Sálmarnir 104
1 Ég lofa Drottin! Drottinn, þú Guð minn, þú ert undursamlegur! Þú ert íklæddur hátign og dýrð og umlukinn ljósi!
Bless, O my soul, Jehovah! Jehovah, my God, Thou hast been very great, Honour and majesty Thou hast put on.
2 Þú þandir út himininn eins og dúk og dreifðir um hann stjörnunum.
Covering himself [with] light as a garment, Stretching out the heavens as a curtain,
3 Þú mótaðir þurrlendið og rýmdir fyrir hafinu. Þú gerðir ský að vagni þínum og ferð um á vængjum vindarins.
Who is laying the beam of His upper chambers in the waters, Who is making thick clouds His chariot, Who is walking on wings of wind,
4 Englarnir eru erindrekar þínir og eldslogar þjóna þér.
Making His messengers — the winds, His ministers — the flaming fire.
5 Undirstöður heimsins eru traustar, þær eru þitt verk, og þess vegna haggast hann ekki.
He hath founded earth on its bases, It is not moved to the age and for ever.
6 Þú lést vatnsflóð ganga yfir jörðina og hylja fjöllin.
The abyss! as with clothing Thou hast covered it, Above hills do waters stand.
7 Og þegar þú bauðst, safnaðist vatnið saman í höfunum,
From Thy rebuke they flee, From the voice of Thy thunder haste away.
8 fjöllin risu og dalirnir urðu til.
They go up hills — they go down valleys, Unto a place Thou hast founded for them.
9 Þú settir sjónum sín ákveðnu mörk svo að hann skyldi aldrei aftur flæða yfir þurrlendið.
A border Thou hast set, they pass not over, They turn not back to cover the earth.
10 Þú settir lindir í dalina og lækir renna um fjöllin.
Who is sending forth fountains in valleys, Between hills they go on.
11 Þeir eru dýrunum til drykkjar og þar svalar villiasninn þorsta sínum.
They water every beast of the field, Wild asses break their thirst.
12 Þar gera fuglar sér hreiður og söngur þeirra ómar frá trjánum.
By them the fowl of the heavens doth dwell, From between the branches They give forth the voice.
13 Hann sendir regn yfir fjöllin svo að jörðin ber sinn ávöxt.
Watering hills from His upper chambers, From the fruit of Thy works is the earth satisfied.
14 Safaríkt grasið vex að boði hans og er búfénu til fæðu. En maðurinn yrkir jörðina, ræktar ávexti, grænmeti og korn,
Causing grass to spring up for cattle, And herb for the service of man, To bring forth bread from the earth,
15 einnig vín sér til gleði, olíu sem gerir andlitið gljáandi og brauð sem gefur kraft.
And wine — it rejoiceth the heart of man, To cause the face to shine from oil, And bread — the heart of man it supporteth.
16 Drottinn gróðursetti sedrustrén í Líbanon, há og tignarleg,
Satisfied [are] the trees of Jehovah, Cedars of Lebanon that He hath planted,
17 og þar byggja fuglarnir sér hreiður, en storkurinn velur kýprustréð til bústaðar.
Where birds do make nests, The stork — the firs [are] her house.
18 Steingeiturnar kjósa hin háu fjöll, en stökkhérarnir finna sér stað í klettum.
The high hills [are] for wild goats, Rocks [are] a refuge for conies,
19 Tunglið settir þú til að afmarka mánuði, en sólina til að skína um daga.
He made the moon for seasons, The sun hath known his place of entrance.
20 Myrkur og nótt eru frá þér komin, þá fara skógardýrin á kreik.
Thou settest darkness, and it is night, In it doth every beast of the forest creep.
21 Þá öskra ljónin eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.
The young lions are roaring for prey, And to seek from God their food.
22 Þegar sólin rís draga þau sig í hlé og leggjast í fylgsni sín,
The sun riseth, they are gathered, And in their dens they crouch.
23 en mennirnir ganga út til starfa og vinna allt til kvölds.
Man goeth forth to his work, And to his service — till evening.
24 Drottinn, hvílík fjölbreytni í öllu því sem þú hefur skapað! Allt á það upphaf sitt í vísdómi þínum! Jörðin er full af því sem þú hefur gert!
How many have been Thy works, O Jehovah, All of them in wisdom Thou hast made, Full is the earth of thy possessions.
25 Framundan mér teygir sig blikandi haf, iðandi af alls konar lífi!
This, the sea, great and broad of sides, There [are] moving things — innumerable, Living creatures — small with great.
26 Og sjá! Þarna eru skipin! Og þarna hvalirnir! – þeir leika á alls oddi!
There do ships go: leviathan, That Thou hast formed to play in it.
27 Allar skepnur vona á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.
All of them unto Thee do look, To give their food in its season.
28 Þú mætir þörfum þeirra og þau mettast ríkulega af gæðum þínum.
Thou dost give to them — they gather, Thou dost open Thy hand — they [are] satisfied [with] good.
29 En snúir þú við þeim bakinu er úti um þau. Þegar þú ákveður, deyja þau og verða að mold,
Thou hidest Thy face — they are troubled, Thou gatherest their spirit — they expire, And unto their dust they turn back.
30 en þú sendir líka út anda þinn og vekur nýtt líf á jörðinni.
Thou sendest out Thy Spirit, they are created, And Thou renewest the face of the ground.
31 Lof sé Guði að eilífu! Drottinn gleðst yfir verkum sínum!
The honour of Jehovah is to the age, Jehovah rejoiceth in His works,
32 Þegar hann lítur á jörðina, skelfur hún og eldfjöllin gjósa við snertingu fingra hans.
Who is looking to earth, and it trembleth, He cometh against hills, and they smoke.
33 Ég vil lofsyngja Drottni svo lengi sem ég lifi, vegsama Guð á meðan ég er til!
I sing to Jehovah during my life, I sing praise to my God while I exist.
34 Ó, að ljóð þetta mætti gleðja hann, því að Drottinn er gleði mín og fögnuður.
Sweet is my meditation on Him, I — I do rejoice in Jehovah.
35 Ó, að misgjörðarmenn hyrfu af jörðinni og að óguðlegir yrðu ekki framar til. En Drottin vil ég vegsama að eilífu! Hallelúja!
Consumed are sinners from the earth, And the wicked are no more. Bless, O my soul, Jehovah. Praise ye Jehovah!
