Sálmarnir 105
1 Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.
Give the Lord thanks, worship his wonderful nature, let people know what he's done!
2 Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.
Sing to him, sing his praises; tell everyone the great things he's done!
3 Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!
Be proud of his holy character; be happy, all who come to the Lord!
4 Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!
Look for the Lord, and his strength; always look to be in his presence.
5 Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,
Remember all the wonderful things he's done, the miracles he's performed, and the judgments he's carried out,
6 afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?
descendants of Abraham, children of Israel, his chosen people.
7 Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.
He is the Lord, our God, his judgments cover the whole earth.
8 Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,
He remembers his agreement forever, the promise he made lasts for a thousand generations;
9 sáttmála sínum við Abraham og Ísak.
the agreement he made with Abraham, the vow he gave to Isaac.
10 Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:
The Lord legally confirmed it with Jacob, he made this binding agreement with Israel:
11 „Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“
saying to you, “I will give the land of Canaan for you to possess.”
12 Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.
He said this when they were only a few, just a small group of foreigners in the land.
13 Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.
They wandered from country to country, from one kingdom to the next.
14 Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.
He didn't let anyone one treat them badly; warning kings to leave them alone:
15 „Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.
“Don't touch my chosen people; don't harm my prophets!”
16 Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.
He caused a famine in the Land of Canaan so that there was no food.
17 Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.
Before that he sent a man, Joseph, who was sold as a slave.
18 Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,
They hurt his feet by placing them in shackles, and they put an iron collar around his neck,
19 en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.
until the time predicted came when the Lord tested him.
20 Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,
The king sent for him and released him; the king of the people set him free.
21 og setti hann svo yfir allar eigur sínar.
He put Joseph in charge of the royal household, manager of everything he had,
22 Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.
to teach the king's officials whatever he wanted, to make the king's advisors wise.
23 Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.
Then Israel entered Egypt—Jacob settled as a foreigner in the land of Ham.
24 Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.
The Lord made his people more fertile and more powerful than their enemies.
25 En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.
He made the Egyptians change their minds and hate his people and act deceptively towards them.
26 Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.
He sent his servant Moses, together with Aaron, whom he had chosen.
27 Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.
They carried out his miraculous signs among the Egyptians, his wonders in the land of Ham.
28 Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,
He plunged the country into darkness—for hadn't they defied what the Lord had said?
29 breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.
He turned their water into blood, killing all the fish.
30 Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!
Then he sent a plague of frogs across the land that even entered the bedrooms of their rulers.
31 Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.
He gave the command, and flies spread throughout their land; mosquitoes were everywhere.
32 Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.
He rained down hail on them, and lightning flashed across their land.
33 Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.
He struck down their grape vines, and tore down their trees.
34 Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður
He gave the command, and swarms of locusts came—countless locusts:
35 og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!
they ate up all the vegetation in their land; they consumed all the growing crops.
36 Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.
He killed all the firstborn in Egypt, the first to be produced in their vigor and strength.
37 Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.
Then he led his people out of Egypt, carrying silver and gold—not one among the tribes was stumbling along.
38 Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.
The Egyptians were delighted to see them go, for they were frightened of the Israelites.
39 Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.
He spread a cloud above them as a covering, and at night a fire to give them light.
40 Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.
He gave them quails to eat when they asked him; he fed them with the bread of heaven until they were full.
41 Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.
He split the rock open, and water gushed out—a river flowing through the desert.
42 Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,
For he remembered his holy promise to his servant Abraham.
43 og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.
So he led his people out, his chosen ones, as they sang for joy.
44 Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.
He gave them the lands of the heathen nations, and they inherited what other people had worked for.
45 Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!
The Lord did this so they could follow his instructions and keep his laws. Praise the Lord!
