Sálmarnir 109
1 Þú Guð sem ég lofa, vertu ekki þögull
Gode! Na Dima nodosa! Amaiba: le, mae ouiya: le fima!
2 því að óguðlegir baktala mig og ljúga á mig sökum.
Wadela: i hamosu dunu amola ogogosu dunu da nama doagala: i. Ilia da na hou ogogolewane olelesa. Ilia da bai hame amomane nama udigili doagala: sa.
3 Án saka hata þeir mig og ráðast á mig.
4 Ég elska þá, en jafnvel meðan ég bið fyrir þeim, ofsækja þeir mig.
Na da ilima asigisa, amola ili fidima: ne Dima sia: ne gadosa. Be amomane, ilia da nama higale ha lai gala.
5 Þeir gjalda gott með illu og ást mína með hatri.
Na da ilima noga: i hou amola asigi hou hamosa. Be ilia nama wadela: i dabe iaha.
6 Leyfðu þeim að finna hvernig mér líður! Leyfðu óvini mínum að þola sama óréttlæti og hann beitir mig – vera dæmdur af ranglátum dómara.
Nama ha lai dunuma fofada: ma: ne, ogogosu fofada: su dunu ilegema. Ema ha lai dunu da e diwaneya udidimu da defea.
7 Og þegar úrskurður fellur, lát hann þá verða honum til tjóns. Líttu á bænir hans eins og innantómt raus.
E da fofada: nanu, dafawane wadela: i hou hamoi dagoi ba: mu da defea. Ea sia: ne gadosu amolawane da fofada: su ganodini, wadela: i sia: ne gadosu ba: mu da defea.
8 Styttu æviár hans. Skipaðu annan í embætti hans.
E da hedolo bogomu da defea. Amola ea bidi lamusa: hawa: hamosu, enoga gesoamu da defea.
9 Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja
Ea mano da guluba: mano agoane ba: mu da defea. Amola ea uda da didalomu da defea.
10 og rektu þau burt úr rústum heimilis þeirra.
Ea mano da diasu hamedene, udigili edegesa doulalalumu da defea. Dunu oda ilia da ea mano ilia diasu mebua esalebe, amodili sefasimu da defea.
11 Lánardrottnarnir taki landareign hans og ókunnugir fái allt sem hann hafði aflað.
Dunu ilima e da muni imunu gala, ilia ea gagui liligi huluanedafa samogemu da defea. Liligi huluane e bidi lamusa: hawa: hamoi, amo huluane ga fi dunu ilia lamu da defea.
12 Enginn sýni honum miskunn né aumki sig yfir föðurlausu börnin hans.
Amola dunu afadafa da ema hamedafa dogolegemu da defea. Amola ea guluba: mano yolesi da enoga hamedafa ouligimu da defea.
13 Afkomendur hans verði afmáðir og ætt hans eins og hún leggur sig.
Egaga fifi mabe huluane bogogia: mu da defea. Amola eno buga: le fifi mabe, ilia da ea dio gogolemu da defea.
14 Refsaðu fyrir syndir föður hans og móður og dragðu ekki af.
Hina Gode da eso huluane ea aowalalia wadela: i hou dawa: lalumu da defea. Amola eme ea wadela: i hou hamedafa gogolema: ne olofomu da defea.
15 Láttu misgjörðir hans aldrei falla í gleymsku, en minningu ættarinnar að engu verða.
Hina Gode da eso huluane ilia wadela: i hou hamedafa gogolemu da defea. Be fa: no fifi mabe, ilia da ili hamedafa dawa: mu da defea.
16 Hann sýndi engum manni miskunn, en ofsótti nauðstadda og steypti aðþrengdum í dauðann.
Amo dunu da eno dunuma asigimusa: hamedafa dawa: i, amola e da hamedafa gagui dunu amola hahani dunu huluane se iawene fane legesu.
