Sálmarnir 106
1 Hallelúja! Drottinn, þökk sé þér því að þú ert góður! Elska þín varir að eilífu.
Alleluia. Give thanks to the Lord; for he is good: for his mercy [endures] for ever.
2 Hver getur talið upp öll máttarverk Guðs og hver getur lofað hann eins og rétt er og skylt? Enginn!
Who shall tell the mighty acts of the Lord? [who] shall cause all his praises to be heard?
3 Sæll er sá réttláti sem gerir nágrönnum sínum gott.
Blessed are they that keep judgement, and do righteousness at all times.
4 Drottinn, þegar þú blessar og bjargar fólki þínu, minnstu þá einnig mín.
Remember us, O Lord, with the favour [you have] to your people: visit us with your salvation;
5 Gefðu mér hlut í velgengni þinna útvöldu, að fá að gleðjast með þeim og deila með þeim hjálp þinni.
that we may behold the good of your elect, that we may rejoice in the gladness of your nation, that we may glory with your inheritance.
6 Bæði við og feður okkar höfum margvíslega syndgað.
We have sinned with our fathers, we have transgressed, we have done unrighteously.
7 Máttarverk þín í Egyptalandi mátu þeir lítils og fljótlega gleymdu þeir góðverkum þínum og risu gegn þér við hafið hið rauða.
Our fathers in Egypt understood not your wonders, and remembered not the multitude of your mercy; but provoked [him] as they went up by the Red Sea.
8 En samt frelsaðir þú þá, hélst uppi heiðri nafns þíns og sýndir mátt þinn.
Yet he saved them for his name's sake, that he might cause his mighty power to be known.
9 Þú klaufst hafið, lagðir þurran veg um botn þess og leiddir þá þar í gegn.
And he rebuked the Red Sea, and it was dried up: so he led them through the deep as through the wilderness.
10 Þannig frelsaðir þú þá frá óvinum þeirra.
And he saved them out of the hand of them that hated [them], and redeemed them out of the hand of the enemy.
11 Síðan féll sjórinn aftur í farveg sinn og óvinir þeirra fórust – ekki einn komst af!
The water covered those that oppressed them: there was not one of them left.
12 Þá loks trúðu þeir Drottni og sungu honum lofsöng.
Then they believed his words, and celebrated his praise.
13 En þeir voru fljótir að gleyma honum á ný! Þeir treystu ekki orðum hans
They made haste, they forgot his works; they waited not for his counsel.
14 en heimtuðu sífellt meira og meira og reyndu eins og þeir gátu á þolinmæði Guðs.
And they lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the dry [land].
15 Og hann lét að vilja þeirra, en þó ekki að öllu leyti.
And he gave them their request, and sent fullness into their souls.
16 Þeir gerðu uppreisn gegn Móse og líka Aron, manninn sem Guð hafði valið til prests.
They provoked Moses also in the camp, and Aaron the holy one of the Lord.
17 Þá opnaðist jörðin og gleypti Datan og flokk Abírams.
The earth opened and swallowed up Dathan, and closed upon the congregation of Abiron.
18 Eldur féll af himni og eyddi illmennum þessum.
And a fire was kindled in their congregation, and a flame burnt up the sinners.
19 Þeir gerðu sér líkneski af nauti, sem étur gras,
And they made a calf in Choreb, and worshipped the graven image,
20 og tilbáðu það í stað hins dýrlega Guðs!
and they changed their glory into the similitude of a calf that feeds on grass.
21 Þannig óvirtu þeir Guð, frelsara sinn,
They forgot God that saved them, who had wrought great deeds in Egypt;
22 sem gert hafði undur og tákn í Egyptalandi og við hafið rauða.
wondrous [works] in the land of Cham, and terrible things at the Red Sea.
23 Þess vegna áformaði Guð að eyða þeim öllum. En Móse, hans útvaldi þjónn, tók sér stöðu milli fólksins og Guðs og bað hann að láta af reiði sinni og tortíma þeim ekki.
So he said that he would have destroyed them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn [him] away from the fierceness of his anger, so that he should not destroy them.
24 Og ekki vildu þeir inn í fyrirheitna landið, þeir treystu ekki að Guð mundi vernda þá.
Moreover they set at nothing the desirable land, and believed not his word.
