Sálmarnir 12

1 Drottinn! Hjálpa þú! Hinum trúuðu fækkar óðum. Hvar eru þeir sem hægt er að treysta?

In finem pro octava, Psalmus David. Salvum me fac Domine, quoniam defecit sanctus: quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum.

2 Allir ljúga og iðka svik og pretti, en einlægnin virðist fokin út í veður og vind.

Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum: labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.

3 En Drottinn mun ekki fara mjúkum höndum um þá sem iðka ranglæti.

Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam.

4 Hann mun útrýma þessum lygurum sem segja: „Við skulum ljúga til um áform okkar, enda ráðum við sjálfir hvað við segjum!“

Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus, labia nostra a nobis sunt, quis noster Dominus est?

5 Þessu svarar Drottinn: „Ég mun rísa upp og verja þá kúguðu, fátæku og hrjáðu. Ég mun frelsa þá samkvæmt bænum þeirra.“

Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum nunc exurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari: fiducialiter agam in eo.

6 Loforð Drottins eru áreiðanleg. Hvert orð á vörum hans er satt og rétt eins og marghreinsað skíragull.

Eloquia Domini, eloquia casta: argentum igne examinatum, probatum terræ purgatum septuplum.

7 Drottinn, við vitum að þú munt varðveita þitt fólk frá verkum illra manna,

Tu Domine servabis nos: et custodies nos a generatione hac in æternum.

8 þó svo þeir vaði alls staðar uppi og njóti heiðurs í landinu.

In circuitu impii ambulant: secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.