< Sálmarnir 105 >

1 Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.
Dem Herrn sagt Dank! Verherrlicht seinen Namen! Macht seine Taten den Nationen kund!
2 Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.
Lobsingt von ihm! Lobt ihn! Erzählt von seinen Wundern all!
3 Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!
In seinem heiligen Namen rühmet euch! Von Herzen freue sich, wer nach dem Herrn sucht!
4 Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!
Verlanget nach dem Herrn und seiner Herrlichkeit! Stets sucht sein Angesicht!
5 Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,
Gedenkt der Wunder, die er tat, der Zeichen, seiner Richtersprüche!
6 afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?
Geschlecht du, seines Knechtes Abraham, ihr Söhne Jakobs, seines Auserwählten! -
7 Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.
Der Herr ist unser Gott, und auf der ganzen Erde gelten seine Urteilssprüche.
8 Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,
In Ewigkeit gedenkt er seines Bundes und seines Wortes, das er sprach, ins tausendste Geschlecht,
9 sáttmála sínum við Abraham og Ísak.
des Bunds, den er mit Abraham geschlossen für Israel als einen ewigen Bund,
10 Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:
den er für Jakob als ein Recht bestätigt, und seines Eides, den er Isaak zugeschworen.
11 „Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“
"Dir", sprach er, "geb' ich Kanaan, als euer zugemessen Erbe." -
12 Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.
Noch klein war damals ihre Zahl, noch winzig klein und fremd darin.
13 Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.
Sie wanderten von einem Heidenvolk zum andern, von einem Reich zu einer andern Nation.
14 Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.
Er gab nicht zu, daß jemand sie bedrückte; er warnte ihretwegen Könige:
15 „Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.
"Vergreift euch nicht an den von mir Gesalbten! Fügt keinen Schaden meinen Sehern zu!" -
16 Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.
Er rief alsdann ins Land den Hunger, jedwede Brotesstütze brechend.
17 Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.
Er sandte einen Mann vor ihnen her; zum Sklaven ward Joseph verkauft.
18 Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,
in Fesseln zwang man seine Füße; in Eisen ward sein Hals gelegt,
19 en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.
bis in Erfüllung ging, was er verheißen, und ihn der Spruch des Herrn bewährte.
20 Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,
Da ließ der König ihn entfesseln; der Völkerherrscher ließ ihn frei.
21 og setti hann svo yfir allar eigur sínar.
Er machte ihn zum Herrn in seinem Hause und zum Verwalter über all sein Gut,
22 Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.
daß er nach seinem Sinne seine Fürsten lenkte und seine Ältesten belehrte. -
23 Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.
Alsdann kam nach Ägypten Israel, und Jakob ward ein Gast im Lande Chams.
24 Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.
Er machte fruchtbar dort sein Volk, für seine Feinde allzu zahlreich.
25 En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.
Nun wandte er ihr Herz zum Hasse wider Gottes Volk, zur Arglist gegen seine Diener.
26 Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.
Er sandte Moses, seinen Diener, und Aaron, den er sich erkoren.
27 Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.
Sie zeigten ihnen seine Wunder und taten Zeichen in dem Lande Chams.
28 Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,
Er sandte Finsternis, und dunkel ward's; doch achteten sie nicht auf seinen Wink.
29 breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.
Er wandelte in Blut ihr Wasser, und ihre Fische ließ er sterben.
30 Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!
Er ließ ihr Land von Fröschen wimmeln bis in die Kammern ihrer Könige.
31 Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.
Er sprach; da kam ein Fliegenschwarm und Mücken in ihr ganz Gebiet.
32 Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.
Für Regen gab er ihnen Hagel und Feuerflammen auf ihr Land,
33 Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.
schlug ihren Weinstock, ihren Feigenbaum darnieder. zersplitterte die Bäume all in ihren Grenzen.
34 Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður
Er sprach; da kamen Heuschrecken und Ungeziefer ohne Zahl.
35 og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!
Sie fraßen alles Gras in ihrem Land und fraßen ihre Feldfrucht ab.
36 Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.
In ihrem Lande schlug er alle Erstgeburt, die Erstlinge all ihrer Kraft. -
37 Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.
Er führte sie mit Gold und Silber aus dem Lande, und unter seinen Stämmen war kein Müder.
38 Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.
Ägypten ward ob ihres Wegzugs froh; denn Angst vor ihnen hatte sie befallen.
39 Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.
Er breitete zum Schirme eine Wolke aus und Feuer, um bei Nacht zu leuchten.
40 Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.
Auf ihre Bitte ließ er Wachteln kommen und schenkte ihnen Himmelsspeise zur Genüge.
41 Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.
Er öffnete den Fels, daß Wasser flossen, in dürrem Lande Ströme rieselten.
42 Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,
Denn er gedachte seines heiligen Wortes und seines Dieners Abraham.
43 og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.
So führte er sein Volk mit Jubel fort, mit Jauchzen seine Auserwählten.
44 Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.
Der Heiden Länder gab er ihnen, ließ sie die Frucht des Völkerfleißes erben,
45 Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!
auf daß sie seine Rechte hielten, und seine Lehren treu bewahrten. Alleluja!

< Sálmarnir 105 >