17 Hann formælti öðrum, bölvunin komi honum sjálfum í koll. Að blessa lét hann ógert, blessun sé því fjarri honum.
E da dunu gagabui aligima: ne hanasa. Be e da gagabuiga aligimu da defea. E da enoma hahawane dogolegele hou imunu higasa. Amaiba: le, enoga ema hahawane dogolegele hou hame imunu da defea.
18 Að bölva, það átti við hann, það var honum eðlilegt eins og að éta og drekka.
E da eso huluane abula ga: nelala defele, e da eso huluane eno dunuma gagabui aligima: ne dawa: i. Ea gagabui da hima hano agoane ea da: i ganodini gasogimu da defea, amola ea gasa ganodini susuligi agoane gasogimu da defea.
19 Formælingar hans bitni á honum sjálfum, hylji hann, eins og fötin sem hann er í og beltið um mitti hans.
Amo gagabui aligisu da hina: da: i abulaga sosobe agoane amola eso huluane bulu idinigibi agoane aligimu da defea.
20 Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni – þeirra sem ljúga á mig og hóta mér dauða.
Hina Gode! Na ha lai dunu ilia da nama lasogole sia: sa. Amo dunuma agoane se dabe ima.
21 En Drottinn, farðu með mig eins og barnið þitt! Eins og þann sem ber þitt eigið nafn. Frelsaðu mig Drottinn, vegna elsku þinnar.
Be Na Ouligisudafa Hina Gode! Dia ilegele sia: i defele, na fidima. Amola na gaga: ma! Bai Di da Dia noga: idafa hou amola asigidafa hamosu dawa:
22 Það hallar undan fæti, ég finn að dauðinn nálgast.
Na da hame gagui amola hahanisa, amola na da se bagadedafa naba.
23 Ég er hristur til jarðar eins og padda af ermi!
Na da daeya galu da: i baba agoai hedolowane alalolesimu agoai gala. Na da danuba: agoai, foga mini asi dagoi.
24 Ég skelf í hnjánum – fastan var erfið, ég er ekkert nema skinn og bein.
Na da ha: i hame nabeba: le, muguni gasa hamedene emo healesa. Na da: i da geloga: le gasa dabua heda: i.
25 Ég er eins og minnisvarði um mistök og þegar menn sjá mig hrista þeir höfuðið.
Dunu ilia da naba: le oufesega: sa, amola ilia nama higale busa: gi fofoga: sa.
26 Hjálpaðu mér Drottinn Guð minn! Frelsaðu mig sakir elsku þinnar og kærleika.
Na Hina Gode! Na fidima! Dia eso huluane mae fisili asigidafa hou, amoga na gaga: ma.
27 Gerðu það svo að allir sjái, svo að enginn efist um að það var þitt verk,
Di fawane da na gaga: su dunu. Na ha lai dunu, ilia amo dawa: digima: ne, Di hamoma.
28 – þá mega þeir formæla mér ef þeir vilja, sama er mér, aðeins að þú blessir mig. Þá munu illráð þeirra gegn mér mistakast og ég ganga mína leið, glaður í bragði.
Ilia da na aligima: ne gagabumu. Be Di da na hahawane esaloma: ne hamomu. Nama se iasu dunu, amo Di hasalasima. Na, Dia hawa: hamosu dunu, da hahawane ba: mu da defea.
29 Ónýttu áform þeirra! Sveipaðu þá skömm!
Na ha lai dunu da gogosiamu da defea. Ilia gogosiasu da abula agoane ili dedebomu da defea.
30 Þá mun ég ekki láta af að þakka Drottni, lofa hann í allra áheyrn.
Na da Hina Godema ha: giwane nodone wele sia: mu. Na da dunu ilia gilisisu amogai Ema nodone sia: mu.
31 Því að hann er athvarf fátækra og þeirra sem líða skort. Hann frelsar þá undan óvinum þeirra.
Bai E da hame gagui dunu gaga: sa. Dunu mogili da hame gagui dunuma medoma: ne fofada: sa. Be Hina Gode da ili gaga: sa.
