg – það er mér alveg ljóst.
Ngiyakudumisa ngokuthi ngabunjwa ngesimanga esesabekayo; iyamangalisa imisebenzi yakho, lokho ngikwazi kamhlophe.
15 Þú varst til staðar þegar ég var myndaður í leyni.
Isimo samathambo ami sasingafihlekanga kuwe lapho ngangisenziwa endaweni esithekileyo. Lapho ngangiselukelwa ndawonye ezinzikini zomhlaba,
16 Þú þekktir mig þegar ég var fóstur í móðurkviði og áður en ég sá dagsins ljós hafðir þú ákvarðað alla mína ævidaga – sérhver dagur var skráður í bók þína!
amehlo akho awubona umzimba wami ungakabi lesimo. Zonke insuku ezamiselwa mina zabhalwa encwadini yakho lalunye lwazo lungakabi khona.
17 Hugsanir þínar, ó Guð, eru mér torskildar, en samt eru þær stórkostlegar!
Iligugu elinganani kimi imicabango yakho, Oh Nkulunkulu! Bukhulu kanganani ubunengi bayo!
18 Ef ég reyndi að telja þær, þá yrði það mér ofviða því að þær eru fleiri en sandkorn á sjávarströnd! Já, ég mundi vakna eins og af draumi, en hugur minn, hann væri enn hjá þér!
Aluba ngingayibala ingedlula ubunengi bezinhlamvu zetshebetshebe. Ngithi nxa ngivuka ngibe ngilokhu ngilawe.
19 Vissulega munt þú, Guð, útrýma níðingunum. Já, burt með ykkur, þið morðingjar!
Ungasake ubabulale ababi, awu Nkulunkulu! Sukani kimi lina bachithi begazi!
20 Þeir guðlasta og hreykja sér upp gegn þér – hvílík heimska!
Bakhuluma ngawe beqonde ububi; abakuphikisayo badlala ngebizo lakho.
21 Drottinn, ætti ég ekki að hata þá sem þig hata? Og ætti ég ekki að hafa viðbjóð á þeim?
Kangibazondi yini abakuzondayo na Oh, Thixo, ngibenyanye labo abakuvukelayo na?
22 Jú, ég hata þá, því að þínir óvinir eru mínir óvinir.
Ngiyabazonda ngenzondo yonke; ngithi bayizitha zami.
23 Prófaðu mig Guð. Rannsakaðu hjarta mitt og hugsanir mínar.
Ngihlola, Oh Nkulunkulu, uyazi inhliziyo yami; ngizama ukuze wazi ukunqineka kwemicabango yami.
24 Sýndu mér það í fari mínu sem hryggir þig og leiddu mig svo áfram veginn til eilífs lífs.
Ake ubone ingabe kulendledlana embi kimi, ungihole ngendlela yaphakade.

< Sálmarnir 139 >