< Sálmarnir 139 >

1 Drottinn, þú rannsakar mig út og inn og veist allt um mig.
TO THE OVERSEER. A PSALM OF DAVID. YHWH, You have searched me, and know.
2 Hvort ég sit eða stend, það veist þú. Og þú lest hugsanir mínar úr fjarlægð!
You have known my sitting down, And my rising up, You have attended to my thoughts from afar.
3 Þú veist hvert ég stefni og þekkir langanir mínar. Og hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það. Þú veist öllum stundum hvar ég er.
You have fanned my path and my lying down, And have been acquainted [with] all my ways.
4 Þú þekkir orðin á tungu minni áður en ég opna munninn!
For there is not a word in my tongue, Behold, O YHWH, You have known it all!
5 Þú bæði fylgir mér og ferð á undan mér, leggur hönd þína á höfuð mitt og blessar mig.
You have besieged me behind and before, And You place Your hand on me.
6 Þetta er stórkostlegt! Já, næstum of gott til að vera satt!
Knowledge too wonderful for me, It has been set on high, I am not able for it.
7 Hvert get ég farið frá anda þínum eða flúið frá augliti þínu?
To where do I go from Your Spirit? And to where do I flee from Your face?
8 Fari ég til himna, þá ertu þar, til dánarheima, þá ertu líka þar! (Sheol h7585)
If I ascend the heavens—You [are] there, And spread out a bed in Sheol, behold, You! (Sheol h7585)
9 Ef ég svifi á skýjum morgunroðans og settist við fjarlæga strönd,
I take the wings of morning, I dwell in the uttermost part of the sea,
10 einnig þar mundi hönd þín leiða mig og ég finna styrk þinn og vernd.
Also there Your hand leads me, And Your right hand holds me.
11 Og þótt ég reyndi að læðast frá þér inn í myrkrið, þá myndi nóttin lýsa eins og dagur!
And I say, “Surely darkness bruises me,” Then night [is] light to me.
12 Því að myrkrið hylur ekkert fyrir Guði, dagur og nótt eru jöfn fyrir þér.
Also darkness does not hide from You, And night shines as day, As [is] darkness so [is] light.
13 Öll líffæri mín hefur þú skapað, ofið þau í kviði móður minnar.
For You have possessed my reins, You cover me in my mother’s belly.
14 Þökk, að þú skapaðir mig eins undursamlega og raun ber vitni! Þetta er dásamlegt um að hugsa! Handaverk þín eru stórkostleg – það er mér alveg ljóst.
I confess You, because I have been fearfully distinguished. Your works [are] wonderful, And my soul is knowing [it] well.
15 Þú varst til staðar þegar ég var myndaður í leyni.
My substance was not hid from You, When I was made in secret, Curiously worked in the lower part of earth.
16 Þú þekktir mig þegar ég var fóstur í móðurkviði og áður en ég sá dagsins ljós hafðir þú ákvarðað alla mína ævidaga – sérhver dagur var skráður í bók þína!
Your eyes saw my unformed substance, And all of them are written on Your scroll, The days they were formed—And not one among them.
17 Hugsanir þínar, ó Guð, eru mér torskildar, en samt eru þær stórkostlegar!
And how precious Your thoughts have been to me, O God, how great has been their sum!
18 Ef ég reyndi að telja þær, þá yrði það mér ofviða því að þær eru fleiri en sandkorn á sjávarströnd! Já, ég mundi vakna eins og af draumi, en hugur minn, hann væri enn hjá þér!
I recount them! They are more than the sand, I have awoken, and I am still with You.
19 Vissulega munt þú, Guð, útrýma níðingunum. Já, burt með ykkur, þið morðingjar!
Do You slay, O God, the wicked? Then, men of blood, turn aside from me!
20 Þeir guðlasta og hreykja sér upp gegn þér – hvílík heimska!
Who exchange You for wickedness, Your enemies [are] lifted up to vanity.
21 Drottinn, ætti ég ekki að hata þá sem þig hata? Og ætti ég ekki að hafa viðbjóð á þeim?
Do I not hate, YHWH, those hating You? And grieve myself with Your withstanders?
22 Jú, ég hata þá, því að þínir óvinir eru mínir óvinir.
I have hated them [with] perfect hatred, They have become enemies to me.
23 Prófaðu mig Guð. Rannsakaðu hjarta mitt og hugsanir mínar.
Search me, O God, and know my heart, Try me, and know my thoughts,
24 Sýndu mér það í fari mínu sem hryggir þig og leiddu mig svo áfram veginn til eilífs lífs.
And see if a grievous way be in me, And lead me in a perpetual way!

< Sálmarnir 139 >