25 Þeir kvörtuðu í tjöldum sínum og fyrirlitu skipun hans.
And they murmured in their tents: they listened not to the voice of the Lord.
26 Þá ákvað hann að láta þá deyja í eyðimörkinni,
So he lifted up his hand against them, to cast them down in the wilderness;
27 tvístra afkomendum þeirra meðal þjóðanna og herleiða þá til annarra landa.
and to cast down their seed amongst the nations, and to scatter them in the countries.
28 Og hjá Peór gengu forfeður okkar í lið með fylgjendum Baals og báru fram fórnir til dauðra skurðgoða.
They were joined also to Beelphegor, and ate the sacrifices of the dead. And they provoked him with their devices;
29 Það reitti Drottin til reiði og þess vegna braust út plága meðal þeirra.
and destruction, was multiplied amongst them.
30 Hún hélst þar til Pínehas gekk fram og refsaði þeim sem henni höfðu valdið.
Then Phinees stood up, and made atonement: and the plague ceased.
31 Hans verður ætíð minnst fyrir það réttlætisverk.
And it was counted to him for righteousness, to all generations for ever.
32 Hjá Meríba reitti Ísrael Drottin aftur til reiði og olli Móse miklum vanda,
They provoked him also at the water of Strife, and Moses was hurt for their sakes;
33 – hann reiddist og talaði ógætileg orð.
for they provoked his spirit, and he spoke [unadvisedly] with his lips.
34 Og ekki útrýmdi Ísrael þjóðunum sem fyrir voru í landinu, eins og Guð hafði skipað þeim,
They destroyed not the nations which the Lord told them [to destroy];
35 heldur blönduðust þeir heiðingjunum og tóku upp ósiði þeirra.
but were mingled with the heathen, and learnt their works.
36 Þeir færðu skurðgoðum þeirra fórnir og leiddust burt frá Guði.
And they served their graven images; and it became an offence to them.
37 Þeir fórnuðu jafnvel börnum sínum til illra anda –
And they sacrificed their sons and their daughters to devils,
38 til hjáguða Kanverja – úthelltu saklausu blóði og vanhelguðu landið með morðum.
and shed innocent blood, the blood of their sons and daughters, whom they sacrificed to the idols of Chanaan; and the land was defiled with blood.
39 Þeir saurguðust af illverkum þessum, því að með hjáguðadýrkun sinni rufu þeir trúnað við Guð.
and was polluted with their works; and they went a whoring with their own devices.
40 Vegna alls þessa reiddist Drottinn Ísrael, lýð sínum, og fékk viðbjóð á honum,
So the Lord was very angry with his people, and he abhorred his inheritance.
41 og lét hann heiðnar þjóðir drottna yfir honum.
And he delivered them into the hands of [their] enemies; and they that hated them ruled over them.
42 Ísrael var stjórnað af óvinum sínum og þeir kúguðu hann.
Ands their enemies oppressed them, and they were brought down under their hands.
43 Aftur og aftur leysti hann þá undan okinu, en þeir héldu áfram að óhlýðnast honum, uns syndir þeirra komu þeim á kné.
Many a time he delivered them; but they provoked him by their counsel, and they were brought low by their iniquities.
44 Samt bænheyrði hann þá og linaði þjáningar þeirra.
You the Lord looked upon their affliction, when he heard their petition.
45 Hann minntist loforðsins sem hann gaf þeim og aumkaðist yfir þá í elsku sinni,
And he remembered his covenant, and repented according to the multitude of his mercy.
46 svo að jafnvel þeir sem kúguðu þá, sýndu þeim miskunn.
And he caused them to be pitied in the sight of all who carried them captive.
47 Ó, frelsaðu okkur, Drottinn Guð! Safnaðu okkur saman frá þjóðunum svo að við getum sameiginlega þakkað þér og lofað nafn þitt.
Save us, O Lord our God, and gather us from amongst the heathen, that we may give thanks to your holy name, that we may glory in your praise.
48 Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, frá eilífð til eilífðar. Og allt fólkið segi: „Amen!“Hallelúja.
Blessed be the Lord God of Israel from everlasting and to everlasting; and all the people shall say, Amen, Amen.
